Qahva piyolalari olti dona edi – ikkitasi qizil, ikkitasi qora, ikkitasi yashil. Bu nafis chinni idishchalarni Marianaga dugonasi Enriketa tug‘ilgan kunida sovg‘a qilgan edi. O‘sha-o‘sha bir tusli piyolani boshqa piyolaning taqsimchasiga qo‘shib ishlatish mumkinmi, yo‘qligi haqida bahs-munozara to‘xtamasdi. Enriketa qizil davomi…
Qizg‘ish uycha xuddi shu o‘lka bilan uyg‘unlikda edi.Qoyalar orasidagi dengiz, ko‘kish to‘lqinlar, yuqoriga karab yugurayotgan so‘qmoq, kemalar to‘xtash joyi, pastakkina toshloq adirlar uychani shamollardan himoya qilayotganday tuyulardi. Uy ortidan yashil qiyaliklar boshlanadi, moviy qo‘ng‘iroq gullar tunda gulchambarlarini berkitib qo‘yadi.Tongda chiqib davomi…
Liza haftada bir marta qishloqqa, pochta qutisiga tushardi. Qishda eski, to‘mtoq, lekin hali mahkam chang‘isida yelib kelar, Ionning kemaday katta, obdon moylangan etiklarida ozg‘in, quruq oyoqlari suzib yurar, shu vajdan gazeta qog‘ozlarini unga tiqardi. Chang‘i tayoqchalariga suyanib, so‘qmoq bo‘ylab ucharkan, davomi…
I Bularning barini men yozdim, yuragimdagilarni qog‘ozga to‘kib, yengil tortish uchun, shu bugun ertalab yozdim. Qahvaxonadagi ishimdan ayrildim, ishim bilan birga hayotimning quvonchli damlari ham boy berildi. Qahvaxonaning nomi “Maksimillian” edi.Har oqshom egniga kulrang kiyim kiygan yosh, kelishgan janob ikki davomi…
Ushbu hikoya davomida men bu xonimni Kaltakesak deb atayman. Bordiyu, siz sonining ich tomoniga chizilgan kaltakesak rasmi tufayli shunday demoqchi deb o‘ylasangiz, xato qilasiz.Uning dum-dumaloq qora ko‘zlari xuddi kaltakesakning ko‘zlariga o‘xshaydi. Qarashlari biram sovuq-ki… Kaltakesak deysiz. O‘zi ham uvoqqina. Badanining davomi…
Qishning chilla kechasi edi. Dengiz tubida keksa bir baliq o‘n ikki ming bolasi va nabirasini atrofiga to‘plab olib ertak aytib berayotgan ekan: — Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda kichkinabir irmoqda qora baliqcha onasi bilan birga yashar ekan. davomi…
Tasodif va atrofdagi butun o‘lkalarga yoyilgan hasad, g‘alamislik tuyg‘usi sabab Jilone va Buttiche voqeasi yuz berdiki, ular o‘n bir yildan buyon La Gazenadagi eski xo‘jalikni o‘zaro sheriklikda boshqarib kelishayotgandi. Begonalarni-ku qo‘yaturing, ota-bola yoki aka-ukalarning ham ijara yerga ustidagi bunday sherikchiligi davomi…
Paroxod Navolokiga tunda kirib keldi. Mayor Kuzmin palubaga chiqqanda, yomg‘ir sevalab turardi. Pristan bo‘m-bo‘sh, bittagina fonar yoniq.“Shahar qayerda qoldi?, — o‘yladi Kuzmin. – Zulmatiston, yomg‘ir… – jin ursin, nima balo bu?”U junjikib, shinelining tugmalarini o‘tkazdi. Daryodan sovuq shamol esardi. Kuzmin davomi…
Xeminguey o‘ziga Nobel mukofotining topshirilish marosimida qatnashmagan. Adibning iltimosiga ko‘ra uning nutqini AQShning Shvetsiyadagi muxtor elchisi o‘qib eshittirgan. Shvetsiya akademiyasining a’zolari, xonimlar va janoblar! Men nutq so‘zlashga unchalik mohir bo‘lmasam-da, hotamtoy Aofred Nobel mukofotini menga taqdim etishni lozim ko‘rgan barcha davomi…
Ernest Xemingueyning rus tarjimoni Ivan Kashkinga maktubidan …Urush to‘g‘risidagi hikoyalarimda shoshmasdan, turli xil nuqtai nazardan iloji boricha batafsilroq, haqqoniyroq manzara yaratishga harakat qilyapman. Shuning uchun bitta hikoyada mening shaxsiy qarashlarim to‘la-to‘kis aks etishi amrimahol. Bilamizki, urush – yovuzlik. To‘g‘ri, ba’zan davomi…