Mirzo Ahad 1974 yilda Buxoro viloyati G‘ijduvon tumanida tug‘ilgan. Kattaqo‘rg‘on tijorat texnikumini tugatgan. Ijodini o‘tgan asrning 90-yillarida boshlagan. 2007 yildan beri O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a’zosi.“Homiyning zo‘ri” (2001), “Jaholat qurboni” (2003), “Oramizdagi odamlar” (2003), “Arvoh sim qoqdi” (2004), “Shifobaxsh kulgi” (2005), “Qitig‘i o‘lmagan “beva”. (2006), “Tili shirin bolalar” (2007), “Ilk bo‘sa” (2007), “Eng sodda odam” (2008), “Burunning tortish kuchi” (2008), “Dumli besh” (2009), “Makkora” (2009) nomli kitoblari chop etilgan.Hozirgi kunda O‘zbekiston Respublikasi Ichki ishlar vazirligi “Birlashgan tahririyati”ning o‘z muxbiri. Hajviy hikoyalari respublika matbuotida muntazam yoritib kelinmoqda.
Temir yo‘l vokzali. Kiyinishidan o‘ziga to‘qligi sezilib turgan bo‘ychan yigit navbatda turibdi. Uning oldida dilbargina ayol paydo bo‘ldi.– Toshkentga ketyapsizmi, aka? Yo‘q demasangiz, bir kupega chipta olsak. Yaxshi odamga o‘xshaysiz. Bexavotirroq ketardim, – hokisorlik bilan dedi u.– Ishqilib, hamrohim biror davomi…
Qizim gap olib keldi: tepakallarning miyasi mixday ishlarkan. Bo‘lishi mumkin, dedim. Chunki kaminaning sochi siyraklasha boshlagan edi. Xursand ham bo‘ldim. “Endi bolalarga nima deyman?” degan o‘ylov bilan yurgan edim-da.– Oyimning miyalari ishlamaydi, – deb keldi tag‘in qizim.– Nega unday deysan?!– davomi…