Зуҳра Мамадалиева. Раббимқул (ҳикоя)
Раббимқул ўрнидан турар-турмас телефони жиринглади. У норози кайфиятда лабини буриб, қошини чимирди. Шу ҳолатда телефони “юзи”га қаради. Шу заҳотиёқ унинг чимирилган қошлари ёйилиб, лабларига хуштабассум ёйилди.-Ассалому алайкум, окахон! – сўрашди телефон билан. –Ҳозиргина Сизни ўйлаб тургандим. Умрингиз узоқ бўлар экан, давоми…