Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим ўтган замонда бир қишлоқда бир эчки яшар экан. Бир куни эчки дам олиб, ўтлаб келиш учун узоқроқдаги адирга йўл олибди. Йўлда кетаётиб бир қишлоқда бир бузоққа дуч келибди ва у билан дўстлашиб қолибди. давоми…
Илгари вақтда бир чол-у кампир бўлган экан. Уларнинг бир ола сигири бўлган экан. Бир куни чол кампирга: — Эй кампир, ола қопнинг унидан, ола сигир мойидан бир кулча нон қилгин, дебди. Кампир ола қопнинг унидан, ола сигир мойидан бир кулча давоми…
Кунларнинг бирида бўри оғзида катта бўлак гўштни тишлаб келаётган эди. Олдидан тулки чиқиб қолибди. Тулки қараса, бўрининг оғзида катта гўшт. Тулки: — Бўривой, қаердан келяпсан? — дебди. Бўри: — Попдан, — деб юбориши билан оғзидаги гўшт тушиб кетибди. Худди шуни давоми…
Тулки қўшиқ айтиб кетаётиб, кўча муюлишида бирдан бир баҳайбат қоплонга дуч келиб қолибди. Дарров таъзим қилибди: — Ассалому алайкум, эй ҳазрати Қоплон. Толейимдан ўргилайки, сиз зоти шарифни излаб кетаётиб, йўлдаёқ учратдим, дебди. Қоплон: — Хўш, қандай иш бор эди? — давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, бир балиқчи бобо бор экан. Бобо қишда дарёга балиқ тутишга борган экан. У қайтиб келаётганда йўлда ўлгандай ётган бир думи калта шоқолни кўриб, кўтариб аравага солибди. Бобо шоқолга бир-икки маротаба қарабди, шунда ҳам шоқол давоми…
ЭРТАКДАН ХУЛОСА Одатда, камон ўқига машъала кўтариб бораётган одамлар кўпроқ нишон бўладилар. Бунинг боиси, машъала тутганларнинг қоронғуликдан яхши кўринганлари учун эмас, аксинча, уларнинг машъала ёруғидан нарини яхши кўрмаётганликлари сабаб, десак тўғрироқ.Шундай экан, инсоният учун юрагида ёвузлик ўрнашган кимсаларда раҳм-шафқат туйғусини давоми…
Чанг униқиб қолган, бузоқларники каби узун-узун, киприкларини пирпиратиб симёғоч устидаги лайлак уяга термилаётган болакай бир маромда куртиллатиб ўтлаётган эшаги устига чалқанча ётиб олган, дунё билан иши йўқ. Ҳатто киприк қоқмайди, яқинда тухумдан чиққан лайлак болалари чуғур-чуғурига қулоқ тутади. Туроб қоровул давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир Искандар деган подшо ўтган экан. Искандарнинг сочини олган ҳар бир сартарошни у ўлимга буюрар экан. Бунинг сабабини ҳеч ким билмас экан. Ниҳоят, подшонинг сочини олишга сартарош топилмай қолибди. Қидириб-қидириб бир чол давоми…
Бор экан, йўқ экан, бир подшо бор экан. Унинг битта-ю битта қизи бор экан. Кунларнинг бирида подшонинг хотини вафот этибди. Ундан битта тилла кавуш қолибди. Подшо мамлакатга жар солдирибди: «Ушбу тилла кавуш кимга тўғри келса, подшо ўшани хотинликка олади», дебди. давоми…
Бор экан, йўқ экан, аввалги замонда бир подшо бўлган экан. Подшонинг хазинасига бир ўғри кирибди ва қўлга тушиб қолибди. Подшо ўғрини шаҳар чеккасидаги бир дарё бўйига олиб бориб, қопга солиб, аввал тоза уришни, сўнг дарёга ташлаб юборишни буюрибди. Подшонинг буйруғига давоми…