Ilmda benazir muallimim, akademikVohid Abdullo xotirasiga bag‘ishlayman.Muallif I Samarqand kuzining o‘ziga xos ajib tarovati bor: shahar atrofidagi bog‘larning muattar bo‘ylariga to‘yingan qurch havoda erinchoq mezonlar uchib yuradi; bog‘-maydonlarda, hovlilarda o‘rik, olma, behi, nashvati yaproqlari anvoyi ranglarda ko‘zni qamashtiradi; ishkomlarda navvotrang davomi…
Bir odil podsho raiyatning ahvolidan xabardor bo‘lish uchun ko‘pincha fuqarolik kiyimida el ichida aylanib yurarkan. Bir kuni u qishloq oralab ketayotib, xirgoyi eshitilayotgan xonadonning darvozasini taqillatipti. Xonadon sohibi darvozani ochib tanimasa-da, mehmonni tavoze’ bilan ichkariga taklif qipti. Podsho qarasa, dasturxonda davomi…
Insoniyat paydo bo‘libdiki, ayol va erkak mojarosidan boshi chiqmaydi. Matriarxal davrida ayollar ov qilgan, ketmon chopgan, erkaklar uy supurib, bola boqqan. Ayollar erkaklarga uylangan, bola boqishni, kashta tikishni bilmasa, uydan haydagan. Haydalgan erkaklar nima qilishni bilmay, oxiri yig‘lay-yig‘lay ov qilishga, davomi…
“BEHBUDIYGA BAXShIDA” HIKOYaLAR TURKUMIDAN Dushman mahv etgan shahar or-nomusi toptalgan qizga o‘xshaydi.Lev Tolstoy Urushni hamisha yomon odamlar boshlashadi, ammo unda asl insonlar nobud bo‘ladi.Ernest Xeminguey 1868 yilning ayni tut pishig‘i mahali keksa Camarqand qattol dushman ko‘lankasidan seskanib tushdi; aniqrog‘i, titrab davomi…
Hamma yuksak cho‘ qqigaChiqmoqni istar,Lekin hech kim vodiyga tushibBoqqisi kelmaydi0’ z yuragiga.Dzyun TAKAMI Men yonib turgan chiroqqa qo‘limni tutib:“Qo‘limni qancha tutib tursam, shu vaqt ichida llni ko‘rishgaimkon bering”, – deb 0’ tindim.Ammo ular chiroqni 0’ chirib: “Sen llni ko‘ rmaysan”, davomi…
Hijriy 853 yil ramazon oyining sakkizinchi kuni – melodiy 1449 yil 25 oktabr kuni Samarqanddan chiqqan kichik karvon janubdagi tog‘lar tomon yo‘l oldi. Karvonning o‘rtasida qotma gavdalik, ko‘rkam va oyo yuzli, yuz-ko‘zidan vazmin tabiatligi sezilgan, soch-soqoli oqargan bir kishi og‘ir davomi…
Shahzoda Mo‘min mirzo o‘ldirilgan hijriy to‘qqiz yuz uchinchi yilning safar oyida – 1497 sananing erta bahorida Mir Alisher Navoiy Mashhadda edi. U bir paytlar o‘zi saboq olgan bu kentga Imom Rizo maqbarasini ziyorat qilishga borib, yetim-esirlarga saqat ulashadigan g‘alvurxona qurilishini davomi…
Suhrob Sur’ataliyevni do‘stlari hazillashib Zurab Sereteli deb atashardi. Suhrob chindan ham haykaltarosh esa-da, ammo Zurab Sereteli kabi itu-bitga tanish emas, balki Moskva san’at davralarida o‘ziga xos “zodagonlar dahosi” sharafiga ega edi. Uning Moskvaga kelganiga ham biror 40-45 yil bo‘lib qolgan, davomi…
Biz Hisorakda yashaymiz.Mening taxallusim — Baqqi Chol. Bilaman, orqavarotdan odamlar «Laqqi Chol» deydi. X. s. Indamayman, o‘zimni bilmaslikka solib yuraman. Arqonni uzun tashlab qo‘yganman, vaqti-soati yetganda tanobini tortaman. Mayli, g‘animlarim chuchvarani xom sanab yuraversin. Menga ham marhum ustoz Tog‘ay Murod davomi…
Derazaning bir qanotini ochib, to‘rtinchi qavatdan tashqariga qaradim. Uh, sovuq. Qahratonning qahri yumshamagan. Kechasi qatronday qotgan yo‘lak va keng ko‘cha, dov-daraxtlar — butun borliq ayozga taslim bo‘lgan. Qor desam qorga o‘xshamaydi, nimadir chirsillab yog‘yapti. Deraza oynalariga chirsillab urilyapti. Toshyomg‘ir sim-simlab, davomi…