Жўра Фозил 1949 йилда Бухоро вилояти Ромитан туманида туғилган. Тошкент давлат университети журналистика факултетини тугатган.“Муҳаббатнинг байрамлари” (1991), “Барқут мавсум” (1992), “Бухоройи шариф элчилари” (1996), “Бахт юлдузи” (1997), “Менинг қизил гулим” (1998), “Болаликнинг ёлғиз ёдгори” (2002), “Бухорийнинг қайтиб келиши” (2004), “Айрилиқ остонаси” (2005), “Тирамоҳ армонлари” (2009), “Биз лола термаган баҳор” (2010) каби ҳикоя, қисса, романлари жамланган китоблари нашрдан чиққан.Ҳозирда “Ромитаннома” газетаси бош муҳаррири лавозимида ишлайди.
Каромат буви саксондан ошганига қарамай, ҳамон чаққон эди. Қишлоқ тўй-маъракаларини батартиб, ортиқча дабдабасиз ўтказар, меҳмонлар ҳам, мезбонлар ҳам ундан рози бўлишарди. Момо асфальт йўлнинг икки томони ёқалаган қишлоқнинг барча ёш-яланг, қари-қартанг, хотин-халажига “олий бош қўмондон”, сўзига итоатда эди. Кайвони ўзининг катта оиласи, невара-эвараларидан ортиб, улар учун вақт давоми…
Олис-олисларда салобатли тоғлар кўланкаси кўзга ташланар, ақраб қуюқ дарахтзорларда хазон япроқлардан гулханлар ёқар, чуқур сукутдаги мўйсафид чўққилар томондан катта карвондек оғир булутлар бостириб келмоқда эди. Изғирин шамол эсар, ҳувиллаган боғлар ичкарисидан рутубат ҳиди анқир, қўрғошинранг осмондан кўз узолмай турган Маҳкамнинг давоми…
Ўтган асрнинг 60-йиллари. Ўн икки-ўн уч ёшли бола эдим. Ҳар икки-уч йилда ўтказиладиган сайловлар баҳона бўладиган сайлларга чиқардим. Отам ўқитувчиси бўлгани боис, доим сайлов комиссиясига ё раис, ёки котиб этиб тайинланар ва тонгдан колхоз идорасига бориши лозим эди. Кенжа ўғил давоми…
I Бу ерлар Бухоро заминининг адоғи… Тирамоҳ. Дарё нуқрадек ялтираб, малла барханлар, қалин тўқайлар, тилларанг қамишзорлар кўксини чок-чок этиб, куз сувларини узоқ-узоқларга ҳайдайди. Энди у қони жўш уриб, босар-тусарини билмай қолган йигитга эмас, вазмин, ўртаяшар кишига ўхшаб кетади. Соҳил ранглар давоми…
Ухла аскар, ухла бепарво, Тушларингга кирсин Бухоро… Бухоролик аскарлар хиргойисидан I ПОЛВОН 1968 йил. Кеч куз тунларининг бирида Бухородан жўнаган поезд икки кеча-кундуз йўл босиб, қош қорайганда чўл бағридаги Тўра Том бекатига етиб келди. Бизни кузатиб келган сержантнинг айтишича, бекат давоми…
— Буни қара-я, қиз бола тез улғаяди десалар, ишонмасдим. Мана, Нигорагина ҳам куёвга лойиқ бўлибди, уйига совчилар келибди, — деб она бир коса овқатни кўтарганча сўрига яқинлашди. Юрагида “қўшни уйга келганлар совчи эмас, шундоқ, меҳмонлар бўлса-чи” деган умид учқунланиб турган давоми…
Ўттиз йил… бу ҳам айтишга осон, лекин…Мактаб боғи жуда қартайиб кетган, бир вақтлар ғоят сўлим бўлган бу масканда салқин сарҳовуз ва қари толларгина қолган эди. Мактабнинг янги биноси нариги томон — кун чиқишга қараб тушган уч қаватли ярқираган иморат, боғ давоми…
Байрам тонги эди. Унинг ҳаёт талатўпларидан озурда кўнглида қандайдир илиқлик, мўъжазгина бир нур бор эдию, лекин бу болалик, ёшлик пайтларидаги хурсандликларга сира ўхшамас, аллақандай ғам, андуҳга йўғрилганди.Олдинги байрамлар жуда ғаройиб, бу кунларни у жуда зориқиб кутар, эвазига бир олам шодлик давоми…
— Абдужаббор, анжир ейдиган йўлбарсларни кўрганмисан?— Қорни очқаса ейверса керак.— Шу боғларингда юраверсак, ҳеч ким “ғинг” демаса… * * *Боғлар ҳам ўз томирдошларини йўқлайдилар. Бир туп чўп унган майдон боғни тусаб ўтармиш. Боғ ўрнида бино бўлган ҳар дарахтнинг илдизи хотираларга давоми…
У улуғ дарё соҳилидаги мангу баҳор мамлакатида қишни, қорни соғиниб, одамларга яхшилик қилиш орзусида яшарди. Юрагида яхшиликка ташналик ҳисси жуда кучли эди, шу боис Янги йил арафасида орзуларини ҳақиқатга айлантирмоқчи бўлди.Қорни оч, боши айланарди. Бандаргоҳдаги бир қаҳвахонага кирди, таомномага узоқ давоми…