Тушликда ёғлиққина паловни туширган Бозорқулов деканатга кириб келганида котибаси Холидахон оёқларини чалиштириб, шапалоқдек келадиган ойнасига тикилганча ўзига оро бериб ўтирган экан. Бозорқулов унга еб қўйгудай бир қарадию:– Мени ким сўраб келса ҳам мажлисдалар деб айтинг!-деди.У эшиги сиртига “Декан” деб ёзилган давоми…
Дарсдан қайтсам, хонадошим Шерали:-Эртага жаҳон чемпионати бошланади. Нима қиламиз?-деб қолди.Биз тақдир тақазоси билан Шерали иккимиз институтимизнинг ётоқхонасида бирга турамиз. Жуда сергап бўлса ҳам яхши бола. Кўча тили билан айтганда, “боқса одам бўлади”. Иккита футболнинг ашаддий ишқибози битта хонада яшаса, уларнинг давоми…
Икки ҳафта давомида кечани кеча, кундузни кундуз демай дарс тайёрлаганларим ҳавога учди-кетди. Факултетда “Сатторовнинг дарсидан беш баҳо олдим”, деб кўкрак керган талабаларни санашга бир қўлнинг бармоқлари ҳам кўплик қилади. Мен ҳам шулар сафига кирсаммикин, дегандим-да.– Так, – деди Сатторов бурнининг давоми…
Остонақуловнинг факултетга декан бўлиб кўтарилганлигига бор-йўғи бир ой бўлган эса-да, барчанинг “додини беришга” улгурди. Кеча унинг даккисидан беш дақиқагина кеч қолган каминаи камтарин ҳам бебаҳра қолмадим.Олийгоҳ домласи ҳам шунақа масъулиятсиз бўладими, ўртоқ? Ўқитувчи бўлатуриб сиз кечикибсизки, талабалардан хафа бўлмасак ҳам давоми…
Биз уйимизга етай деб қолдик. Икки-учта ит бемаврид ўткинчидан жаҳли чиқиб, ҳура бошлади. Сен итнинг овозидан қўрқма. Бу ҳам дунёдаги товушлардан бири.Мана, ёнимизга келиб, менинг этакларимни ялай бошлади. Сезаяпсанми, мен итларнинг кўзларига қарамаяпман. Кўзларида милтираётган ожиз ғазабни кўрмаганимиз маъқул. Сен давоми…
Навбатдаги асарим нашр этилди. Сокинлик тилсимли, сукунат сирларини оламга ёювчи бўронлар эса ундан қудратли. Менинг асарларим – бўронлар. Ижодкор танишларимиздан бири янги китобим билан табриклади. У яхши инсон ва ўртамиёна шоир. Шеърларига нисбатан суҳбатлари ҳаяжонлироқ. Устига-устак бутун вужуди билан рўзғор давоми…
Кўчадан «Кечки ширмой кулчалар!» деган товуш эшитилди. Қиморбоз ижарада яшайдиган уйнинг соҳибаси можор миллатига мансуб сатанг ва танноз кекса аёл, устига эски ҳамда йиртиқ чойшаб ёпилган стол устида ушланаверганидан увададек ҳолга келиб қолган қарталар билан фол очиб ўтирарди. Ўрнидан туриб давоми…
Ҳар бир ишнинг ўз «нега»си бор. Йўқ, ўхшамади. Ҳикояни илмийроқ гаплар билан бошлаган маъқул. Айтайлик, мана бундай: «Ҳар қандай шароитда ҳам одамнинг кўнгли хотиржам тортиши керак». Тўғриси, буниси ҳам ўхшамади. Эътиборга молик гап айтиш учун аввало киши-нинг ўзи буюк бўлиши давоми…
Боязид қаҳвахоналарининг бирида ўртоғимни кутиб ўтиргандим. Қаҳвахонада одам жуда кам эди. Икки-уч киши ўчиб қолган каминнинг ёнида паст овозда дардлашиб ўтирар; бир кекса ходим, кўзида ойнак, қўлида газета билан мудрарди. Шу пайт қаҳвахона ўртасида эски ипак ёпинчиғли кекса бир аёлга давоми…
Тўрабой Жўраев (Турабай Жороев) 1951 йили Боткен вилоятининг Лайлак туманида туғилган. Ўш педагогика институтини (1972) ва Москвадаги М. Горький номидаги адабиёт институтини тамомлаган (1979). Қирғизистонда хизмат кўрсатган маданият арбоби. Қирғизистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси (1991). “Ыйман” (“Иймон”), “Аваз” (“Овоз”), “Дартикем жүрөк” давоми…