Маяковский Владимир Владимирович [1893.7(19).7, Кутаиси ш. — 1930.14.4, Москва] — рус шоири. 1906 йил, отаси вафотидан сўнг, оиласи билан Москвага кўчиб бориб, классик гимназияга, 1911 йил эса тасвирий санъат, ҳайкалтарошлик ва меъморчилик билим юртига ўқишга кирган. Шу йили рус футуристпар давоми…
Тургенев Иван Сергеевич [1818.28.10 (9.11), Орёл — 1883.22.8 (3.9), Париж яқинидаги Буживал қишлоғи; Санкт-Петербургдаги Волково қабристонига дафн этилган] — рус ёзувчиси. Петербург университетининг фалсафа факултетини тугатган (1837). Тургеневнинг дастлабки романтик шеърлари ва «Стено» драматик достони (1834) талабалик йилларида ёзилган. Тургенев давоми…
Йожеф Ратко (József Ratkó) — 1936 йилда туғилган. «Ҳеч қўрқмай» (1966 йил), «Беқурол» (1968 йил), «Фақат нон ила» (1970 йил) каби шеърий китоблар муаллифи. ЁЗ НИҲОЯСИ Қайтмоққа шайланар ёзнинг кунлари, Реактив моторин ишга тушириб, Енгил учар-кетар кулранг самода, Сукунат чўкар давоми…
Дюла Ийеш (Illyes Gyula) 1902 йилда туғилган машҳур венгер шоири, прозаик ва драматурги. Кўпгина илмий ишлар муаллифи. Кошут номидаги мукофот, биринчи даражали Давлат мукофоти билан бир неча марта тақдирланган. БАҲОР САБОҒИ Ана, яна! Яна бўртмоқда куртак! Дераза ортида тушар ўйинга давоми…
Бертольт Брехт (Bertolt Brecht) (1898.10.2, Аугсбург — 1956.14.8, Берлин) — немис шоири ва ёзувчиси, режиссёр. 1933—47 й.ларда муҳожирликда. «Берлинер ансамбль» театрига асос солган (1949). Фалсафий-сатирик пьесалари замонавий, тарихий ва мифологик мавзуларда ёзилган. «Уч пуллик опера» (1928 й.да саҳналаштирилган, 1931 й.да давоми…
Мажид Ғофурий (тахаллуси; асли исми Ғабдулмажид Нурғониевич, 1880—1934) — бошқирд-татар шоири. Бошқирдистон халқ шоири (1923). Бошқирд адабиётининг асосчиси. Ижоди 1902 йилдан бошланган («Эшон муридларига» шеъри). «Ёш умрим» (1906), «Миллат муҳаббати» (1907) шеърий тўпламларини ёзган. «Фақирликда кечган ҳаёт» (ҳикоя, 1903), «Сибирь давоми…
Абу Наср Исмоил ибн Ҳаммод Жавҳарий Форобий (940-1008) – Ўрта осиёлик арабнавис шоир. Форобда туғилган. Кўпроқ Бағдодда яшаган тилшунос олим ва файласуф. Асосий асари «Тожу л-луға ва саҳоху-л-арабийя» («Луғат тожи ва арабчанинг ҳақиқийси») асаридир. Араб тилида ёзилган бу асарнинг 1865—75-йиллар давоми…
Абу Наср Саҳл ибн Марзубон – Ўрта осиёлик арабнавис шоир. 1 «Абулайно хабарлари»н ёздим илм йўлига, Кўзига нур бўлар, дедим, кимдир олса қўлига. 2 У юклар менга мушкул иш, демам «уҳ», Ўтиб дамлар, танам бўлмоқда мажруҳ. Агар айтсам, туғилгай кўп давоми…
Абу Абдураҳмон Муҳаммад ибн Абдулазиз Нилий – Ўрта осиёлик арабнавис шоир. 1 Ўқ бўлиб учгач нигоҳи, юз ўгирдим чет томон, Тандаги мажруҳ бу жоним зора қолгай, деб, омон. Ишқ дер: Ундан қутулмоқ мутлақо мушкул эрур, Қайтаролмас ўқни қалқон, бўлса гар давоми…
Абу Саъд Абдурраҳмон ибн Муҳаммад ибн Дўст – Ўрта осиёлик арабнавис шоир. 1 Хабар бер менга, оҳу, этма муштоқ, Тиш урди олмага ким ҳамда қандоқ? Ким у илк бора пок ҳуснингга теккан, Қасамки, ошкор айла тезроқ. Яноғингга қизил гул бирла давоми…