Aytishlaricha Sosoniy hukmdorlaridan Odil No‘shiravon, yoz kunlarining birida odamlari bilan ovga chiqdi. U tepa yonbag‘irlarini kezib chiqarkan, odamlari tog‘ echkisini ovlashdi. Undan kabob tayyorlab shohga taqdim qilishmoqchi edi. Go‘shtni shox shabbalariga ildirib, tagiga olov yoqdilar. Ovni to‘xtatib, ovqat tayyorlash bilan davomi…

Bir kuni podshoh dengiz sayohatiga chiqdi. Uning hali dengizga chiqib ko‘rmagan va yo‘l azobini tortmagan bir quli ham bor edi. Kema suvga tushirilib, to‘lqinlar ichra harakatlana boshlaganida, qulni vahima va qo‘rquv qamrab oldi. O‘z-o‘zidan qaltirab, yig‘lay boshladi. Atrofdagilar uni tinchlantirishga davomi…

Ajam shohlaridan biri xalq mulkiga zo‘rlik bilan qo‘l cho‘zdi. Bu ham yetmaganday, aziyat bera boshladi. Jabr-zulmlardan to‘yib ketgan xalq o‘z yerini, yurtini tashlab chiqib ketdi. Odamlarning u yoqdan bu yoqqa ko‘chib yurib, g‘urbat yo‘lini tutishlaridan o‘zga choralari qolmadi. Borgan sari davomi…

Hukmdorning saroy eshigida bir azamat turardi. Bu yigit qozining bolasi edi. Zehni, aql-idroki juda o‘tkir edi. Bolaligidan unda shunday qobiliyat bo‘lib, hamma unga hasad bilan gapirardi. Aqllimisan aqlli bo‘lib, boshi uzra ulkan yulduz porlagan edi. Bir qancha vaqtdan o‘tib, kelishgan davomi…

Bir guruh qaroqchilar tog‘ panasiga kelib o‘rnashgan, shu yerda kuchlarini birlashtirib karvon o‘tishini poylab yotardilar. Tog‘ tepasini maskan tutgan qaroqchilar, oldilariga kelgan sulton askarlarini bila turib yakson qilishdi. U yerga yaqin bo‘lgan shahar xalqi, ulardan juda qo‘rqadigan bo‘lib qolishgan edi. davomi…

Mo‘ysafid darveshlardan biri hech ehtiyojlarini qoplay olmas edi; juda tang ahvolda qoldi. Uning bu holini ko‘rganlardan biri:–Falonchi juda boy, hisobsiz mol-mulki bor. Agar ahvolingni bilsa, jim qarab turmas deb o‘ylayman, – dedi.Darvesh:–Men uni tanimayman; manzilini ham bilmayman, – dedi.Odam:–Tanish tanimasliging davomi…

Qish kunlarining birida qaroqchilar bir qishloqqa bostirishdi. Qishloqni ostin-ustun qilib, odamlardan bir qanchasini tutib qaroqchilar boshlig‘ining huzuriga keltirishdi. Ular orasida chiroyli hamda so‘zini bilib gapiradigan bir kishi bor edi. Qaroqchi boshlig‘ining oldiga kelgach, foyda berib qolar degan umidda bir necha davomi…

Savdogarlardan biri, tijorat ishlarida ming dinor zarar ko‘rdi. Yonida o‘g‘li ham bor edi. O‘g‘liga:–Tinchlan… dedi. –Buni birovga ayta ko‘rma!O‘g‘li:–Xo‘p, ota! dedi. –Aytmayman. Ammo yashirganingizni foydasini ayting menga.Otasi javob berdi:–Toki falokat ikkitaga ko‘paymasin!O‘g‘il so‘radi:–Bu nima degani?Otasi:–Birinchi falokat, sarmoyaning ozayishi; ikkinchi falokat davomi…

Ozg‘in, ko‘rimsizgina bir shahzoda bor edi. Buning ustiga inilari uzun bo‘yli va xushsuratli go‘zal yuzli edilar. Kunlardan bir kun, hammasi ichida podshoh otasi uni eng past va xor ko‘rishini payqab qoldi. Shahzoda otasini ko‘rgach, ne xayolga borishini fahmlab shunday dedi:–Ota, davomi…

Podshoh asirlardan birini o‘limga buyurdi. Chorasiz qolgan asir tushkunlikka tushdi. Aqlini yo‘qotishiga sal qoldi. “Jonidan umidini uzgan ko‘ngilga nima kelsa gapiraveradi”, deydilar… Asir ham qarab turmay, o‘z qavmi tilida podshohni haqoratlab, noma’qul so‘zlar ayta boshladi. Podshoh jahl ustida gapirayotan bu davomi…