Дуду қўлида мактуб билан шошилганча муаллимининг уйига борди. – Шуни ўқиб кўринг, олинг, – деди ҳовлиқиб, – Сайид жўнатибди! Қишлоқда бекорчиликдан зериккан муаллим Дудунинг ияги остидан тўғри очиқ кўксига кўз ташлади. Аёлнинг оппоқ баданига кийими енгилгина соя солган тасвир муаллимни давоми…
Юсуф титроқ қўллари билан бутазорни оралади. Кўзларини гоҳ юмиб, гоҳ очиб дарёнинг иккала қирғоғини ҳам сузиб ўтди. Ботқоқлик кўринди, унда йиғилган лойқа сув туташган дарё ярим орол шаклини эслатарди. Ботқоқликда тўшалиб ётган қум зарралари офтоб нурида товланиб ялтирарди. Юсуф атрофга давоми…
Азиз Несин (тахаллуси; асл исми Маҳмуд Нусрат — Mehmet Nusret Nesin) (1915, Истанбул — 1995, Измир; Истанбулда дафн этилган) — турк ҳажвий ёзувчиси, драматург, Нафис санъат академияси (Истанбулда ўқиган (ҳарбий маълумотга ҳам эга). «Марко пошо» (1946) тараққийпарвар ҳажвий газетаси ва давоми…
Қишлоқдан вокзалгача бўлган йўл эриган қор туфайли тиззагача лой эди. Икки қулоч узунлигида юксалган қуёш далаларни қоплаган қорлар устида порлаб кўзни қамаштирарди. Аммо йўлдаги лойқа кўлмакларга тушганда нохуш сариқ рангда аксланарди. Тагига мих қоқилган, ўзига анча катта туфлисини пайпоқсиз кийиб давоми…
– Мен чордоқдаман, азизим! – дея бақирди пастга қараб: – Эски китоблар ҳозир анча қимматлашиб қолган. Шунга бир қараётгандим… “Охирги сўзларимни эшитдимикин?” – У ер қоронғи, шошма, сенга фонар бераман. – Яхши. Сокин бир кун. “Кимдир бутун умримни иззат-эътибор қидириш давоми…
– Азизам, бунча шошмасанг. Бугун бўлмаса эртага борамиз, – деб хотинимни ниятидан қайтармоқчи бўламан. Аммо у оёқ тираб туриб олган. – Борамиз, дедимми, борамиз, тамом. – Яна озгина чидагин, ёзда Туркиядан олиб келамиз, уч-тўрт ой ўтади-кетади. Ҳозир Фарғонадан йўлга чиқ, давоми…
Фалсафа, тил, адабиёт, тарих ва маданият билан боғлиқ ўнлаб асарлар муаллифи, уста таржимон Ҳусейин Жемил Мерич 1916 йилда Туркиянинг Райҳонли туманида дунёга келган. Бошланғич таълимни ўз қишлоғида тамомлаган. Ўрта таълимни франсуз тилига ихтисослашган Антакя Султоний мактабида олган. Шундан кейин Истанбул давоми…
Кема соҳилдан узоқлашиб Мармар денгизи томон ёʻл олганида ёʻловчиларни кузатишга чиққанлар устларидан оғир юк тушгандай енгилладилар: — Бечора… Арабистонда ёʻлини топиб кетармикин… — дедилар Ҳасанни кузатишга келган аёллар, қаттиқ қайғураётганига бир-бирларини ишонтирмоқчидай ясама оҳангда. Келганлар маҳзун бир кайфиятда уйларига қайтдилар. давоми…
Хотиним ғира-шира кўрина бошлаган дераза токчаси олдида ўтирарди. Бутун кечани ўша жойда ўтказибди, бечора. “Сен, шу пайтгача ётмадингми?” -дедим. Қаддини ростлади. Кул ранг дераза токчаси ёнида бор-йўғи бир кўланкадан иборатдек кўринарди. Аммо бу кўланкада бирга ўтказган йигирма йилдан ортиқроқ умримизнинг давоми…
Бемор докторга ўз дардини тўкибди: — Докторбей, тобим йўқ. Ҳаётдан завқ ололмаяпман. Изтиробларимни унутолмай қийналяпман. Иштаҳам йўқ. Томоғимдан қил ўтмайди. Кўз олдимдан оч-яланғоч инсонлар кетмайдиган бўлди. Тонггача ухлолмай улар билан бирга совқотиб чиқаман. Жиноят ҳақидаги хабарларни ўқиганда ўша жиноятда менинг давоми…