Farid Usmon. Meni sev (hikoya)

O‘sha kun yodimda. Kuz  edi. Yomg‘ir shorillatib quyardi. Yomg‘irko‘sh ostida ikkimiz boshlarimizni bir  birimizga suyab asfaltda oqayotgan yomg‘ir suvlariga tikilgancha tek  qotgan edik. Mayin, sovuq havo go‘yo  ikkimizni bir-birimizga chirmar edi. Oyoqlarimiz tizzalarimizgacha xo‘l  bo‘lsada vujudlarimizda olov yonardi. Nafis krepdeshin davomi…

Farid Usmon. G‘ildirakli uy (hikoya)

Bir zamonlar tog‘ va vodiy tutashgan joydagi ko‘rkam qishloqda bir dehqon yasharkan. U pastdakkina, ko‘rimsiz guvalakdan qilingan ayvoni yo‘q uychasida xotini-yu bolalari bilan umr kechirarkan. Dehqon bo‘sh qolgan paytlarida ko‘chaga chiqib supachada o‘tirishni, o‘tkan-ketgan bilan laqillashni qish kunlarini shunday o‘tkazishni davomi…


Maqolalar mundarijasi