Саид Аҳмад (Ҳасанхўжаев Саидаҳмад) 1920 йил 10 июнда Тошкент шаҳрида туғилган. Ўзбекистон халқ ёзувчиси (1980). Ўзбекистон Қаҳрамони (1999). Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими (1968). Тошкент рассомчилик билим юртида, Тошкент педагогика институтида ўқиган (1940—43). Биринчи ҳикоялар тўплами — «Тортиқ» (1940). Ижодининг каттагина қисми ҳажвий-юмористик ҳикоялар, қиссалар, комедиялардан иборат. «Эр юрак» (1942), «Фарғона ҳикоялари» (1948), «Чўл бургути» (1960), «Чўл оқшомлари», «Одам ва бўрон, «Йўқотганларим ва топганларим» (1998), «Қоракўз мажнун» (2001), «Киприкда қолган тонг» (2003) каби асарлар муаллифи. «Уфқ» трилогияси (1964—74), «Жимжитлик» романи (1988), «Хандон писта» (1994), «Бир ўпичнинг баҳоси» (1995) ҳажвий тўпламлари, 3 жилдли «Танланган асарлар»и (2000) нашр этилган. Унинг юмористик маҳорати «Келинлар қўзғолони» (1976), «Куёв» (1986) комедияларида ёрқин намоён бўлган. Фелетон жанрида ҳам самарали ижод килган. 1947 йил «халқ душмани» сифатида ҳибсга олинган. Сталин вафотидан сўнг оқланган. «Келинлар кўзғолони» дунёнинг кўплаб мамлакатларида саҳналаштирилган.2007 йил 5 декабрда Тошкент шаҳрида вафот этган.«Дўстлик» (1996), «Буюк хизматлари учун» (1997) орденлари билан мукофотланган.
Идора бошлиғи эрталаб ишга мушугини ҳам олиб келадиган одат чиқарди. Тиззасига мушукни ўтқазиб, бир қўлида уни силаб, бир қўлида ҳужжатларга имзо чекадиган бўлди.Йиғин пайтида ҳам коллектив олдида у мушугини силаб туриб нутқ сўзлади.Шунда ходимлардан бирининг ғаши келиб:— Хўжайин, ташқарида ҳаво давоми…
(1917-1991) Ҳурматли ўртоқ газийта директори!Газийтангизнинг саккизинчи саҳифасида босилган фан кандидоти Найим Каримупнинг шиғрий қорхатини ўқиди-му тепа сочим тик бўлиб кетди.Кўй гўштининг бир килоси олтмиш сўм бўлиб турган пайтда қорхатга бало борми. Ўзингизга маълумки, чоризм исканжасида инграган халқ оқ пошшонинг аблаҳлигидан давоми…
Кампир тушида ўлиб қолганмиш. Чоли белини бойлаб йиғлаш ўрнига ҳиринг-ҳиринг кулармиш. Айниқса, жасади қабрга қўйилаётганда чоли аллақайси ашулани хиргойи қилаётган эмиш.Кампир чўчиб уйғониб кетди. Қараса, чоли бемалол хуррак отяпти. У жаҳл билан чолининг биқинига биттани солди. Чол ҳовлиқиб ўрнидан туриб давоми…
(А. Қаҳҳорнинг ғазабига учраган ҳикоя) Сотимжонни кўрмаганимга роппа-роса йигирма саккиз йил бўпти. Ўрта мактабни битирганимизда иккаламиз ҳам ўн еттида эдик.Иттифоқо уни шу бугун учратиб қолдим. Семириб кетибди, негадир лабидан, оғзидан эски хурмачанинг иси келади.Бундан йигирма саккиз йил олдин унинг қанақалигини давоми…
Ҳажвий фожиа Нурматжон магазиндан ароқ олганида, «уйга бориб, ёнбошлаб майдалайман», деб ўйлаган эди. Лекин сумкасидаги шиша ҳар гал оёғига текканида эти сесканиб, оғзининг сўлаги оқаверди. Охири чидамай, чойхоначидан битта пиёла сўраб, «пича ютиб олишга» қарор қилди.Чойхонада маҳалла оқсоқоллари гурунг қилиб давоми…
Нима бало бўлдию Қумри холанинг Мозамбик деган юртни кўргиси келиб қолди. Аслида-ку у бунақа мамлакат борлигини билмасди. Қаёқдан невараси рангли телевизорни бураб қўйган экан, Мозамбикда пахта экишга ёрдамлашаётган ўзбек мутахассислари орасида қорақалпоғистонлик мусобақадоши Гулойим Ширимбетова экранда лоп этиб кўриниб қолса давоми…
Тайёр ҳикоя Одатда ёзувчи бирон асар ёзмоқчи бўлса, бош қаҳрамонининг ташқи қиёфасини бир одамдан, қилиқларини бир одамдан, саргузаштини яна бир одамдан олади. Воқеа ўтадиган жойни ҳар хил ерлардан йиғиб, яхлит бир манзара яратади.Шу йил баҳорда республикамизнинг жанубий районларидан бирига борганимда, давоми…
Луқмонбек маҳаллада отнинг қашқаси. Эрталаб бозорга кетаётганида икки қўли кўксида, ҳаммага тавозе билан салом беради. Қайтишда кайфи тарақ бўлиб, эрталаб са-ломига алик олганларни туртиб ўтади. У илгарилари одамларникида бинойидек ғишт қуйиб, том суваб, тирикчилигини ўтказиб юрарди. Нима бало бўлди-ю, бозорга давоми…
Теримга тайёргарликнинг бориши ҳақида Ҳоднвой раис ахборот берар экан, пастдан луқма ташлаб гапини гапига қовуштиришмади.— «Ҳой Ҳоди, сенсиз тайёргарликни кўриб қўйганмиз. Яхшиси, курортда қанақа дам олганингни гапирнб қўя қол»!Раис, «гапирайми-йўқми, бирпас хап турсанглар-чи», дегандек қилиб залга қошини кериб, елкасини кисиб давоми…
Махсум карнайчи анча табаррук бўлиб қолган одам.У кўп одамларнинг тўйида хизмат қилган, юртнинг дуосини олган киши.Ҳар тўкисда бир айб дегандек, Махсум карнайчининг ҳам дилида битта армони бор эди. У эсини танибдики, тўйларда карнай чалади. Аммо унга худо биттагина ўғил бермади. давоми…