Bir yurak-bag‘ri ezilgan devona bor edi. Chunki ko‘chada yursa, yosh bolalar orqasidan tosh otib urardilar. Oxir bir hammomning gulxanxonasiga borib, bir burchakda daricha ostida o‘tirdi. Birdan havoni bulut qoplab, do‘l yog‘di va do‘l darchadan kirib devona boshiga urildi. Xona qorong‘i davomi…
Korizda ishlovchi bir kambag‘al odam bor edi. U bug‘doyini tegirmonga olib borib, un qilib kelish uchun qo‘shnisining eshagini so‘rab oldi. Tegirmonga borgandan keyin yukni tushirib, eshakni tashqarida qoldirdi, o‘zi esa kech bo‘lgach uxlab qoldi.Shu payt bo‘ri kelib eshakni yeb ketdi. davomi…
Hindlarning qari bir podsholari bor edi. Sulton Mahmud bilan jangda asir tushdi. Uni bandi qilib Mahmud oldiga keltirdilar. Sulton uni afv etdi va hindlar shohi musulmon dinini qabul qildi. Musulmonchilikda Allohni yaqindan taniy boshladi, ikki olamdan kechib, Alloh yodida ibodatlar davomi…
Ajoyib gapni eshiting-a! Boyo‘g‘li dermishki: – Ey bexabar, men bu quyosh bilan oyni na qilay? Tutilganda qorayadigan, botganida qorong‘i bo‘ladigan, yuzi sarg‘aygan, motam kiyimini kiygan, doimo porlab turmaydygan, darbadar kezadigan oftobning keragi yo‘q. Uning o‘zi boshqalardan ko‘ra haqqa tashnaroq, shafaqpaytida davomi…
Bir darvesh o‘zining kambag‘al, benavoligidan shikoyat qilib yurardi. Ibrohim Adham unga qarab dedi: – Ey o‘g‘il, faqrni juda arzon qo‘lga kiritgansan, shekilli? Darvesh dedi: – Bu so‘zni behuda aytayapsan. Kishi darveshlik (kambag‘allik)ni ham sotib oladimi, uyalmaysanmi shunday deyishga? Ibrohim Adham davomi…
Shayx Zunnun dedi: – Biyobonda yolg‘iz Allohga tavakkul qilib ketayotgandim, yo‘lda bir joyda jon bergan qirqta muraqqa’ kiygan erlarni ko‘rib qoldim. Bu holni ko‘rib hayajondan es-hushimni yo‘qotdim, butun vujudim olovda yonayotganday o‘rtanardim. Oxir dedim: «Ey Alloh, bu qanday ish, ishq davomi…
Turkiston piri gap-so‘z olib dedi: – Men ikki narsani hammadan yaxshi ko‘raman: biri chopqir otim bo‘lsa, ikkinchisi aziz farzandimdir. O‘g‘lim lashkar safida dushmanga qarshi jang qilmoqda. Agar shu aziz farzandim o‘limini eshitsam, otimni hamma lashkarchilarga bag‘ishlayman, toki o‘g‘lim o‘rnida jang davomi…
Sayohatga chiqqan bir podshoh o‘z shahriga qaytib keldi. Shahar xalqi shohni izzatu ikrom bilan kutib olish uchun shaharni bezadilar. Kim qo‘lidan nima kelsa qilardi, uyida nima bo‘lsa olib chiqardi va shaharni chiroyli qilishga sarflardi. Ammo zindon ahlida hech vaqo yo‘q davomi…
Bir kecha Boyo‘g‘li o‘ziga o‘zi dedi: «Quyosh nuriga bir nafas ham toqat qilolmayman. Butun umrim davomida yuz azobu chorasizliklar bilan Quyoshga intilaman, toki uning nuriga g‘arq bo‘lib, yo‘qolib ketayin deyman. Ul dargohga yetayin deb oyu yillar ko‘zimni bog‘lab uchaman».Ko‘zi o‘tkir davomi…
Bir kishi Junayd oldiga kelib so‘radi: – Ey, Allohga yaqin odam, kishining ko‘ngil xushligi qachon hosil bo‘ladi? Shayx Junayd dedi: – Allohga yetishgan chog‘da, toki podsho visoliga yetishish muyassar bo‘lmas ekan, kishi baxtsizlik vodiysida kezaveradi. Quyosh shu’lasiga tob berolmagan zarra davomi…