Gi de Mopassan (Guy de Maupassant) – frantsuz yozuvchisi. Adabiyotga 1880 yilda she’rlar to‘plami va «Do‘ndiq» novellasi bilan kirib kelgan. U 6 roman, 18 hikoyalar to‘plami, ocherk va pesalar, ko‘plab maqolalar va boshqa asarlar muallifi.
Mopassan ma’naviy qashshoq, munofiq kishilar obrazining butun bir silsilasini yaratgan («Javohirot», «Oila bag‘rida», «Vasiyatnoma» «Bochkacha», «Iblis» va b.).
Uning «Daydi», «Shkaf», «Gadoy» kabi novellalarida turmush qa’riga uloqtirilgan notavonlar hayoti tasvirlangan. Muhabbatni mol-dunyodan iborat deb biluvchi, shu bois har qadamda o‘zini sotishga tayyor ayollar obrazi «Ivetta», «Haqqoniy tarix» va boshqa asarlarida mahorat bilan chizilgan.
Mopassan sof muhabbat («Oy yog‘dusi», «Baxt»)ni kuylaydi va ma’naviy yuksak oddiy kishilarni qadrlaydi («Simon ota», «Marten qizalog‘i»), vatanparvar va jasoratli insonlarni tarannum etadi («Do‘ndiq», «Madmuazel Fifi», «Milon amaki»).
Uning «Hayot» (1883), «Azizim» (1885), «Mont-Oriol» (1886), «Per va Jan» (1887—88) kabi romanlarida umumbashariy mavzular, mansabparastlar qismati, boylik orttirishga xuruj qilish yuksak mahorat bilan tasvirlab berilgan. «O‘limdek kuchli» (1889), «Bizning qalb» (1890) romanlarida esa psixologik ruh kuchli.«Hayot», «Azizim» romanlari (Ibrohim G‘afurov tarjimasi) va bir qancha hikoyalari o‘zbek tiliga tarjima qilingan.
Virelonida o‘n besh yildan beri bo‘lmagan edim. Kuz payti nemislar vayron qilib qilib ketgan uyini endigina tiklay boshlagan oshnam Servalning xonadoniga, o‘sha taraflarda ov kilish uchun boradigan bo‘ldim. Bu joylar menga judayam yoqardi. Yorug‘ jahonda ko‘rib ko‘z to‘ymaydigan ana shunaqa davomi…
«Kaltaklanib suvga uloqtirilgan va suv yutib o‘lgan!». Mebel qoplovchi usta Leopald Renar aynan mana shunday ayblov bilan maslahatchilar ishtirokidagi sud jarayonida tergov qilinardi. Uning yonginasida asosiy guvohlar – falokat qurbonining bevasi Flamesh xonim, duradgor usta – Lui Ladyuro va tunukasoz davomi…
Kitobni saqlab oling
Odamlar uni Ko‘rkam Signoles deb atashardi. Uning asl to‘liq ismi esa Viskaunt Gontran-Jozef de Signoles edi. Signoles yetim bo‘lishiga qaramay, qornini boqsa yetadigan daromad topar, o‘z aravasini o‘zi bemalol torta oladi, der edi uni bilganlar. Ha, Signolesning chindanam omadi bor davomi…
Onam (Lora de Mopassan)ga…1 Iveto, (2 may 1864 yil)Onajon.Eng a’lochi o‘quvchilarning ro‘yxati bugun tushdan so‘ng e’lon qilinishi kerak. Maktubni esa erta saharlab yoza boshladim.Ro‘yxat erta-indin ham e’lon qilinishi mumkin. Chunki, rektor ayni damda Ruandan qaytmagan… Men Rasin2ning kitobini qo‘lga kiritishdan davomi…
Biz nima uchun quyosh chiqqanida xursand bo‘lamiz? Nega uning yerni yalayotgan nurlari bizga baxt ulashadi? Moviy osmon, atrof yam-yashil, ko‘zlarimiz bu ranglarni simirib yuragimizni bo‘yaydi. Baxting ichingga sig‘masdan yugurib, sakrab, kuylaging keladi. Lekin umrbod zimistonga mahkum qilingan ko‘zi ojizlar atrof davomi…
Margarita de Terel o‘lim to‘shagida yotardi. U ellik olti yoshda bo‘lsa-da, uni ko‘rganlar yetmish beshni urgan deb o‘ylashardi.U bazo‘r nafas olar, yuzlari choyshabdek oqargan, a’zoyi badani isitma ichida bezgak tutgandek qaltirar, ko‘zlari olayib ketgan edi. Undan olti yosh katta opasi davomi…
Asarning to‘liq variantini saqlab oling.
Asarning to‘liq variantini saqlab oling.
Bir kuni kechqurun, bundan sakkiz oy muqaddam, do‘stimiz Lui R.ning xonasiga bir kecha sobiq sinfdoshlar yig‘ildik. Punsh ichdik, chekdik, adabiyot va rassomlik san’ati haqida gap sotdik, odatda yoshlarning gurunglarida aytiladigan hazil-mutoyibalar bo‘ldi. Bir payt tuyqusdan eshik lang ochilib, bolalikdagi bir davomi…