Chorrahadan o‘tishi bilan trolleybus tez yurib ketdi; endi yo‘l unchalik gavjum emasdi. Trolleybusni quvlab o‘tayotgan yengil mashinalar ba’zi-ba’zida bir-birini ogohlantirgandek quvnoq signal berib qo‘yardi. Trolleybusda yo‘lovchilar anchagina; o‘rindiqlar to‘lgan, o‘rtada ham besh-olti yo‘lovchi tik turardi. Zavol payti bo‘lgani uchun trolleybusning davomi…
Bu voqea uch yillar oldin bo‘lgan edi. Shu ko‘chadan bir uyni ijaraga olib ko‘chib kelganimda cholning sharti ketib, parti qolgandi, u ko‘chaning muyulishida men egallagan uyga qo‘shni hovlida yashardi. Uni birinchi marta uyining oldidagi eski o‘rindiqda chuqur o‘yga tolgan holda davomi…
Tosh barmoqlari orasida tutayotgan sigaret qoldig‘ini kuldon chetiga bosib o‘chirdi-da, ro‘parasida turgan yigitchalarga yer ostidan o‘qrayib qaradi va stol ustida yotgan tugunchaga imo qildi:— Bu nima?Yigitchalar tezda bir-birlariga qarab olishdi.— Boya aytganim, o‘lja… — ming‘illab qo‘ydi yigitchalardan biri — qo‘l-oyoqlari davomi…
Tovuq patini o‘ynashda davom yetdi. Patni yertalab topgan, nimaligiga aqli yetmay boshi garang yedi. In yonidagi chirik xashaklar ustida cho‘zilib yotgan ona it bezovta g‘ingshiganidan so‘nggina qadam tovushlari kelayotgan tomonga o‘girildi. Besh odimcha narida uy yegasi – Sodiq aka bilan davomi…
SAN’AT-1 Mamlakat podshosining oldiga bir kishi keldi. — Men rassomman, — dedi u. — Umrim qashshoqlikda o‘tdi, hayotimda shunday kunlar bo‘ldiki, eslashning o‘zi dahshat. Men endi ochlikdan juda qo‘rqaman. Senga o‘zimning suratlarimni sotishim mumkin. Suratlarim juda g‘aroyib, u odam qurbi davomi…
«Men mangu toshga hammasini o‘yib yozdim» Kul Tegin Bitigi Bekatlararo taksi yon tamondan kelib urilgan «KaMAZ»ning zarbiga dosh berolmay avval bir yonga og‘di, keyin gursillab quladi: shofyor vayo‘lovchilarning ko‘zlari chaqchayib ketdi — qo‘rquv-dahshat aralash baravar baqirib yuborishdi — ularga nariroqdagi davomi…
«…Sen meni balki esdan chiqargandirsan, — deb xat yozardi yigit o‘zi bir vaqtlar ko‘ngil qo‘ygan qiziga, — men xotirangdan balki butkul o‘chib ketgandirman. Lekin mening yodimda hamon o‘sha qiyofada — ko‘kish gulli oq ko‘ylakda lovullab yonib turasan. Sen xuddi hilpirab davomi…
Yaqinda bir tanishim bir to‘da qo‘lyozma ko‘tarib keldi. — Shu qo‘lyozmalardan yaroqlisini tanlab, bir to‘plam qilsangiz. Muallifi ikki oy burun qazo qildi. Juda yosh edi, to‘plam qilishga ham ulgurmagan ekan. Nimadan o‘lganini hali aniqlashganicha yo‘q. Ha, aytganday, bu yigitning hikoyasini davomi…
«…Sen qo‘shiq ayt, Zubayda, yonib-yonib qo‘shiq ayt – o‘zing ko‘rmagan bu dunyoning ranglari haqida, oftob nuri, buloq suvi, daraxt gullari, chechaklar va qizg‘aldoqlar haqida qo‘shiq ayt; sen yig‘lab-yig‘lab xirgoyi qil-u, bu qo‘shiq meni mana shu to‘qaydagi qoqi guliga, hechqursa yovshonlardan davomi…
Hayot mu’jizalardan iborat ekanligiga sen ham ishonarding. Sen ham bu asrdan my’jiza kutib yasharding. Holdan toyib ishdan qaytar ekansan, kichkinagina mu’jaz uyingda to‘shakka cho‘zilgancha, yolg‘izlik saltanatiday ko‘rimsiz, huvillagan xonangda qandaydir mo‘jiza ro‘y berishini kutib yasharding. Bu mo‘jiza bir necha daqiqadan davomi…