Mirzo Ahad 1974 yilda Buxoro viloyati G‘ijduvon tumanida tug‘ilgan. Kattaqo‘rg‘on tijorat texnikumini tugatgan. Ijodini o‘tgan asrning 90-yillarida boshlagan. 2007 yildan beri O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a’zosi.“Homiyning zo‘ri” (2001), “Jaholat qurboni” (2003), “Oramizdagi odamlar” (2003), “Arvoh sim qoqdi” (2004), “Shifobaxsh kulgi” (2005), “Qitig‘i o‘lmagan “beva”. (2006), “Tili shirin bolalar” (2007), “Ilk bo‘sa” (2007), “Eng sodda odam” (2008), “Burunning tortish kuchi” (2008), “Dumli besh” (2009), “Makkora” (2009) nomli kitoblari chop etilgan.Hozirgi kunda O‘zbekiston Respublikasi Ichki ishlar vazirligi “Birlashgan tahririyati”ning o‘z muxbiri. Hajviy hikoyalari respublika matbuotida muntazam yoritib kelinmoqda.
Ko‘rmagan, bilmagan kishi haqida yozish ijodkorning fantaziyasiga bog‘liq. Tabiiy chiqsa, marra uniki. Bo‘lmasa…Xizmat safaridan qaytayotgan yozuvchi Aminjon Jumaqul ana shu holga tushdi. U kechqurun oyoq uzatib, bemalol uxlab ketaman, deb poyezdga chiqqan edi. Kupega kirsa, ikki oqsoqol uni xushnud kutib davomi…
Men bunday dorilomon zamonda yashayotganimdan xursandman. Uylanaman, deb bosh og‘ritmayman. Kerak bo‘lsa qizlarning o‘zlari uyimga sovchi yuborishadi. O‘zimni ham otam qo‘l-oyoqli qilib tarbiyalaganlar. Supur-sidirdan boshlab, to bola allasigacha barisini eplayman. Ochig‘ini aytsam, hayollikkinaman. hali biror qizga qo‘limni ushlatganim yo‘q. Avtobusda davomi…
— Aka, bu oxirgisi, shuniyam To‘ra Jo‘rayevichnikiga tashlab keling, — deb qoldi muhandisimiz Normatjon.— Bu oxirgisimi? — dedim unga ishonqiramay.— O‘g‘il bola gap, — dedi u qat’iy.Yo‘lda ketyapman, o‘z-o‘zimga alam qiladi. To‘ra Jo‘rayevichnikiga shag‘al, qum, taxta, g‘isht, tsement tashiyapman. Har davomi…
Akaxonimiz Alimbek Salimiyning tug‘ilgan kuni bugun. Biz bu ulug‘ sanani bozor ichida joylashgan oshxonada “ko‘rimsizgina” dasturxon atrofida nishonlayotgan edik. Dasturxonda noz-ne’mat mo‘l-ko‘l. Ochiq joyning o‘zi yo‘q. “Mo‘ysafid”lar birin-ketin “obro‘y”sizlana boshladi. Oxirida, kimgadir bir qultum kamlik qildi. Yana ellik-ellik qo‘shib, bir davomi…
Odamlar qanday qilib mashina olisharkan-a? Mo‘minjon Qobilovich yeb-ichishdan, kiyishdan iqtisod qilib, uzoq yillar yengil avtomobil xarid qilish uchun pul jamg‘ardi. Biroz yurgan bo‘lsa ham yaxshi saqlangan “Jiguli” sotib oldi. Garajga puli qolmagach, noiloj mashinasiga zamonaviy signalizatsiya o‘rnatdi. Ko‘ngli xotirjam bo‘lib davomi…
Inomjon o‘rta maktabni zo‘rg‘a bitirganiga o‘n yilcha bo‘ldi chamamda. U shu yillar davomida o‘z yoshidan ko‘proq ishxona eshigiga bosh suqib, qosh qo‘yib chiqdi. Lekin biron joyda uch-to‘rt oy sabr qilib faoliyat ko‘rsatmadi. Uning baxtiga mendek xolavachchasi bor ekan. Kaminaning qo‘li davomi…
Bayram bahona boshliq hammani o‘z xonasiga yig‘di. U salmoqlab o‘rnidan turdi-da, yana chaqqongina o‘tirdi. Bu hol bizlarni ancha tashvishga soldi. “Biron xato ish qilibmizmi?”, deya bir-birimizga qarab qo‘ydik. Hayajondamiz.– O‘rtoqlar, – nihoyat boshliq kursisiga yaxshilab o‘rnashib oldi. – Bugun bayramimiz. davomi…
Sultonposhsha xolaning qalbi yosh. Shu boisdanmi, u goho nabirasining ovoziga taqlid qilib turadi. Telefon jiringladi. Xola shoshilmasdan oldi. Va “Allo!” – deya o‘n yetti yashar qizlar ovoziga o‘xshatma qildi.– Azizam, seni tabriklayman, – deya bir yigit telefonning narigi tomonidan sayray davomi…
Qaysi shofyorga qaramang, fig‘onidan tutun chiqadi: bir litr benzin falon pul.Bittasi mashinaga suv solishni maslahat berdi. Yo‘g‘-ey, aql bovar qilmaydi, deysizmi? Ishonavering, sizdan nima ketdi, bir chelak suv-da! Bir dona xapdori bilan birga.Oktyabr oyining o‘rtalari edi o‘shanda. Mahallamizdagi choyxona oldida davomi…
Ko‘rpani endi boshimga tortgan edim, xonam eshigi ochilib, ko‘zlariga qopa oynak taqqan, belidagi kamariga to‘pponcha qistirilgan qopa shlyapali oq, qora, qizil rangdagi uch xo‘roz kirib keldi.– Tur joyingdan, – buyruq berdi birovi.O‘rnimdan uchib turdim.– “Poyga – EM” fermer xo‘jaligi raisisan-a? davomi…