Носиржон Жўраев. Домла (ҳикоя)
Тут пишган кезлар. Осмон оқариши билан беш-олти туёқни олдимга солиб, далага ҳайдайман. Ўт-ўланни нами қочмай едирган дуруст. Намиққан мовий бахмалдек хира осмонга тикилиб ётаман. Ётган кўйи сўнишга кечиккан юлдуз қолдимикан деб қидираман.Қуёш кўтарилишига ҳали бирон соат бор. Шу пайт ҳаддан давоми…