Эркин Воҳидов. Қарздорлик (1986)

Бир ёзувчининг адабиёт даргоҳига кириб ундан ўз ўрнини олиши учун минг бир шарту шароитнинг тажассуми керак бўлади. Ўша минг бирнинг бири адабий муҳит ва бу муҳитдаги одамларнинг хайрихоҳлигидир. Абдулла Қаҳҳор биз энди адабиётга қадам қўйган давр муҳитининг марказида турган шахс давоми…

Эркин Воҳидов. Ғафур Ғулом билан учрашувлар (1987)

Биринчи учрашув 1953 йил. Островский номли пионерлар саройига Ғафур Ғулом келармиш деган хабар тарқалди. Шоирнинг эллик ёшлик юбилейи нишонланиш арафаси эди. Ҳаммада кўтаринки кайфият. Айниқса биз — адабиёт тўгараги қатнашчиларининг қувончимиз ичимизга сиғмайди. Ёз ойлари эди. Пионерлар саройи дарбозаси олдида давоми…

Эркин Воҳидов. «Юрак, сенсан менинг созим» (1982)

Одатда катта истеъдод эгалари ҳаётда ҳам ёрқин шахслар бўлади. Мен Ойбек ва Ғафур Ғулом, Миртемир ва Шайхзода каби улкан сўз санъаткорлари суҳбатида бўлиб шундай эътиқодга келганман. Бу устозлар кириб келган уйларда чироқ ёқилгандай бўлар, ўзгача бир файз қўшилар эди. Аминманки, давоми…

Эркин Воҳидов. Чақмоқ умри (1982)

Усмон Носир ҳаёт бўлганида етмиш ёшга тўлган бўларди. Лекин бу мўътабар ёшга етиш ҳассос шоирга насиб қилмади. Йигирма бешга етмаган чоғида у ижод оламини тарк этди. Шафқатсиз қисмат халқни олов юрак фарзандидан жудо қилди. Усмон Носир лаҳзалик қисқа умрида ўша давоми…

Эркин Воҳидов. Сергей Есенин (1980)

Ёшликда орттирилган дўст умрнинг кўрки, қалбнинг суянчиғи бўлади. Киши шодлигини ҳам, дардини ҳам аввало у билан баҳам кўргиси келади, ҳар гал учрашганда бамисоли ёшликнинг беғубор оламига қайтгандек бўлади. Тасаввуримда Сергей Есенин шеърияти менинг шундай — ёшлик дўстим. У билан мен давоми…

Эркин Воҳидов. Шарқ юлдузи (1984)

1954 йил. Сира ёдимдан чиқмайди. Ўшанда тўққизинчи синф ўқувчиси эдим. Менинг илк шеърий машқларимдан бири «МГУга» номи билан «Шарқ юлдузи»да босилиб чиқди. Ўша кунлардаги қувончимни таърифлашга сўз камлик қилади. Синфдошларим, тўгаракдошларим олдида гердайиб юрганларим, журнал сотилаётган дўконлар олдидан кетолмай турганларим, давоми…

Эркин Воҳидов. Адолат туйғуси (1986)

Инсонга бир марта бериладиган ҳаётда у умридан, ўтган кунидан қониқиб яшаши керак. Виждонига хилоф иш қилмай яшаса — бундан улуғ бахт йўқ. Ҳар бир айтган сўзинг, ишинг ўзингнинг хоҳишингга мувофиқ бўлса — энг катта бахт шу. Аксинча, инсоннинг ўз ички давоми…

Эркин Воҳидов. Шеър қадри (1982)

Шеърни ҳеч ким бировдан ўрганиб ёзмайди, ҳеч ким бировга шеър ёзишни ўргатолмайди. Лекин шеърий иқтидори бор бўлган бошловчига маҳорат сирларини ўргатувчи устоз керак. «Устоз кўрмаган шогирд ҳар мақомга йўрғалар» деган халқ мақолининг шеърий ҳунарга ҳам дахли бор. Матбуот саҳифаларида босилаётган давоми…

Эркин Воҳидов. Юлдузлар қовушса… (1981)

(«Дружба Народов» журналининг давра столида сўзлаган нутқдан) Дунёдаги ҳеч бир мамлакатда бизлардагидек кўп китоб таржима қилинмайди ва ҳеч бир бошқа адабиётда бизнинг адабиётдагича бадиий таржима масаласига катта эътибор берилмайди. Бу масалада симпозиумлар чақирилади, том-том китоблар нашр этилади, газета ва журнал давоми…

Эркин Воҳидов. Мукаммаллик (1981)

Инсон тафаккурининг бир ожизлиги бор. У оз вақт ичида юз берган улкан ҳадисотлар силсиласини дафъатан қабул қилолмайди. Тоғнинг улуғлигини тасаввур қилмоқ учун ундан узоқлашиш керак бўлганидек, буюк тарихий воқеаларнинг ҳайбатини ростмана ҳис этиш учун маълум вақт масофаси лозим бўлади. Ҳозиржавоблик давоми…