Shunday qilib, Alibek, Toshtemir va Lapas Abdumajidnin brigadasiga jo‘nashdi. Abdumajid – brigadir. Tengdoshlar orasidan chiqqan birnchi amaldor. Bayram munosabati bilan brigadada tushlikka osh qilisharmish. Aroq ham bo‘ladi, degan. Kecha kechqurun ham bayramoldi, ham kelin ko‘rdi, bahonasida Lapasnikiga to‘planishdi. Lapas yaqinda davomi…
Ismatga alam qildi. Judayam alam qildi. Axir unga qo‘l ko‘tarishdi. Yana kimlar? Qandaydir go‘daklar! Shefiga aytsa-ku, hammasining dab-dalasini chiqaradi. Kim bo‘lipti bular Toshtemir shef qoshida?! Kerak bo‘lsa, har birini bir-bir chinchalog‘i bilan uchirib yuboradi. O‘shalarning betiga aytdi: “Bittang qimirlamay tur, davomi…
Tanacha ko‘zini suzmasa, buqacha ipini uzmaydi. (xalq naqli) Abdumajid uzum uzish mavsumi boshlangandan beri vino zavodida xo‘jalik vakili bo‘lib turipti.Barlosdan kelgan uzumlarni topshirishda bosh-qosh bo‘ladi. Ba’zan topshiruvchi va qabul qiluvchi orasida janjal chiqsa, xo‘jalik tarafda turib, janjalni bartaraf etadi. Har davomi…
Hovlida ikkita so‘ri bor ekan. Har biriga o‘n odam bemalol o‘tirsa bo‘ladi. Kelinni uyga kirgizgandan so‘ng kuyovnavkarlarni so‘rilardan biriga taklif qilishdi. Ikkinchisida yoshi ulug‘lar, kelinni olib kelishda bosh-qosh bo‘lganlar o‘tirishdi. Uch qalin do‘st – Abulxayr, Alibek va Lapas kuyovnavkarlar safida. davomi…
Shohidaning sanatoriyga kelganiga ancha bo‘ldi. Tog‘ havosi yoqdi, shekilli, yuziga qizillik yugurib qoldi. Birinchi kunlari palatasidan chiqmasdi: yotardi, televizor ko‘rardi. Ovqatlanish uchun oshxonaga zo‘rg‘a borib kelardi. Ba’zan hamxonasi Muharram: – Palatada yotaverib, dimiqib ketmaysizmi? – degancha ko‘chaga sudrardi. Muharram – davomi…
Hazrat Navoiy hamda bir navoiyshunosga bag‘ishlanadi. 1 Malikaning «ketaman» deganiga parvo qilmabmiz — na men, na Janob. Parvo qilgulik holatda emas edik: o‘yin-kulgi, sarmastlik. Yangi yil kirgan, yangi yil boshlangan. Yosh umrning yana bir yili, uzundan-uzoq. Shuning dastlabki kechasi, bir davomi…
Balki eshitgan chiqarsiz, tog‘amizning ismi G‘azanfar. Supraqoqdisiga mehri bo‘lakchamidi, rahmatli bobomiz uni azza-bazza dabdaba otiga mindirib, erinmay, allanechuk maroq bilan nomini juftlab «Muhammad G‘azanfar» deb atardi. Bunday sharafga munosib ko‘rilgan farzandga muomala ham, tabiiyki, o‘zgacha bo‘ladi: kenja bolam, sen je, davomi…
Ushbu hikoyaning dastlabki nomi «Do‘ppi» edi. Shunday she’ri borligini eslabmi, uni Muhammad Yusufga bag‘ishlamoqchi bo‘ldim. Asarning sarlavhasi o‘zgargach esa, shoir nomi bilan yonma-yon turishi xunukroq tuyulib, fikrimdan qaytdim. Ajabo…Bugun hikoyani suyukli inimning unutilmas xotirasiga bag‘ishlamoqdaman.Muallif O‘zbekning xonadonidan do‘ppi topilmasa-ya!— Mana, davomi…
Ushbu hikoya qirq yil kechikib yozildi. Yigit umriga teng shu yillar mobaynida u necha martalab qog‘oz qoralagan bo‘lsa-da, hech ko‘ngli to‘lmas, nimadandir uyalar, ikkilanar, istihola qilardi.Bolaligida yozning jazirama kunida ro‘y bergan voqealar xotirasida muhrlanib qolgan, unga sira tinchlik bermasdi.Oradan ko‘p davomi…
Bu xonadonda g‘aroyib marosim bo‘lmoqda edi. Ma’rakaga qo‘y so‘yilgan, mulla aytilgan va barcha qarindosh-urug‘, tanish bilishlarga xabar qilingan edi. Hovlilar chinniday tozalangan, katta qozonda qo‘yning kalla pochchalari va o‘pkasi vaqirlab qaynab, hushbo‘y xid taralardi. Mahallaning katxudo xotinlari non-cho‘raklarni yoyib, endi davomi…