Эйла Кивиккахо (Eila Kivikk’aho) Карелиянинг Сортавала шаҳрида таваллуд топган. Унинг шеърларида ёрқин қатъийлик ва кучли юмор руҳи устувор. Шоира новатор шоира сифатида танилган.Таржимон сифатида дунё ўсмирлар ва болалар адабиётидан кўплаб асарларни фин тилига ўгирган. ТАШХИС Юрагинг кулбасин моғор босган, нам, давоми…
Шеър билан “дастурлаш”… – Бир бастакор, ҳар бир товуш аслида мусиқа, фақат унинг мусиқа эканини эшитиш қобилияти борлар ҳис қилади, деган эди. Агар шу фикрни шеър томон бурсак, атрофимизни ўраб турган барча нарса – аслида шеър. Чунки шеър – мусиқанинг давоми…
Шоир, носир, таржимон ва публицист Собит Мадалиев 1949 йил 2 мартда Жамбулда туғилган. 1969 йили Тошкентга кўчиб ўтган. 1972–1990 йилларда Москвада ишлаган. 1977 йили М. Горький номидаги адабиёт институтини битирган. 1990 йили Тошкентга қайтган. Собит Мадалиев 1991–1996 йилларда «Звезда Востока» журналининг давоми…
• Қуёш ботиш учун чиқади, инсон ўлиш учун туғилади. • Қулоқ ― иккита, оғиз ― битта. Бас, икки марта эшитиб, бир марта сўзла. • Ёмон хабарнинг қаноти бор, хушхабарнинг ― оёғи оқсоқ. • Қуён тоққа аччиқ қилибди, тоғ сезмабди ҳам. давоми…
Қоронғи хонада учган пашшаларнинг визиллаши эшитилди. Бироқ ҳали уқуси ўчиб кетмаганди. Шундай бўломаса, унинг наҳарида у ҳозир ҳеч нарсани эшитмаслиги керак эди. Қлронғиликда ҳеч нарса эшитилмаслиги керак – унинг тасаввурида ҳаётнинг, табиатнинг мантиғи шу эди. Шу пайт эшик очилиб, кимнингдир давоми…
Хотирасида нима бўлса, ҳаммаси парокандаликка юз тутганди. Энг оддий нарсаларни ҳам эслолмасди. Назарида буларнинг барида уйқусида юз берарди. Ҳаёт билан, инсонлар билан алоқасини тамоман узганди. Ҳаммаёқ зулматга бурканган. Хулли эртакларда бўлиши мумкин бўлган қуюқ зулмат ҳаётга кўчганди. Осмонда юлдузлар кўринмасди. давоми…
Улар икки киши эдилар. Бири жингалак, малла сочли, бошқаси новча, чўққисоқол. Қўлларидаги белкурак ва чўкич билан ғор ичида қазишма ишларини олиб боришарди. Бир неча кундирки, ғийриоддий томпилмалар бу икки аэжнабий олимни тамомила сеҳрлаб қўйганди. Уларни бошқа ҳеч нарса қизиқтирмасди. Айтишларича, давоми…
Ит бир пайтлар ўзи қўриқлаган ҳовлининг ёнида тўхтади. Умрининг энг ширин дамлари ўтган бу макон энди унинг учун дунёдги энг олис, етиб бўлмас бир масканга айланганди. Уч кундирки, оч эди. Қайси уйга оёқ босса, уни қувиб чиқаришарди. Ўзига бирор бошпана давоми…
Сурнай садоси худди сирли бир тилсим каби одамларни тўйхонага чорларди. Сона кампир чодир тутилган тўйхонанинг бир кунжида қўлларини қўйнига солганча ўйга чўмган. Тўй оҳанглари унинг ҳам ичида бир пўртана уйғотди. Бироз аввал ҳам у ҳам ўз ётоғидан туриб, одамларга қўшилиб давоми…
Иссиқ саҳро шамоли эсди. Қум денгизи долғаланди. Телба қуюн тангадек қизарган қум зарраларини ҳавога совурди. Илон тўзтади. Шамол устига тўккан иччиқ қум остидан сирғалиб чиқди. Қуюннинг тинишини кутди. Шамол ниҳоят тинди. Саҳро шамол кўтарган қум туманидан тозаланди. Қуёш ўт пуркарди. давоми…