О’Генри. Афсунгарларнинг туҳфалари (ҳикоя)

Бир доллару саксон етти сент. Бор пули шу эди. Улардан олтмиш сенти бир сентли чақалардан иборат. Ана шу чақаларнинг ҳар бири учун баққол, резаворфуруш, қассоб билан шу қадар савдолашишга тўғри келдики, бу тариқа зиқналик туфайли туғилган сўзсиз норозиликдан қулоқларигача қизариб давоми…

О’Генри. Вақт қиймати (ҳикоя)

Ота одатдагидек ишдан кеч қайтди. Ҳорғин, ҳафсаласиз, пажмурда гавдасини аранг судраб остона ҳатлади. Бўсағада уни мижжа қоқмай кўзлари тўрт бўлиб, интиқ кутаётган 5 яшар ўғли қарши олди. — Салом, дада! – деди у қувончдан кўзлари порлаб. — Салом, бўталоғим, ҳалиям давоми…

Рабиндранат Тагор. Ака ва ука (ҳикоя)

Катта овсин бу гал ҳам шундай гапларни “кийиб” кетдики, бечора Росмани ер ёрилмади, ерга кирмади. Унинг ҳар бир сўзи юрагига наштардай ботиб, заҳардай куйдирди.Овсинининг ҳамма иддаолари, аслида, қайниси Радҳамукундга — Росманининг эрига аталган эди. Бироқ кечки овқатини еб бўлгач, нон давоми…

Рабиндранат Тагор. Хотиннинг хати (ҳикоя)

Босган изларингдан ўргилай!Бу кун бизнинг тўйимизга ўн беш йил тўлди, бироқ ҳанузгача сенга бирор марта хат ёзмадим — бунга эҳтиёж ҳам йўқ эди; чунки биз ҳамиша бирга эдик, бир-бирларимизга сўзлаганларимиз кифоя қилар эди.Аммо бугун мен бу ерда, Пуридаман, сен эса давоми…

Рабиндранат Тагор. Ноёнжорлик бабу (ҳикоя)

I Бир вақтлар ноёнжорлик заминдорлар ўз аслзодаликлари билан машҳур эдилар. У вақтларда олижаноблик билан ном чиқариш осон эмас эди. Бабу номини олиш учун тасаввуфнинг мушкул расм-рисоласини ўрнига қўйиб, жуда кўп риёзат чекишга тўғри келарди. Бу шундай оғир эдики, ҳозирда райбахадур давоми…

Рабиндранат Тагор. Ечилган жумбоқ (ҳикоя)

I Жиракотлик Кришногопал Шоркар заминдорликни ва оила бошлиғи вазифасини катта ўғлига топшириб, ўзи Банорасга жўнади.Вилоятнинг ҳамма камбағаллари шу муносабат билан ҳасрат-надоматга қолдилар. Бундай олиҳиммат ва одил бир зотни бизнинг давримизда топиш қийин.Янги заминдор — Кришногопалнинг ўғли Бипинбихари эса, ҳозирги замон давоми…

Рабиндранат Тагор. Жогешшорнинг қурбони (ҳикоя)

Жогешшор қачонлардир туппа-тузук ҳаёт кечирар эди. Ҳозир эса, унинг нураган лойшувоқ уйида илонлар, қурбақалар ва кўршапалақлар ўрмалайди. Чол бўлса, кичик кулбада яшаб, зериккан чоғларида «Бхагавад-гита»ни ўқиб вақт ўтказади.Ўн бир йил илгари у қиз кўрди. Ўша маҳалдаёқ унинг бир вақтлардаги фаровонлик давоми…