Men har doim, hamma joyda, hatto o‘zimdan ham shoir ekanligimni yashirishga harakat qilaman. Chunki shoirlik insonning qadr-qimmatini oshiradigan kasb yoki hunar emas, balki u ba’zan-ba’zan xuruj qilib turadigan yomon odat, g‘alati bir darddir. Odamlar “Men – zargarman!” deb maqtanadi. Lekin, davomi…
O‘zbek tarjimachiligi tarixi ming yildan ortiq davrni o‘z ichiga oladi. Badiiy adabiyot va ilmu fanning turli jabhalariga doir asarlar qadimdan o‘zbek tiliga o‘girilib kelingan. O‘zbek tilida bitilgan nodir kitoblar esa arab, fors, lotin va boshqa tillarga tarjima qilinib, jahon tsivilizatsiyasiga davomi…
Gyotening «Faust»idagi bir so‘z ma’nosi va uning tarjimasi haqida Iogann Volfrang Gyote o‘zining shoh asarini yaratgandan so‘ng roppa-rosa 200 yil o‘tgach “Faust” o‘zbek tilida nashr etildi. Uni o‘zbek tiliga Erkin Vohidov o‘girgan edi. Oy o‘rtanar, ko‘zlarida yosh, Bag‘ri dog‘u yuragi davomi…
Onam bechoraning aytishicha ilon yilida tug‘ilgan ekanman. Urush, qahatchilik. Ikki akam frontga ketishgan. Non aziz pallalar edi. Chorvadorning qora o‘tovida qo‘zilar bilan ko‘kanlashib ulg‘aya bordik. Sinfdan-sinfga yuqorilagan sari kitobxonlik kasaliga yo‘liqib qoldim. Hatto dalaga paxta terishga borganda ham iloji bo‘lsa davomi…
Ochig‘i, sevimli jurnalimizning tashrifi meni biroz shoshiltirib qo‘ydi. O‘zim haqda gapirishga ancha qiynaldim. Lekin ko‘nglimda o‘quvchilarga aytar gapim ko‘p. Fursatdan foydalanib hayotimda, ijodimda katta ahamiyat kasb etgan ba’zi bir ibratli voqealarni eslab o‘tishni istadim. Muallif Dono insonning bir og‘iz so‘zi davomi…
Mening bolaligim otam G‘ulommirza va ammam Gulsum ona (ammamni men «ona» derdim) ta’lim-tarbiyasi ostida kechdi. Otam ma’rifatli, ziyoli kishi edi. U kishi ilk ta’limni Mashhadda olgandilar. Eski o‘zbek yozuvi va fors tilini mukammal bilardi. Sho‘rolar davrida zamonga boqib, kolxozda hosilot davomi…
Inson umri orzular, umidlar, qayg‘u va iztiroblar majmuidir. Bugun bolalik yillarimni eslar ekanman, ko‘z oldimda tuproq ko‘chalaru saharmardonda poda haydab yurgan sarpoychan bolalar gavdalanadi. Ne tongki, o‘sha sodda va beg‘ubor bolalarning biri, shubhasiz, men edim. Garchi bizning bolalik davrimiz baxtu davomi…
Ommabop jurnalimiz «Yoshlik» «Adib xonadonida» ruknida o‘z mulohazalarim, xotiralarim, mushohadalarim bilan ishtirok etishga tak-lif qilganida, xiyla taraddudlanib qoldim, ancha vaqt (nasrda bo‘lgani uchun) javob yozishga jur’at qilolmadim. Aslida mavzu tanish, aksariyat suhbatlarimda bu borada imkon darajasida gapirganman ham. Yangi gap davomi…
Bolalik yillarimni eslaganimda olmazor hovlimiz ayvoni oldida uzun qilib tortilgan patgilamning o‘rmagi ko‘z oldimga keladi. O‘rmakning kuzuvini onam bog‘lar, (odatda kuzuvni asosan kayvonilar, ishining ustasi bo‘lgan chevarlar bog‘laydi) biz uning turini (o‘rmak iplari) yugurardik.Keyin onam “Bismillahir rohmanir rohiym” deb ot davomi…
Har qanday g‘oya o‘z fidoiylari bilan tirikdir. Ana shu fidoiylikning nechog‘ligi g‘oya umrini belgilaydi. Bu aqida bevosita adabiyotga ham tegishlidir. Shu ma’noda hech bir mubolag‘asiz aytish mumkinki, adabiyotshunos, munaqqid va tarjimon Ibrohim G‘afurov adabiyotning tom ma’nodagi fidoiylaridan biridir. U tufayli davomi…