Paxsa devorlar, teraklar ortidan kattakon gulobi qovunga monand oy ko‘tarilmoqda. Uning mayin nurlari tun sukunatiga g‘arq bo‘lgan bog‘larga alla aytar, qishloq esa uxlashni istamagan bolakayga o‘xshab xarxasha qilar, hamon uyg‘oq edi.Ulkan qari tut ostidagi so‘rida tun sukunatiga quloq tutib o‘tirgan davomi…
Qishloqda tug‘ilib o‘sganim boismi, tabiatni juda yaxshi ko‘raman. Shahardan uy olayotganimda ham shunga e’tibor qilganman. Ya’ni, uy shaharning so‘limroq, avtoulovlar kamroq qatnaydigan, serdaraxt joyidan bo‘lishini istaganman. Shunday joyni topib, o‘zimga ma’qul uyni sotib ham olganman. Keyin esa… keyin nimayam qilardim, davomi…
Tasodifan kiyimlar do‘koniga kirib qolib, ko‘zim sinfdosh do‘ctim G‘aybullaga tushib qoldi. «Obbo, – dedim o‘z-o‘zimga. — Qani, avval bir chekkadan kuzatay-chi, bu tushmagur savdoni qanday qoyillatayotgankin?». Uning xaridor bilan gap-so‘zi eshitiladigan darajada yurib borib, quloq tutdim. – Endi ustoz, bu davomi…
Yigitlik chog‘larida nafaqat tuman, balki qo‘shni viloyatda ham nom taratgan Hamdam polvonning uyi sinib, kampiridan ayrilganiga ham uch yil bo‘p qoldi. Chol-kampir oltita yoshiga yetib-etmay nobud bo‘lgan bolalaridan keyin ellikning ostiga borib, tilab olgan yolg‘iz o‘g‘illari Turdimurod boyaqishlarning peshonasiga sig‘magan davomi…
Univercitetda birga o‘qigan kurcdosh do‘ctimiz Jarilqacinning xotini Gulcum g‘o‘labirday to‘lagina edi. Ikki tabaqali eshikdan yonbosh bo‘lib cig‘maca, to‘g‘ri borib o‘ta olmacdi. Ko‘rishmaganimizga ancha bo‘lgandi, yaqinda yo‘lim tushib uyiga borgan edim ikki ko‘zim xonacidan chiqib ketayozdi. Xackashga kiyim kiygizganday cho‘pdek ozg‘in davomi…
Qishning eng yukcak qiri — qantar og‘ib, qoziq boshida qor turmay, bahorga tobein kunlar boshlanishi — eng uzun kechadan Caratonning kirishigacha bo‘lgan macofa tabiat qo‘li bilan tortilgan to‘g‘ri chiziqqa o‘xshaydi. Yilni go‘yoki tarvuzni qoq o‘rtacidan ikki pallaga ajratgandek 22 dekabrdan davomi…
Bu — ikkisi uchun ham og‘ir bo‘lgan mavzuda ular ko‘p gaplashishgan, fikrlashishgan… qayg‘urishgan ammo, nachora! Bir gal ayol yuragini g‘ijimlab yotgan bu savollarni aytib yuborishiga bir bahya qolganini hozir ham o‘shanday dardli kechinma bilan eslab qo‘yarkan, tag‘in ko‘ksi simillab ketdi. davomi…
Mening bir dostonim bor, har kuni, har paytda aytilavermaydi. Ichimda yaraladi, ichimda kuylanadi. Uni faqat bir o‘zim tinglayman, gap qo‘shmayman, gapini bo‘lmayman. Jimgina tinglayman xolos.To‘qson birinchi yilning oktyabrida akamdan navbatdagi xat keldi. Undan xat kelishi bizning bayramlari ko‘p bo‘lmagan uyimizda davomi…
– Bu – mening ishim! – dedi u 22-xonaning eshigini qattiq yopib ichkariga kirarkan. Ayolning ikki yuzi qizarib ketganidan bir kor-hol bo‘lganga o‘xshaydi. – Yana xafa qilishdimi? – so‘radim unga achingan bo‘lib. – Mening ishimni hech kim eplolmaydi! O‘n ikki davomi…
Bundan bir necha oy muqaddam “Hurriyat” gazetasi ziyolilik va ziyolilar to‘g‘risida kattagina maqola e’lon qildi. Teran mazmunga ega bo‘lgan bu masala ziyolilar hayoti bilan bog‘liq bir qancha dolzarb masalalarni ko‘tarib chiqqan va shuning uchun ham gazetxonlarning e’tiborini jalb qilmasligi mumkin davomi…