(Беш пардали қаҳрамонлик комедияси) Иштирок этувчилар: Сирано де Бержерак – шоир Кристиан де Невилет Граф де Гиш Рагно Ле Бре Капитан Карбон де Кастель-Жалу Гаскон гвардиячилари Линьер Капельмейстер Де Вальвер Монфлёри Бельроз Жодле Кюижи Брисайль Шилқим Испан офицери Биринчи кавалер давоми…
Ўтган асрнинг 70-йиллари ўрталарида адабиётимизга гулдурос овоз билан кириб келган шоир Азим СУЮН ўзининг илк китобини “Менинг осмоним” деб номлаганди. Бу ном ўз вақтида кимларнинг ҳайратига сабаб бўлган: қанақасига “Менинг осмоним?..” Осмон битта бўлса… Азим Суюннинг ижод қилиш тартиби жуда давоми…
“ҲАЁТ ИСМЛАР ДАВРИДАН БОШЛАНАЖАК” Андре Моруанинг асарларини ўқиган одам борки, сўз санъатининг қудрати, унинг сеҳр-жодуси, камалакдек товланувчи жилолари, ижодга хос ногаҳоний содир бўлиб турувчи ҳодисалари, ижодий лабораторияда юз берувчи махфий, ҳатто санъаткорнинг ўзи учун кутилмаган ва номаълум синоатларни, улар заминидаги давоми…
Маҳмуд Кошғарий Марказий Осиёда илк ўрта аср маданиятининг буюк арбобларидан бўлиб, тилшунослик соҳасида, хусусан туркий тилларни ўрганиш соҳасида машҳур бўлди ва тариҳда ўчмас из қолдирди. Маҳмуднинг отасини исми Ҳусайн, бобоси Муҳаммад бўлиб, келиб чиқишига ва тилига кўра Кошғарий нисбатини олган. давоми…
Шукур Холмирзаев. Олис юлдузлар остида. Ҳикоя ва очерклар. — Тошкент, «Ёш гвардия», 1971. Ушбу тўпламда Шукур Холмирзаевнинг ҳикоячилигимизнинг сўнгги йиллардаги ютуқларидан, деб саналган «Ёввойи гул», «Баҳор ўтди» каби асарлари билан бирга болалар учун ёзган новеллалари ҳам жой олган… Тўпламнинг мавзуи давоми…
Ўрмон қоровули Артёмнинг қийшайиб кетган пастаккина уйчаси. Деворга осилган катта қора образ тагида икки киши ўтирибди: бири Артёмнинг ўзи — пакана бўйли, юзлари қариганликдан буришиб бўйнигача соқол босиб кетган озғингина мужик, иккинчиси бир ёқдан келган овчи — новча, яп-янги қизил давоми…
Муқимий номидаги ўзбек давлат мусиқали драма театри спектакли Салоҳиддин Сирожиддинов асари Ойдин Абдуллаева мусиқаси
Муқаддима Айтадиларки, бир одам дарё ёқалаб келаётиб, каттакон ёмби топиб олди. Қўйнидан ёнғоғини олиб, чақмоқчи бўлиб уринган эди, ёмби бир неча бўлакка бўлиниб кетди. “Ялтироқ бўлгани билан ҳеч нимага ярамас экан-ку”, дея афсусланиб уни отиб юборди-да, қирғоқда қалашиб ётган оддий давоми…
Эркин Воҳидов. Келажакка мактуб. Шеърлар. Тошкент, «Ёш гвардия», 1983. Ўзбекистон Ленин комсомоли мукофоти ва Ҳамид Олимжон номидаги республика мукофоти лауреати Э. Воҳидовнинг бу тўпламига сўнгги йилларда ёзган янги шеърлари киритилди. “Ватан соғинчи” бўлимида она-юртга садоқат, бунёдкор халққа меҳр-муҳаббат, нафосатга таъзим давоми…
У кириб келгунча, чекувчилар учун мўлжалланган купеда ёлғиз ўзим ўтиргандим. Мўйнали узун пальто кийган, эллик долларлик чамадон кўтариб олган эди. Қўлидаги чамадонини ўриндиққа қўйганидан сўнг менга кўзи тушди. – Хўш, хўш, хўш! – деди у ва худди бир нимани эслагандек давоми…