Xoliyor Safarov 1983 yil 21 fevralda Qashqadaryo viloyati, Chiroqchi tumani, Ayritom qishlog‘ida tug‘ilgan.2005 yilda Samarqand davlat universiteti o‘zbek filologiyasi fakultetini tamomlagan.2003 yildan «Erudit» IM markazida, 2008 yildan «Bekajon» gazetasida faoliyat yuritadi.Ilk she’rini 5-sinfda, ilk hikoyasini 9-sinfda yozgan.Birinchi kitobi – «Oy botmagan kechalar» 2010 yilda chop etilgan.
Shahar chekkasida qurilayotgan namunali uylarda ustachilik qilib, tom yopib yurgan aka-uka oylik maoshlarini olgach, qishlog‘iga borib kelmoqchi bo‘lib yo‘lga otlanishdi. To ishboshidan ruxsat olib, kiyim-kechagini taxlab yo‘lga chiqqunlaricha qorong‘i tushdi. – Kech bo‘lib qoldi. Endi qishloqqa taksi bo‘lishi qiyin, – davomi…
– Ma’sumani o‘zim kelin qilaman. Bitta-yu bitta o‘g‘lim bo‘lsa, u topgan qiz bizlarga el bo‘ladimi, yo‘qmi? Ma’suma o‘zimniki. Achchiq gapimniyam ko‘taradi, shirin so‘zimgayam taltayib ketmaydi. Borimizni sarishta qiladi, yo‘g‘imizga ko‘nadi, – derdi qismatidan nolib, yolg‘iz o‘g‘liga suyanib qolgan ona. Ma’firat davomi…
Ozod qo‘lida dori-darmon bilan tuman tug‘ruqxonasiga kirayotgan edi, ro‘parasidan chiqqan sinfdoshi Abdug‘afforni ko‘rib, hayron bo‘ldi. – Ha, enang egiz tuvg‘ir, bu yerda nima qib juripsan? Abdug‘affor maktabda birga ishlaydigan soddadil va hazilkash do‘sti bilan qo‘l berib ko‘rishdi. Uning ko‘tarib olgan davomi…
Baland bo‘yli, sersavlat, qirra burun, qoshlari qalin Davlatbek aka tish og‘rig‘idan bu kecha ham yurib chiqdi: «Voh, xuddi birov miyamda arra yuritayotgandek zirqiratadi-ya?!» Zora bosilsa, degan ilinjda tamaki tutatdi, foydasi bo‘lmadi. Uyga kirib yotsa, battar zabtiga olgandek tuyuladi. Sog‘ning dardmand davomi…
Maktabdan qaytayotib, yaxmalak yerda toyib yiqilgan muallima necha kundan beri uyda ikki oyog‘i gipslanib yotibdi. Turay desa turolmaydi, o‘tiray desa o‘tirolmaydi – faqat yotadi. Tashqariga chiqmoqchi bo‘lsa, eri yoki katta bolalari ko‘mak berib, bir amallab joyidan turib oladi. Keyingi kunlarda davomi…
Ayol tuni bo‘yi yig‘lab chiqqan nevarasi bilan kelinini olib, kasalxonaga bormoqchi bo‘ldi. Baxtiga qaynukasi uyda ekan, ularni mashinada darrov shaharga yetkazib keldi, ammo endigina chillasi chiqqan go‘dak chirillab, na onasiga, na buvisiga ovunar, nuqul o‘zini orqaga tashlab yig‘lardi. Aksiga olib, davomi…
Quyosh taftsiz sarg‘ish etagini yig‘ishtirib, ufqqa botdi. Dekabrning oxirgi kunlari. Havo sovuq, etni junjiktiradi. Hafta oldin yoqqan qor shu’lasi ko‘kdagi oy nuri bilan uyg‘unlashib, ajib bir tarovat kasb etgan. Naqd oq tun. Atrof jim-jit. Odamlar shomdayoq barcha ishlarini saranjomlab, uy-uylariga davomi…
Azim Haybarovich ikki yordamchisini ergashtirib auditoriyaga kirganda «Hozir dekan keladi», deb shivirlagan talabalar «guv» etib o‘rinlaridan turishdi va jo‘r ovozda salom berishdi. Alik olingach, hozirgina «205ga kiringlar», degan o‘qituvchi rahbariyatni tanishtirib unga so‘z berdi. Fakultet dekani, avvalo, yig‘ilganlarning barchasini talabalik davomi…
Otaning o‘zi ruxsat berdi.— Mayli, o‘g‘lim. Qayerda bo‘lsang ham boshing omon bo‘lsin. Faqat tug‘ilgan joying, ota-onangni, urf-odatlarimizni unutma. Men senday o‘g‘lim borligidan doim faxrlanaman.— Sizni uyaltirib qo‘ymayman, ota… — Senga ishonaman. Kelinimni ehtiyot qil. U hali yosh. — Ota o‘g‘lini davomi…
Qish kunlarining birida sportchi talabalar mashg‘ulotlarini tugatib, zaldan chiqib ketishayotganida Abdujalil bosh kiyimini kiya turib, bexosdan yonidagi Sheroz ismli yigitni turtib yubordi. So‘ng darrov kechirim so‘radi. — Ko‘zingga qarab yursang bo‘lmaydimi, qishloqi! — dedi Sheroz unga o‘qrayib.— Nima? – Abdujalilning davomi…