Цао Чжи (曹植) (192-232) кўҳна хитой шоири. Шунингдек, у Чен Си-ван номи билан ҳам тилга олинган. Ўз даврининг энг таниқли шоири ҳисобланган. “Ло дарёсининг малаги” номли машҳур қасида муаллифи. Цао Чжи туғилган оила Хитой тарихида “Уч Цао” номи билан ўчмас давоми…

Ли Бо (李白; 李太白) – Тан сулоласи давридаги мумтоз Хитой шоири. “Ўлмас шоир” номи билан машҳур бўлган. Ли Бо Хитой шеъриятида энг ўлмас ва ўқишли шеърлар муаллифи сифатида из қолдирган. У ўзидан 1100 асар қолдирган, ундан 900 таси шеърлардир. Ҳали давоми…

Гуань Ханьцин (анъанавий хитойчада: 關漢卿, соддалаштирилгани: 关汉卿, пиньиньда, яъни лотинчалаштирилган хитойчада: Guān Hànqīng) қадимий хитой адабиёти тарихида, энг аввало, цзацзюй  деб аталган драматик жанрга асос солган  драматург сифатида ном  қолдирган. Бизгача унинг 60 дан ортиқ асарининг номи етиб келган, улардан давоми…

Ду Фу (杜甫) – Тан сулоласи давридаги Хитой мумтоз шоири. Иккинчи исми Сзимей. Хитой адабиётида унга “шишен” унвони берилган. Унинг ижодида яққол кўзга ташланиб турган ҳассослик катта таъсир кучига эга бўлиб, шоирнинг фуқаролик пафоси уни Хитой лирикасининг йирик вакили сифатида давоми…

Дай Ваншу (戴望舒) – хитой шоири. У 1905 йили Ханчжоуда туғилган. Шанхайдаги Чжендан университетини битирган. Франсияда таълим олган. 1936-37 йилларда “Син-ши” (Янги шеърият) журналига муҳаррирлик қилган. 1937—1945 йилларда Гонконгда яшаган. Хитой озоздлиги ҳақидаги фикрлари учун япон қамоқларида ҳибсда бўлган. Француз, давоми…

Ван Тин-юнь — 王庭筠, Ван Цзы-дуань 王子端, тахаллуси Хуанхуашань-чжу 黃華山主 (Сариқ гуллар тоғи эгаси). 1151/1156, Хэдун (Юнцзи, Шаньси провинцияси), — 1202, Яньцзин (Пекин). Давлат арбоби, адабиётшунос, хаттот, рассом. * * * Сочларимни турмаклаб олиб, қарамасдан ўнгу сўлимга, минорага чиқаман шитоб, давоми…

Хитой мумтоз шоираси. У табиатни мусаввир каби суратлайди, айниқса, куз, баҳор фаслларини образларга буркаб, юрагидаги ҳислар билан уйғунлаштиради. Шоиранинг шеърлари “Хитой тасвирий шеърияти” китобидан танлаб таржима қилинди. КУЗ ХАЁЛЛАРИ Яккаш ғозларгина нимадир деб минғиллар муздай булутга, Гўё ёлғиз қақнус кўзгуда давоми…

* * * Пиёнгулнинг нафис баргида Шудринг ёнар марварид мисол. Гулни юлиб олиб шўх гўзал Деразага қўйибди алҳол. Сўнг кўзида кулиб карашма Қаллиғига савол берар қиз: “ Гул гўзалми ёки мен гўзал, Айт, мафтункор қайси биримиз?” Ўкинчини яширмай сира Шу давоми…

* * * Равон оқиб ётар Таоси, Ўзгармайди қонуни азал. Нилуфаргул тортар илдизин — Гулламайди ортиқ нилуфар. Ёдда, қизил кўприк устида Кутар эдик висол дамларин. Ёлғиз қолиб ҳижрон дастида, Бу гўшани кезгум бетиним. Тиниқ уфқда яшил зирвалар Кўринади — йўқдир давоми…

БОҒДА Дарвозалар қушдек қанот қоқади, Тинимсиз ғийқиллаб куйлар даричалар. Тошйўлда тақиллар нозик бошмоқлар, Бамбуқзорда яшнар ипак либослар. БАҲОР ШАМОЛИНИ КУЙЛАЙМАН Уни ҳамма эшитар, аммо ҳеч ким кўрмайди, Баъзида оч йиртқичдир, баъзан ипакдек майин. Баъзан ойнага боқиб, упа пуркар юзига Ғунча давоми…