Biz Hisorakda yashaymiz.Mening taxallusim — Baqqi Chol. Bilaman, orqavarotdan odamlar «Laqqi Chol» deydi. X. s. Indamayman, o‘zimni bilmaslikka solib yuraman. Arqonni uzun tashlab qo‘yganman, vaqti-soati yetganda tanobini tortaman. Mayli, g‘animlarim chuchvarani xom sanab yuraversin. Menga ham marhum ustoz Tog‘ay Murod davomi…
Derazaning bir qanotini ochib, to‘rtinchi qavatdan tashqariga qaradim. Uh, sovuq. Qahratonning qahri yumshamagan. Kechasi qatronday qotgan yo‘lak va keng ko‘cha, dov-daraxtlar — butun borliq ayozga taslim bo‘lgan. Qor desam qorga o‘xshamaydi, nimadir chirsillab yog‘yapti. Deraza oynalariga chirsillab urilyapti. Toshyomg‘ir sim-simlab, davomi…
Omondavlatning qishloqdan qo‘ng‘iroq qilib indinga bola-chaqasi bilan kelishini eshitib Xudoyqulning ensasi qotdi, nechukdir miyasiga lop etib buyam pul so‘rab keladi, bo‘lmasa besh-olti yildan beri ko‘rishmagan sinfdoshga balo bormidi, degan o‘y urildi. Ko‘ngli xijil tortib, kelmasayam o‘pkalamas edim dedi. O‘zidan-o‘zi xotiniga davomi…
— Hoy, odamlar! Aziz polvon o‘zini yiqitgan polvonga qizini berarmish!— Qizining o‘zi ham shunday deb turganmish. Rozimish.— Juda qiziq bo‘pti-da. Xuddi ertaklarga o‘xshaydi-ya! * * * — Odamlar-o, odamlar, eshitmadim demanglar! Aziz polvonnikiga to‘yga-oov…Hamma hayron: Aziz polvon qiziga qalliq tanlash davomi…
Kampir odaticha erta turdi. Eshikni ochdi. Xonaga gurillab sovuq havo kirdi. Tani yayrab ketgandek bo‘ldi. Hali tashqari butunlay yorishib ulgurmagan, havo allaqanday tumanli va nam edi. Kora jun ro‘molini o‘rarkan: «Qor yog‘adimi nima balo, hidi kelib turibdi», — deya o‘zicha davomi…
U mushtchalari bilan ko‘zlarini ishqarkan, cho‘zib xomuza tortdi, og‘zidan beixtiyor «a-a-a» degan mudroq aralash ovoz chiqib ketdi. Yonida o‘tirgan sariq sochli puchuq qizaloq kaftlarini labiga bosganicha, piq etib kuldi. Orqaroqdan kimdir unga o‘xshatib «a-a-a» deya atay takrorladi. Doskaga nimadir yozayotgan davomi…
U sarson izlardi o‘zini-o‘zi. A. Rembo. Hayotda hech narsa o‘zidan-o‘zi sodir bo‘lmaydi: beamr tikan ham kirmaydi, deganlari bejiz emas — ro‘y bergan har qanday hodisaning sababi mavjud — biroq kech kuzning zamharir kunlaridan birida tasodifan uchrab, xayolingni alg‘ov-dalg‘ov qilib yuborgan davomi…
Oppoq, toza dasturxonga yo‘rgaklangan chaqaloqni tizzalari orasiga yotqizib-tebratib o‘tirgan juvon ayvonning lang ochiq derazasidan bo‘ynini cho‘zib hovliga qaradi. Quvalashayotgan bir juft musichani ko‘rdiyu yo‘rgakni avaylab ko‘rpachaga yotqizdi, o‘rnidan ildam turib kalishini oyog‘iga ilganicha hovliga tushdi. Musichalar qanotini parillatib oldinma-keyin tomga davomi…
«Siz nega kasalxonada yotibsiz», deysizmi? Do‘xtirlar oshqozoning zaharlangan deyishdi. Nega, qanday qilib — hayronman. Ochig‘ini aytganda, men tabiatan ziyofatlardan qochib, nafsiga qanoat qilib yuradiganlardanman. O‘sha kuni bor-yo‘g‘i bir bo‘lak qotgan non yegan edim. Balki, o‘sha, giyohi behishtni kidiraman deb, bo‘lak davomi…
Kampir har kuni ertalab tong yorishmasdan uyg‘onadi. Shu kunga eson-omon yetkazgani uchun xudoga shukrona aytib, katta doka ro‘molini uzoq o‘raydi. Sirlangan chelakning qolgan-qutgan suvini hovliga sepib, yuz-qo‘lini yuvadi-da, bir necha burda non olib buloqqa tushadi. Yuz-qo‘lini yana qayta yuvgach, tushini davomi…