Reja shunaqa— rahbar u rayondan chiqishi bilanoq kimdir bu rayonta qo‘ngiroq qiladi, Parpiyev boshchiligidagi bir to‘da rayon amaldorlari mashinalarga o‘tirib kanalga borishadi, rahbarni — «qo‘ldan qo‘lga» degandek — qabul qilib olishadi. Kanal ikkala rayonning chegarasi bo‘yida zamonaviy tusda ishlangan minora davomi…
Muxtor ko‘p hunar bilan shug‘ullandi. Baliqchilik qildi, g‘isht quydi, tunuka koqdi, elektr tuzatdi, maktabda badan tarbiyasidan dars berdi — xullas qo‘lidan kelmagan ish yo‘q. Hozir savat to‘qiydi. O‘n yil avval Zumrad ismli qizni yaxshi ko‘rib qoldi. Zumrad rayon kutubxonasida ishlar, davomi…
Sakkizinchi sinf o‘quvchisi Xurshid shaxmat qutisini qo‘ymaydi, qo‘ltiqlab yuradi. Faqat shaxmat o‘ynaydigan bolalar bilan o‘rtoq tutinadi. O‘qituvchilar ichidan geografiya muallimi Daler akani alohida hurmatlaydi. Daler aka o‘z fanini qiziqarli olib boradi. Biron mamlakat haqida dars o‘tsa, albatta, o‘sha mamlakatga xos davomi…
Bu o‘ttiz besh yoshga kirgan, ko‘zlari kulrang, kipriklari sarg‘ish kishining nomi Karl Myuller bo‘lib, mahalla odamlari uni oldiniga Karl Mulla, keyin Kal Mulla deyishardi. Karl yagona yashar, onasi yetti yil burun vafot etgan, otasi, taniqli etnograf Gerxard Myuller, ko‘p vaqtini davomi…
Safar aka dori olib aptekadan chiqqanida, qosh qoraya boshlagan, chala oy bir quloch ko‘tarilgan, siyrak bulutlar orasidan yulduz mo‘ralar, narsalar, odamlar sharpaga o‘xshar, simyog‘och chinnisi yiltirar, kech kuz bo‘lishiga qaramay, havo iliq edi.Safar aka, filtrsiz sigaret tutashtirib necha dona qolganini davomi…
Boks bo‘yicha jahon chempioni Po‘lat Ro‘ziyev navbatdagi uchrashuvdan hargalgidek quvnoq qaytdi. Kuzatib kelgan ikki mashina ishqibozlari, qancha xohlashmasin, uyga kirishmadi.— Turaversin, birato‘la to‘yda ochamiz! — dedi kimdir hazil qilib.Po‘lat ular katta ko‘chaga chiqqunlaricha orqalariga qarab turdi, keyin eshik qo‘ng‘irog‘ini bosdi.Qo‘ng‘iroq davomi…
(To‘qilmagan hikoyalar turkumidan) Bolaligimda buvim aytib bergan bir afsona hech yodimdan ko‘tarilmaydi. Umrim o‘tib qoldi, ammo yarim asr burun shu eshitgan afsonam, buvimning tovushi hamon qulog‘im ostida…Bir sahoba har kuni maktabga borib, o‘g‘liga bitta olma berib kelar ekan. Bir kuni davomi…
Uni birinchi marta sakkiz yilcha burun ko‘rdim. Hali chilla kirmagan yoz kunlarining biri edi. Nonushtadan so‘ng odatim bo‘yicha o‘z xonamga o‘tib, yozuv stoli yoniga endi o‘tiray, deb turganimda, temir darvozamizni kimdir taqillatib qoldi.— Hozir! — hovliga tushib ovoz berdim.Ammo taqillatayotgan davomi…
Zaynobiddin Omonov yangi ishga o‘tganidan beri haftaning uch kuni uyda bo‘lsa, to‘rt kuni safarda. Institutni tamomlab qariyb o‘n yil ishlagan. Ilgari shahardan chiqmasdi. Chiqishni o‘zi ham istamasdi. Har kuni soqol qirtishlab, vanna qabul qilishga o‘rgangan odam begona joyda yotib qolishni davomi…
Obidjon akaning oltmish yilligiga atab berilgan ziyofat kutilgandan ham yaxshi o‘tdi. Avvalo aytilgan odamlarning hammasi keldi. Buyurilgan ovqatlar hammaga manzur bo‘ldi. Mashshoqlarning ikkala to‘pi ham kecha oxirigacha xizmat qildi. Maqtovlar-chi! Obidjon akaning o‘zi sha’niga aytilgan gaplardan quvonib, g‘ururlanib o‘tirdi. Ziyofatga davomi…