Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир қуён яшаган экан. У бир куни кўкёнғоқ тагида хаёл суриб ўтирганда, бирдан бир дона ёнғоқ “тақ” этиб тушибди. Ундан қуён қўрқиб, қочиб қолибди. Йўлда маймунларга учраб қолибди. — Нимага қочяпсан? — давоми…
Кечқурун намозшомда бир тулки кетаётса, бир хўроз қўндоқда қўниб турган экан. Тулкининг қорни жуда оч экан. Тулки: — Мен ҳаждан келаётибман. Мени зиёрат қилмайсанми? — дебди. Хўроз қўноқдан тушиши билан тулки таппа босибди. Шунда хўроз қичқириб юборибди. Тулки: — Нега давоми…
Тоғдан тоғга сакраб, ўйнаб юрган кийик, чўллаб, сув ахтариб, чопиб пастга тушибди. Кийик югуриб бориб, ўрмон ичига ўзини уриб, бир чуқурликда бўлган булоққа ўзини ташлабди. Кийик чуқурдаги булоқ сувидан қониб-қониб ичибди. Сувни ичиб бўлгач, атрофга қараса, чуқурликда турган эмиш. Ирғиб, давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, катта ўрмонда ҳайвону жону жониворлар қатори майна ҳам арчага ин қўйиб, тухум қилиб, бола очиб, ана энди мен ҳам она бўлдим, бугун-эрта жўжаларим чиқади, деб қувониб юрибди. Аммо майнанинг қувончи узоққа бормабди, заққумга айлана давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир эпчил ўтинчи бор экан. Унинг бойлиги бир эшак билан бир туяси экан. Ўтинчи кунда бир мартаба туя ва эшагини уриб, ҳайдаб ўтинга судрай берар экан. Бу эшак билан туянинг жонига тегибди. давоми…
Бир ёввойи мушук бор экан. У тўқайда яшамоқчи бўлибди. Тўқайга кириб бораётса, йўлда тулки учраб қолибди. Мушук ўйлабди: “Бу қандай жонивор экан? Тағин мени еб қўймасин!” У жунларини ҳурпайтирибди. Тулки ўйлабди: “Бу ким бўлди экан? Умримда бунақа сержаҳл жониворни кўрганим давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қарға қақимчи экан, чумчуқ чақимчи экан, узоқ ўтган замонда қалин ўрмонда қарға билан буғу дўст бўлиб яшаган экан. Кунларнинг бирида бўри буғуга дуч келиб дебди: — Буғужон, кел, дўст бўлайлик, бирга-бирга яшайлик. Буғу айтибдики: давоми…
Бир куни таниш бир режиссёрга эргашиб қотма ва қорача бир йигит келди. Режиссёр билан суҳбатимиз давомида бу йигит чурқ этмади, қадимги муллаваччалар сингари қўлини қовуштириб ўтирди ва режиссёр кетмоқчи бўлиб ўрнидан қўзғалганда менга тортиниброқ бир даста қоғоз узатиб: — Фурсатингиз давоми…
Муроджон Мансуров (1941-2014) — ёзувчи. 1. ХХ аср жаҳон адабиётининг 10 энг яхши асари деб қайси асарларни тилга оласиз? 1. Павел Вежинов. «Тўсиқ» («Баръер») (қисса).2. Юрий Казаков. «Мовий ва яшил» («Голубое и зеленов») (ҳикоялар).3. Юсуф Самад ўғли. «Қатл куни» (роман).4. давоми…