Янош Сентмартон (1975)

Замонавий венгер шеъриятида ўзига хос услуби билан китобхонлар эътирофини қозонган ёш ва истеъдодли шоир Янош Сентмартон (Szentmártoni János) 1975 йилда Будапештда туғилди. 2000 йилдан бери Венгрия ёзувчилар уюшмасининг аъзоси. Бугунга қадар шоирнинг 8 китоби нашрдан чиққан. МЕНИНГ ШЕЪРИЯТИМ Кунлаб, ҳафталаб, давоми…

Шандор Петёфи (1823-1849)

Шандор Петёфи (Petőfi Sándor) венгер халқининг ифтихори ва миллий шеърияти асосчиси ҳисобланади. Венгер адабиётшунослари шоирнинг адабиётда тутган ўрнини Пушкин ва Шевченко билан тенглаштиришса, асарларининг ғоясини Беранже, Гейне ижоди, ижтимоий қирраларини Некрасов шеърияти билан ёнма-ён қўйишади. Шандор Петёфи 1823 йил 1 давоми…

Валентина Радинска (1951)

Валентина Димитрова Радинска 1951 йили Болгариянинг Сливен шаҳрида туғилган. София давлат университети ҳамда Максим Горький номидаги адабиёт институтини тамомлаган. Болгария кинематография қўмитасида муҳаррир бўлиб ишлаган. МАДҲИЯ Эрта кетсам ҳаётдан — кўзим юммоққа шошма, Гажак билакузук ва узугим тақ қўлимга. Яшириб давоми…

Воймир Асенов (1939-2013)

Воймир Асенов – таниқли болгар шоири. Болгариянинг Петрич шаҳрида туғилган. Йигирмага яқин шеърий тўпламлари нашр этилган. Кўплаб миллий адабий мукофотлар билан тақдирланган. Қатор шеърлари инглиз, француз, ҳинд ва бошқа тилларга таржима қилинган. БИЛЛУР Севар эдим сени, муҳаббат, Исминг нақши чекилмиш давоми…

Димитр Методиев (1922-1995)

Димитр Христов Методиев (Димитър Христов Методиев, тахаллуси – Сотир; 11 сентябрь 1922, Белово, Болгария — 19 июнь 1995, София) — адиб ва шоир, таржимон. “Димитровск одамлари”, “Вақт ва ўзим ҳақимда”, “Буюк кўчиш”, “Тиниқ куз маҳали”, “Тотли ифор ила” каби асарлар давоми…

Александр Геров (1919-1997)

Александр Цветков Героев (15 май 1919, София — 22 декабрь, 1997 София) – болгар шоири, адиб ва журналист. КУН Кун сен билан тўлиқ — сенсан фитрати, Шундайин улуғвор, поёнсиз бу кун. Сен борки, бу чексиз куннинг фурсати Лаҳзага айланар гўё давоми…

Николай Лилиев (1885-1960)

Николай Лилиев (ҳақиқий исми Николай Михайлов Попиванов; 26 май 1885, Стара-Загора — 6 октябрь 1960, София) — болгар шоири, драматург, таржимон. Болгар символизмининг атоқли вакилларидан бири. * * * Навбаҳорнинг майин ёмғири Том устида сочмоқда жаранг. Тинглаганча баҳор ёмғирин Қанча давоми…

Пейо Яворов (1878-1914)

Пейо Яворов (ҳақиқий исми — Пейо Тотев Крачолов; 1 январь 1878, Чирпан — 29 октябрь 1914, София) — болгар шоири, болгар адабиётида символизмнинг асосчиларидан бири. “Бедорлик”, “Булутлар сояси изидан” шеърий тўпламлари, “Далада”, “Жала” поэмалари муаллифи. Драматургия соҳасида ҳам қалам тебратган. давоми…

Пенчо Славейков (1866-1912)

Пенчо Петков Славейков (27 апрель 1866, Трявна, Болгария — 28 май 1912, Брунате, Италия) — болгар шоир, адиб. Таниқли болгар шоири Петко Славейковнинг ўғли. “Эпик қўшиқлар”, “Бахт тўғрисида тушлар”, “Хушбахтлар оролида” каби кўплаб адабий асарлар яратган. * * * Куз давоми…

Ленгстон Хьюз (1902-1967)

Ленгстон Хьюз (James Mercer Langston Hughes; [1.02.1902, Миссури, АҚШ — 22.05.1967, Нью-Йорк] — таниқли афроамерикалик шоир, ёзувчи, публицист ва жамоат арбоби. У америкалик негрлар муҳитида пайдо бўлган жаз мусиқасига хос шаклларни шеърият кўчиришга уринган новаторлардан ва Америка маданиятида катта ўрин давоми…