Оқилжон Ҳусанов. Устанинг муҳаббати (қисса)

Илмда беназир муаллимим, академикВоҳид Абдулло хотирасига бағишлайман.Муаллиф I Самарқанд кузининг ўзига хос ажиб таровати бор: шаҳар атрофидаги боғларнинг муаттар бўйларига тўйинган қурч ҳавода эринчоқ мезонлар учиб юради; боғ-майдонларда, ҳовлиларда ўрик, олма, беҳи, нашвати япроқлари анвойи рангларда кўзни қамаштиради; ишкомларда наввотранг давоми…

Нурулло Остон. Ҳайрат белгиси (ҳажвия)

Бир одил подшо раиятнинг аҳволидан хабардор бўлиш учун кўпинча фуқаролик кийимида эл ичида айланиб юраркан. Бир куни у қишлоқ оралаб кетаётиб, хиргойи эшитилаётган хонадоннинг дарвозасини тақиллатипти. Хонадон соҳиби дарвозани очиб танимаса-да, меҳмонни тавозеъ билан ичкарига таклиф қипти. Подшо қараса, дастурхонда давоми…

Нурулло Остон. Аёл салтанати (ҳажвия)

Инсоният пайдо бўлибдики, аёл ва эркак можаросидан боши чиқмайди. Матриархал даврида  аёллар ов қилган, кетмон чопган, эркаклар уй супуриб, бола боққан. Аёллар эркакларга уйланган, бола боқишни, кашта тикишни билмаса, уйдан ҳайдаган. Ҳайдалган эркаклар нима қилишни билмай, охири йиғлай-йиғлай ов қилишга, давоми…

Нусрат Раҳмат. Маҳв бўлган шаҳар (ҳикоя)

“БЕҲБУДИЙГА БАХШИДА” ҲИКОЯЛАР ТУРКУМИДАН Душман маҳв этган шаҳар ор-номуси топталган қизга ўхшайди.Лев Толстой Урушни ҳамиша ёмон одамлар бошлашади, аммо унда асл инсонлар нобуд бўлади.Эрнест Хемингуэй 1868 йилнинг айни тут пишиғи маҳали кекса Cамарқанд қаттол душман кўланкасидан сесканиб тушди; аниқроғи, титраб давоми…

Хуршид Даврон. Бибихоним қиссаси ёхуд тугамаган достон

Ҳамма юксак чў ққигаЧиқмоқни истар,Лекин ҳеч ким водийга тушибБоққиси келмайди0Ъ з юрагига.Дзюн ТАКАМИ Мен ёниб турган чироққа қўлимни тутиб:“Қўлимни қанча тутиб турсам, шу вақт ичида ллни кўришгаимкон беринг”, – деб 0Ъ тиндим.Аммо улар чироқни 0Ъ чириб: “Сен ллни кў рмайсан”, давоми…

Хуршид Даврон. Осмонда қуёш йўқ эди (ҳикоя)

Ҳижрий 853 йил рамазон ойининг саккизинчи куни – мелодий 1449 йил 25 октабр куни Самарқанддан чиққан кичик карвон жанубдаги тоғлар томон йўл олди. Карвоннинг ўртасида қотма гавдалик, кўркам ва оё юзли, юз-кўзидан вазмин табиатлиги сезилган, соч-соқоли оқарган бир киши оғир давоми…

Хуршид Даврон. Навоий армони (ҳикоя)

Шаҳзода Мўмин мирзо ўлдирилган ҳижрий тўққиз юз учинчи йилнинг сафар ойида – 1497 сананинг эрта баҳорида Мир Алишер Навоий Машҳадда эди. У бир пайтлар ўзи сабоқ олган бу кентга Имом Ризо мақбарасини зиёрат қилишга бориб, етим-есирларга сақат улашадиган ғалвурхона қурилишини давоми…

Абдулҳамид Исмоил. Сангин меҳмон (ҳикоя)

Суҳроб Суръаталиевни дўстлари ҳазиллашиб Зураб Серетели деб аташарди. Суҳроб чиндан ҳам ҳайкалтарош эса-да, аммо Зураб Серетели каби иту-битга таниш эмас, балки Москва санъат давраларида ўзига хос “зодагонлар даҳоси” шарафига эга эди. Унинг Москвага келганига ҳам бирор 40-45 йил бўлиб қолган, давоми…

Набижон Боқий. Ҳисорак (ҳикоя)

Биз Ҳисоракда яшаймиз.Менинг тахаллусим — Баққи Чол. Биламан, орқаваротдан одамлар «Лаққи Чол» дейди. X. с. Индамайман, ўзимни билмасликка солиб юраман. Арқонни узун ташлаб қўйганман, вақти-соати етганда танобини тортаман. Майли, ғанимларим чучварани хом санаб юраверсин. Менга ҳам марҳум устоз Тоғай Мурод давоми…

Қўчқор Норқобил. Қишдаги лола (ҳикоя)

Деразанинг бир қанотини очиб, тўртинчи қаватдан ташқарига қарадим. Уҳ, совуқ. Қаҳратоннинг қаҳри юмшамаган. Кечаси қатрондай қотган йўлак ва кенг кўча, дов-дарахтлар — бутун борлиқ аёзга таслим бўлган. Қор десам қорга ўхшамайди, нимадир чирсиллаб ёғяпти. Дераза ойналарига чирсиллаб уриляпти. Тошёмғир сим-симлаб, давоми…