Xoliyor Safarov 1983 yil 21 fevralda Qashqadaryo viloyati, Chiroqchi tumani, Ayritom qishlog‘ida tug‘ilgan.2005 yilda Samarqand davlat universiteti o‘zbek filologiyasi fakultetini tamomlagan.2003 yildan «Erudit» IM markazida, 2008 yildan «Bekajon» gazetasida faoliyat yuritadi.Ilk she’rini 5-sinfda, ilk hikoyasini 9-sinfda yozgan.Birinchi kitobi – «Oy botmagan kechalar» 2010 yilda chop etilgan.
1 Hayot qiziq. Har savolning javobi, olmoqning bermog‘i, sevmoqning sevilmog‘i, bormoqning kelmog‘i bor. Hammasidan yaxshisi, uyga qaytish… 2 Avji bahor, aprelning so‘nggi kunlari. Erta tong. Qir-adirlar, butun borliq yam-yashil. Loysuvoq tomlar ustida lolaqizg‘aldoqlar gulxani yonadi. Atrofga tunda yoqqan yomg‘irning tuproq davomi…
Shahardagi “Mehribonlik uyi” direktori Ilyos Ikromovich kutilmagan tashvishga qoldi. Axir kimsan, shaharning old boyvachchalaridan biri sanalmish Murod Hikmatovich “Mehribonlik uyi” tarbiyalanuvchisi Gulbahor ismli qizni o‘z arzandasi Sherzod uchun kelinlikka so‘rab keldi!Ilyos Ikromovich ikki o‘t orasida qoldi. O‘zicha uyida xotiniga maslahat davomi…
Ular Dilshodni yarim tunda ijara uyidan olib chiqishdi. Ko‘zlarini uqalab turgan Dilshodga «Haligi, bobong seni so‘rayotgandi…», deyishdi. «Nega» degan savoliga esa «Bilmadik, Dilshodni olib kelinglar, dedi, kelaverdik», deya qutuldilar. Mashina yo‘lga tushdi, ammo hech kim bir-biriga so‘z qotmadi. Rulda o‘tirgan davomi…
Feruza shomda ketidan soyadek ergashib yurgan to‘rt yashar o‘g‘ilchasi Yodgor bilan hovlining narigi chetiga, og‘il yonida bog‘liq turgan targ‘il oldiga o‘tdi. Buzoqchani iydirib, sigirga bir siqim makkajo‘xori tashladi-yu, yukinib sog‘ishga tushdi. O‘g‘ilchasi esa sal narida cho‘nqayib, onasi targ‘ilning yelinini silab-siypab davomi…
Namozshomda sigirini sog‘ib, o‘choq boshiga qaytayotgan Gulshan opa og‘il orti – qir tomondan kelayotgan yigitga e’tibor bermay, har kungidek sutni qozonga soldi. O‘choqqa o‘tin qalab, endi gugurt chaqqandi, ortidan «Gulshan opa? Hov, Gulshan opa!» degan ovoz eshitildi. – Kelavering, – davomi…
Ona chorpoyada ikki to‘shak o‘rtasidagi tol beshik gumbaziga bir qo‘lini qo‘yganicha maroq bilan tebratar, ikkinchi qo‘li bilan sekin baxmal pardani ko‘tarib, mayin va ichikkan tabassum bilan qarab-qarab qo‘yardi. Beshik yo‘rg‘asi bir maromda «g‘iych-g‘iych» etgan ovoz chiqarib, dastasiga osib qo‘yilgan shaldiroq davomi…
Ot — insonning yo‘ldoshi.(Xalq maqoli).O‘shanda yozning o‘rtalari edi. Chorpoya yo‘qligi uchun bo‘lsa kerak, uyimiz oldida guvala g‘ishtdan o‘rtasi tuproqqa to‘ldirilgan, atrofi loysuvoq qilinib, o‘ttiz-o‘ttiz besh santimetrlar balandlikdagi qo‘lbola supa ko‘tarib qo‘yilgandi. Yoz oqshomlarida oilamiz bilan o‘sha yerda yotardik. Tartib hech davomi…
Kechki ovqatdan so‘ng bir dasturxon atrofida o‘tirishgan oila a’zolari birin-ketin tarqalisha boshladi. Qaynona nevarasini qo‘liga oldi, xushro‘ygina kelin idish-tovoqlarni ko‘tarib, oshxonaga o‘tib ketdi. Sochlariga oq tushgan, baland bo‘yli, qorindor, yillar zahmati va bedor o‘tgan tunlardagi mutolaalar natijasi o‘laroq, qoramtir yuziga davomi…
Muxtor aka doim bir narsa haqida o‘ylaydi. Butun bashariyatga xos bu o‘y uning miyasida har kungi ro‘zg‘or tashvishi yoki soyadek ergashib yurguvchi orzular xayoli emas, hayot-mamot masalasi… U barcha otalar kabi farzandlari kamolini ko‘rishni, o‘zi yetolmagan orzularga ular yetishini istaydi. davomi…
– Ichingga o‘t tushkurning ichi to‘lib ketgan ekan! Inkubatir bo‘l-a, inkubatir!– Nima gap, To‘ti? Tinchlikmi? – hozirgina bomdodni o‘qib, tashqarilayotgan Ochil bobo ko‘cha eshigini qarsillatib yopib kirgan xotinining avzoyi buzuqligi, lopillab kelishini ko‘rib, nima bo‘lganligini tushundi-yu, cho‘qqi soqolini tutamlaganicha ostonada davomi…