Biz hikoya qilmoqchi bo‘lgan bu voqea uzoq kelajakda sodir bo‘lgan. Ie, kelajakda bo‘lsa, hali sodir bo‘lmabdi-da, deb so‘rarsiz. yo‘q, biz chindan ham kelajakda bo‘lib o‘tgan voqealar haqida hikoya qilmoqchimiz. Negaki ko‘pchilik ilmiy-fantastik asarlarda kelajakdagi voqealar xuddi o‘tmishda sodir bo‘lib o‘tgandek davomi…
Ulug‘bek! Ulug‘bek! Men — birinchi. Qalay eshityapsiz? Qabul.— Birinchi! Birinchi! Men — Ulug‘bek! Sizni yaxshi eshityapman. Nima yangiliklar bor? Qabul.— Nur tarqatayotgan nuqta ko‘zdan g‘oyib bo‘ldi.— G‘oyib bo‘ldi?.. Nega? Qachon?— Bir necha daqiqa avval men sayyora atmosferasiga kirdim, nurlanayotgan nuqta davomi…
Biz mingan “Neksiya” Kitob bilan Samarqand oralig‘idagi Tahtiqoracha dovoni tomon borardi. Kechasi qor yoqqan, odamlar birinchi qor bilan bir-birlarini qutlar edi. Asfalt yo‘l hali sovub ulgurmagan, qor erib, bilchillab yotibdi. Haydovchilar ham, mashinalar ham hali sirg‘anchiq yo‘llarga o‘rganmagan. Osmon bulut, davomi…
Shoniyoz boya olgan o‘nta biletini haligacha o‘tkaza olmadi. Boshqalar bo‘lsa bu vaqt ichida yigirma-o‘ttiztadan sotib qo‘ydi. O‘zi, bugun, negadir, Shoniyozning ishi yurishmayapti. Ertalab uydan chiqqanda, ilojini qilib, ikki-uchta biletni qimmatroq sotib, ozroq pulni Bahodirdan yashirib qolishni o‘ylagandi. Onasi kasalxonaa yotipti. davomi…
Saydan (ya’ni Saydirasul) ko‘pdan beri Norxolga soyaday ergashib yurardi… Norxol to‘qqizinchida, o‘zi o‘ninchida o‘qib yurgan kezlari. E yo‘q, be yo‘q, bir kun u qizning yo‘lini to‘sib, yodlab olgan she’rini esdan chiqarib qo‘yadigandek, shosha-pisha, «men seni sevaman», dedi. Dabdurustdan aytilgan gapga davomi…
1 Mamatning tepa sochi tik bo‘lib ketdi. Nahotki odam qurib qolganday, kelib-kelib, ularga Banot ko‘r qo‘shni bo‘lsa?! Bir qorindan talashib tushgan akasiga yomonlik qilib, eldan quvilgan xotin bularga tinchlik berarmidi? Banotning akasi bultur to‘y qilaman, deb qattiq yig‘indi. Chavandozlar ko‘pkariga davomi…
Murod besh yashar… Onasi beshikdagisi bilan ovora bo‘lib qoldiyu,singlisi ikkisi otasiga ergashib, ko‘chaga chiqishdi. Kuzning yomg‘irli, zimiston kechasi edi. Otasi ishga jo‘nab ketgandan so‘ng qorong‘ida qolishdan cho‘chigan Murod: – Ota, biz uyga kiraveraylikmi? – deb so‘radi. – Kiraveringlar, – dedi davomi…
Trestdan xafa bo‘lib chiqdi u: «…shunaqa, Ismatvoy, – deyishdi, – intizom qattiq bizda, – ertalab soat sakkizdan kech soat…» Tag‘in maoshi sakson so‘m emish. Bor-yo‘g‘i sakson so‘m, a? Institutni bitirgan bo‘lsa-ku, keyinroq kattaroq bir ishga ko‘tarilish mumkin edi. O‘rta maxsus davomi…
Mamat molxonasining tomiga loy qordi. Yaxshilab suvab qo‘ymasa bo‘lmaydi. Tomning sog‘ joyi qolmagan. Sal yomg‘ir shivalaguday bo‘ldi degancha, ikki kecha-kunduz tomchi tomib yotadi. Bir yo‘lini qilib, yozga chiqib olishdi. U bo‘ldi-bu bo‘ldi, qarashsa, kuz ham kelib qolyapti. Xotini qo‘ymadi. Har davomi…
O‘zlari shu holga tushib ko‘rganlarida bilishardi. O‘tirib olib, har narsani gapiraverishadi. Do‘stlik bormi ularda? Yo o‘tkazib qo‘yishganmi? Yo uning og‘ziga xo‘jayinmi? Kerak bo‘lsa o‘ziga o‘zi bek, xohlaganini qiladi, o‘ylaganini gapiradi. Hech kimdan til qisiqlik joyi yo‘q. Aslida aytish kerak edi. davomi…