Qadim zamonda boyligi bilan maqtanuvchi hukmdor bo‘lgan edi. U qayerga bormasin, xazinasidan bir qism olib, uni boshqalarga  ko‘z-ko‘z qilar edi.  Bir kuni u eng ishongan olim do‘stiga shunday savol berdi:  – Sen olimlar ichra mashhur va donosan. Men sening fikringni davomi…

Bag‘dodda katta merosga ega bir odam bor edi. Qisqa vaqtda shuncha boylikni yelga sovurdi; yo‘qsil va muhtoj holga keldi. Merosning – molning vafosi yo‘q – insonga foyda bermay o‘tib ketadi. Zero, uni hech zahmat-mashaqqatsiz qo‘lga kiritgan edi. Merosxo‘r tang ahvolda davomi…

Bir amirning juda chiroyli oti bor edi. Hatto podshohning otlari ichida ham uning tengi yo‘q edi. Amir bir kun bu otiga minib Xorazmshoh tashkil qilgan marosimga qo‘shildi. Podshohning ko‘zi beixtiyor bu otga tushdi. Otning turishi, xatti-harakatlari, rangi sultonning aqli hushini davomi…

Er yuzidagi butun jonzotlarga hukmronlik qilgan Hazrati Sulaymonning Yamandagi saroyiga, tushga yaqin bir  odam hovliqib keldi.  Soqchilarga shaxsiy masala yuzasidan Hazrat Sulaymonni ko‘rishi lozimligini aytib  darhol ichkariga kirdi. Sulaymon qo‘rquvdan titrab, rangi oqarib ketgan odamdan so‘radi:–    Tinchlikmi nima gap? Nega davomi…

Podshohlardan biri Majnunning ishq ko‘yida dali devona bo‘lib, cho‘llarda sarson kezishidan Layliga ko‘p qiziqar edi. Laylini topib, huzuriga keltirishlarini buyurdi. Laylini shoh huzuriga keltirdilar. Podshoh  Layliga razm solarkan  qorachadan kelgan,  sirtdan oddiy kanizakdan farqi yo‘q bir oddiy qizni ko‘rdi. Shunda davomi…

Qadim  zamonda bir podshoh bor edi. U odamlari  bilan ovga chiqarkan, yo‘lda ketayotib bir qizni uchratdi va shu zahoti oshiq bo‘ldi. Odatga ko‘ra, qizning mahrini berib, uni saroyga keltirdi. Ammo tez orada u  go‘zal  xastalandi. Kundan-kunga so‘lib borardi. Mana man davomi…

Aqlli bir yigit bo‘lib, uning o‘rganishga bo‘lgan ishtiyoqi nihoyatda baland edi. Va bu qiziqish ortidan turli xil ilmlarni o‘rgandi. Yigit ayni chog‘da go‘zal bir tabiatga sohib edi. Juda ko‘p majlisda qatnashar, ammo bo‘lar-bo‘lmas gaplarga qo‘shilmasdi. Qaerda, qachon, qanday gapirishga e’tibor davomi…

Zolim bir askar bor edi. Har zamon o‘ngu so‘lga teginib turardi. Bir kuni tinchigina ketayotgan odamga qitmirlik qildi. Odamni jonini chiqarib yubordi. Yana boshiga bir tosh bilan urdi. Odamning o‘ch olishga kuchi yetmadi. “Bir kun kelib xirmon o‘rarman…” – deb davomi…

Bir mushtumzo‘r bor edi. Hayotini urish bilan o‘tkazardi. Afsuski, omadi hech kulmadi. Ishlari chappasiga ketib, ancha qiynaldi. Biron chorasini topish uchun qattiq harakat qildi. Oxiri bir qarorga kelib otasiga:–Sayohatga chiqib uzoqlarga ketmoqchiman. Balki o‘sha joylarda bilagimdagi kuch bilan xohlagan ishimni davomi…