Қирқ йилга яқин узлуксиз ишлаб, нафақага чиққач, туғилган қишлоғимга қайтдим. “Энди истаганимча ижод қиламан, қолган умримни жаҳон кезиб ўтказаман,” деб ўйлаб юрардим, бўлмади. Қишлоқ фуқаролари йиғини раиси келиб, “Бизларга маслаҳатгўй бўлиб туринг,” деб қолдилар. Йўқ, дея олмадим. Шу билан ижод давоми…
Атоқли адабиётшунос олим ва драматург Иззат Султоннинг илмий ва ижодий фаолияти марказида Алишер Навоий мавзуи турган эди, десак муболаға бўлмайди. Буюк ўзбек шоирига бағишланган, ўзбек кино ва театр санъатларининг дурдоналари ҳисобланган асарларнинг майдонга келишида унинг ҳам ҳиссаси оз эмас. У давоми…
Ижодкор қизларнинг китобларини ўқияпман. Уларнинг талантлари бугун уйғонган. Мана, Гулжамол Асқарованинг «Уйғотувчи алла»си. Аллани бола тинчиб ухласин, яхши тушлар кўрсин, ёстиғига ола-бўжилар яқинлашмасин деб, маъюсона хиргойи этиларди. Алланинг маъноси болани ухлатиш, унинг мурғак руҳига ором ва сакина ато этиш эди. давоми…
Дарҳақиқат, буюк немис шоири Иоҳанн Вольфганг Гёте таърифлагандек, “Шекспир бепоён” — унинг мероси, мана, тўрт асрдирки дунё халқларини ўзига ром қилиб келмоқда. Ватанимиз Ўзбекистонда ҳам Шекспир номи, унинг машҳур асарлари китобхон ҳамда томошабинлар қалбидан чуқур жой олган. Яқинда “Фан” нашриёти давоми…
Озарбойжон Фанлар академиясининг ҳақиқий аъзоси, Ўзбекистонда хизмат кўрсатган фан арбоби, филология фанлари доктори, профессор Ҳамид Маммадтағи ўғли Орасли 1909 йилнинг 23 февралида қадим Ганжа шаҳрида дунёга келган. Аввал Ганжа мадрасаси, дорул-муаллиминда ўқиди, битиргач, адабиётдан дарс берди. Кейин Озарбойжон давлат педагогика давоми…
Истиқлол арафасида республикамизнинг янги раҳбарияти ташаббуси билан адабий таълимни тубдан янгилаш ҳаракати бошланган эди. Айни шу мақсадда тузилган ишчи гуруҳининг ХХ аср ўзбек адабиёти тарихи билан шуғулланувчи аъзолари – О. Шарафиддинов, Н.Каримов, Б.Назаров, Қ.Йўлдошев ва камина зиммасига ғоят жиддий, масъулиятли давоми…
XX аср ўзбек адабиётининг забардаст намояндаси Мақсуд Шайхзода, шубҳасиз, халқимиз қалбидан чуқур жой олган атоқли сўз санъаткорларидан биридир. Шайхзодани бундай шарафга ноил қилган омилларнинг бошида унинг сўзга эътиқоди ва эҳтироми туради. Ана шу эътиқод ва эҳтиром боис у сўзга шайхлик давоми…
Ўз салтанатида ободончилик ишларини бошлаб юборган Бобур подшоҳ салафлари изидан бориб, ҳаммомлар қурилишига алоҳида эътибор беради. Чунки Ҳиндистонда “ҳаммом йўқ” (“Бобурнома”, Тошкент, 1989) эди. Бу юртда ҳаммом маданиятини Бобур подшоҳ жорий этган, деб иккиланмай айтиш мумкин. “Ҳиндустоннинг яна уч ишидан давоми…
Боболаримиз меросига янгича нигоҳ билан қараб баҳо бериш имконияти, сўз эркинлиги ҳаётимизга истиқлол нурлари билан кириб келди. Зеро, Муҳаммад Раҳимхон иккинчи — Феруз (1865 — 1910) даври адабиёти намояндалари ҳаёти ва ижоди мустабид шўро ҳукмронлиги даврида минг бир ҳадик билан давоми…
Ўзбек адабиётшунослигида ХIХ аср аввали Қўқон саройи адабий муҳитида ижод қилган Адонинг қуйидаги байти жуда машҳур: Гар Навоийдин Адо сўзини ўткарса не тонг,Шоҳ Умар афзалму ё Султон Ҳусайни Бойқаро. (Агар Адо сўзда (шеърда) Навоийдан ўзиб кетса нима қилибди,(Ахир) шоҳ Умархон давоми…