Саъдулла Сиёев. Тазарру (ҳикоя)

Сўнгги қийнолғон ёмондур,Сўнгги қийнолғон ёмон.Эркин Воҳидов. Собиқ ширкат раиси Бердиёр Келдиёров неча кундирки, ўлим билан олишиб ётибди. Вужуди ўт бўлиб ёнади, аъзои бадани игна санчгандай ачишади. У шифтга боқиб, уҳ тортади, ингранади, тўлғонади. Гоҳо кўзига ёш олиб Яратганга ёлборади:— Мунча давоми…

Абу Бакир. Олишув (ҳикоя)

Бийдай адирда янтоқларнинг эчкилар кемириб ташлаган бутоқлари унинг зўрға босиб келаётган қадамларини орқага тортади. Юрган сари оёқлари оғирлашиб, хос-бехос қайрилиб кетар, ўзига бўйсунмагандек судралиб-судралиб орқада қоларди. Пастки жағлари оғирлик қилгандай, ҳар замонда сўйлоқ тишлари кўриниб ғижирлаб кетарди. Кўзларини базўр очар, давоми…

Қилич Нурмуҳаммад. Чироғинг ёнсин, жиян (ҳажвия)

Вилоят марказига келиб режалаган ишларимни бирин-кетин уддаладим. Акcарият ишларимни тегишли идораларга кириб битирган бўлcам, баъзиларини узоқни яқин, оғирни енгил қиладиган “митти телефонча” орқали ҳал қилдим. “Миттивой” билан дўндириб қўйган илтимоcларимнинг охиргиcига гўшакни кўтарган ходим томонидан: “Бу ишингизни шундай бажариб бўлмайди”, давоми…

Нодир Норматов. Кўча эшикнинг нақшин гуллари (ҳикоя)

Кампир ҳар галгидек пайшанба куни эрталабдан мис қозон осди, ўзига сув иситди. Кейин уйига кириб олиб ювинди. Афтидан, у ҳеч кимни кўргиси йўқ эди, шу боис ҳатто кичкинагина даҳлиз эшигини ҳам занжирлаб олган эди. Келини қайнонасига ёрдами тегар деб тўнғичи давоми…

Ўктам Мирзаёр. Cаккизу ўн уч (ҳажвия)

Шанба куни олти ойдан бери хабар олинмаётган дала ҳовлимизга борадиган бўлдик. Ўғлим бўйнидан боғлагандек ортимдан эргашди. Беш яшар неварам Баҳромбек эса учишга қанот тополмай қолди. Ош-овқатдан тортиб то ток қайчи-ю, супургигача оливолдик. Кийимларимиз ҳам алламбало — эгнимда спортчилар кийими. Бошимда давоми…

Баҳодир Қобул. Ойбулоқ, Ойнабулоқ (ҳикоя)

Ойнабулоқ Ойқорнинг шундоқ кўзи остидаги булоқ. Яна бир оти Ойбулоқ. Биров Ойқортоққа қовуш қўйилган деса, бошқалар худди кўргандек, ой ҳар оқшом шу булоққа тушиб кетади дейишади. Бу ерда ўзи одамларнинг ҳам, жойларнинг ҳам оти битта эмас. Бир бўлак одам булоқнинг давоми…

Илҳом Шералиев. Қирғий қанотлари (ҳикоя)

Қўшнимиз Турсун аканинг бармоқдай-бармоқдай узум қиладиган ҳусайни токзори бор. Бироқ у ҳар доим ҳосилни қийратадиган чумчуғу майналардан нолир, қандай бўлмасин, бу кушандалардан қутулиш йўлларини ахтарарди. Гоҳ токнинг ҳар томонига тунука қопқоқлар билан тўлдирилган сим — «шақилдоқ» тортса, гоҳ кўзни олиб давоми…

Эркин Усмон. Уйимизга меҳмон келди… (ҳажвия)

Якшанба куни саҳарлаб эшигимиз кўнғироғи жиринглади. Очдим. Қарасам, қишлокдаги қариндошимиз Сот¬волди тоға хотини, ўғли, келини, неваралари билан остонада илжайиб турибди.“Меҳмон отангдек улуғ”, деб қўйибдилар. Эр-хотин уларни ичкарига таклиф қилдик. Икки хонали уйимиз тўлди-қолди.Кўриб хижолат бўлиб кетдим. Тоғанинг қўлида бир халта давоми…

Эркин Усмон. “Битта одам ортиқча” (ҳажвия)

Эрталаб. Бекат. Автобус тиқилинч. Йўловчилар унинг устига чиққудек бўлиб осилмоқда. Қий-чув, шовқин-сурон…— Сал сурилинг, ака! Э, яшанг, яна бир сантиметр!..— Ўв, секинроқ! Кўз қаёқда, оёқни эздинг-ку, номард?!— Қани, қани, яна жиндек сурилинглар-чи, азаматлар! Битта яхши одам қолиб кетмасин! — Э, давоми…

Эркин Усмон. Иложини топди (ҳажвия)

Туман шифохонаси. Тўрга тушган балиқдек типирчилаётган беморни бақиртириб олиб киришди-да, баланд кароватга ётқизишди.— Латта! — деди дўхтир совуққонлик билан. Латта узатишди. Беморнинг овози ўчди.— Арқон! — деди дўхтир.Арқон беришди. Беморнинг типирчилаётган қўл-оёқлари қимирламай қолди.— Тирговуч! — буюрди яна дўхтир.Латтани олиб давоми…