Бир замонда бир қурбақа сувда сузиб зерикибди-да, офтобга чиқиб қуруқликдаги манзараларни томоша қилиб ўтирибди. Бу вақт осмондан бир бургут учиб ўтибди. Унга қурбақанинг ҳаваси келиб учгиси қистаб, шунча ҳаракат қилса ҳам ердан бир энлик кўтарилолмабди. Кейин қурбақахон учолмагани учун жуда давоми…
Бор экан-да, йўқ экан, тулки, бақа, кана дўст бўлишган экан. Учови сафарга чиқиб, узоқ йўл юришибди. Йўлда бир жойдан бир тўп буғдой топиб олишибди. Тулки уни: — Мен оламан, — дебди. Бақа билан кана: — Мен оламан, — дейишибди. Учови давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, бир олмахон бўлган экан. Қаҳратон қиш кунларидан бирида бир каттакон бўри келибди. У уйнинг эшигини тақиллатибди: Мени уйингга киргиз, олмахон, — дебди. — Киргизмайман, — деб жавоб берибди олмахон. Олмахон ҳеч кўнмагандан кейин, бўри давоми…
Кунлардан бир куни бир тулки овга чиқибди. У бирор жойдан ўлжа топа олмабди. Тулки хафа бўлиб қайтаётганда ерда битта конфет ётганмиш. Севинганидан конфетни еб, қоғозини пешонасига ёпиштириб олибди. Шундан сўнг бир тўда тулкиларнинг олдига бориб дебди: — Эй биродарлар, энди давоми…
Бор экан, йўқ экан, бурунги замонларда бир қарға билан кунжут бор экан. Булар иккаласи бир-бири билан жуда дўст экан. Кунларнинг бирида қарға ҳеч қаердан овқат топа олмасдан жуда оч қолибди. Қарға: “Энди овқатни қай ердан топаман”, деб ўйлаб турган вақтида давоми…
Бир куни бир шоқол бўёқчининг бўёқли кўзачасига тушиб қолиб, ундан зўрға чиқиб олибди. Қараса, ҳаммаёги кўм-кўк бўлиб қолган эмиш. Буни шоқоллар кўриб: — Ҳай, сен нега бунақасан? — дебдилар. Шоқол: — Худо мени сизларга бошлиқ бўлиш учун шундай қилиб қўйган, давоми…
Қиш кунларининг бирида она тулкининг қорни оч қолибди. У кўп юриб овқат қидирибди. Охир бир кичкина жўжани ушлаб олибди. Жўжа ўзича ўйлабди. “Бир уриниб кўрай, қутулсам, қутулганим, бўлмаса нима бўлса кўрарман”, деб тулкини алдай бошлабди. — Эй ҳайвонлар маликаси, биламан, давоми…
Бир эшак меҳнат қилавериб қийналибди. У: “Хўжайиндан қочиб қутулмасам бўлмайди. У мени ўлгунимча қийнайди”, — деб уйдан чиқиб қочиб кетибди. Эшак йўлда кетаётса, бир қўй учрабди. Қўй: — Қаерга кетяпсан? — дебди. Эшак: — Чўлга, — дебди. Қўй: — Мен давоми…