Ўғлини яхши кўради, «яхши кўради» деган гап ўғлига бўлган муҳаббатини ифодалашга ожизлик қилади. У ўғлини кўрганда, юраги увишиб оғриб, то уни бағрига босиб йиғлатиб, ўзидан бездирмагунча қўлидан қўймайди. Музей директорига ёрдамчи бўлганидан буён улар айниқса иноқлашиб кетишди; директорнинг машинаси уни давоми…
Насиб этса келар Шому Ироқдин, Насиб этмаса — кетар қошу қабоқдин. Элёр Бўритош опасини жуда яхши кўрарди. У маданият уйидан қайтиб келдими, атрофида парвона бўлиб, бирон нарса билан унинг кўнглини овлашга ҳаракат қилар, сўнг ёнига ўтириб, гап сўрар эди:— Уйларинг давоми…
Ғани ака ишшайиб, ғижжакка тикилди. Камонни олди-да, ғийқиллатиб чала кетди. Бу — эски куй эди. Машшоқ ва хонандалар бу куйга аллақачон таҳрир киритган, лекин Ғани ака ундан воз кечмас, чалар, бу эса эшитувчиларга ёқмас эди. Шунинг учун Ғани ака гоҳо давоми…
Ой Барчиним, ёр-ёр, Гул Барчиним, ёр-ёр, Ултонтозга теккунча Ўл Барчиним, ёр-ёр.«АЛПОМИШ» ДОСТОНИДАН Арпали қишлоғи сойнинг бўйида. Сойнинг нариги бетида бир замонлар теваракдаги супалари одам билан гавжум бўлган ҳовуз бор. Ҳовуз лабларида ўсган гужум, буталар ҳозир уни ўраб-чирмаб ташлаган. Дарахт шоҳларига давоми…
Буғдойпояда сариқ тиканлар мўл, улар очилиб турган аллақандай гулларга ўхшайди. Зарғалдоқлар «чулу-лу» деб тикан шохларига бемалол қўнади, совуқда жунжиккандек ҳурпайиб олади. Эҳтимол, тиканлар остида инлари бордир, мовут парчаси, хас-чўпдан ясалган. Ҳозир куз бошланиб қолган…Кун чошгоҳ. Адир устида қуёш гардиши оқаринқираб давоми…
Кишида шундай ҳолат пайдо бўлади: атрофингдаги нарсалар сени қаноатлантирмай қўяди, баридан зериккандай ҳис қиласан ўзингни; ишингдан ҳам, уйингдан ҳам, шаҳрингдан ҳам, ҳаттоки, сени уйингга элтадиган асфальт йўлингу сен қатнайдиган транспорт воситаларидан ҳам кўнглинг совиб кетади. Бунга арзимас бир нарса ҳам давоми…
— Ариқ лабида қўлини юваётган Иқлима шарт ўгирилиб, ерга муштлади:— Йўқ, нимага шу манжалақини олиб борасиз?Мен айтдим-ку, худо хайрингизни берсин, бошқа ўйинчи билан боринг деб. Лекин нимага ўчакишгандай яна шу билан борасиз? А?..— У… — сўридан оёғини осилтириб ўтирган Ҳафиз давоми…
Райком секретари Алпомиш ака укаси Бердиёрни имлаб, чинор остига ўтирди. Олисдан югуриб келган чойхоначи йигитга:— Битта чой… Кейин бизга халақит берманг! — деди.— Хўп бўлади, райкум бобо! — чойхоначи қайтиб кетди. Кабобпазнинг олдига бориб, шивирлай бошлади. Мактаб томондан бўлим бошлиғи давоми…
Ўшанда саккиз ёшларда эдим. Иккинчи синфда ўқиётган бўлсам ҳам зеҳним ўткир эканми, саводим чиқиб қолган, яъни отам айтиб турса, мен фактурасини ёзиб борардим. Отам район матлубот жамиятида магазинчими, бир нима бўлиб ишлар эди. У киши шундай катта ишда турсалар ҳам, давоми…
(Дўстимнинг ўғлига айтганлари) Ўшанда етти ёшларда эдим. Тоғда яшардик. Отам чўпон, онам сут соғувчи. Битта синглим ҳам бор. Ўтовимиз Зовбошидан беш-олти чақирим наридаги кунгай бетда эди. Биз бу ерга ёзнинг бошларида чиқиб келардик: кўчларимиз аравага ортилган, онам, синглим ва мен давоми…