Шодмон Отабек. Куёвбола ва тўтиқуш (ҳажвия)

Ниҳоят, ўғилни уйлайдиган бўлдик. Ўзига қолса ҳали-бери уйланиш хаёлига келмайди. Ҳозир қайси бола “Ота, менга хотин олиб беринг!”, дейди? — Ўзидан ҳам бир оғиз сўрайлик, — деди хотин, — балки биронта кўз остига олгани бордир…— Олдин уйланишга розими-йўқми — шуни давоми…

Дилмурод Содиқов. Балиқ бола (ҳикоя)

Кўчадан жарчининг жанозага чақирган товуши келди. Марҳум ким — эшитолмадим, чақириқ тракторнинг бўғиқ овози билан қоришиб кетганди. Шуниси ҳам маъқул, марҳумнинг кимлигини билсам уч-тўрт кун беҳузур, кўнглим бузилиб юраман. Тўғри, бугун бўлмаса эртага эшитаман, лекин инсон қайғудан бир дақиқа бўлсин давоми…

Раимқул Суяров. Фарзанд (ҳикоя)

Ҳар сафар эрта ухлаб қоладиган Очил буванинг кўзларига шу кеча ҳадеганда уйқу келавермади. У узоқ ётди, эртага ўт ўриладиган жойни кўпроқ эгаллаши кераклигини хаёлидан ўтказди. Кўзига доим калтакесакдек бўлиб кўринадиган Турсун қоранинг уйига ўтган йили ўзиникидан икки баравар кўп хашак давоми…

Учқун Назаров. Тўй (қатра)

Ярим йилча бўлди: Ёдгор аканинг боши айланади, гангийди, толиқади, оёқ-қўли қалтирайди, ўтириб олгиси келади; анчадан бери қўлига кетмон олмайди, энгашса кўзи тинади, мадори қурийди. Энди 65 га кирган Ёдгор ака аввалига парво қилмай юрди, ўтиб кетади, деб ўйлади, кейин ётиб давоми…