Китобхонларнинг янги авлоди пайдо бўларкан, уларнинг бадиий асардан янада кўпроқ эстетик завқ олиши, муаллиф тафаккурини идрок этиши, қаҳрамонларнинг руҳий кечинмаларига ҳозирги кун нуқтаи назаридан баҳо бериши, пирвардида аввалги таржималардаги кемтикларни бартараф қилиш мақсадида мутаржимлар таржимага қўл урадилар. Бошқача айтганда, таржимашунос давоми…
Ёзувчи Асад Дилмурод билан мунаққид Дилноза Тўраева суҳбати Дилноза Тўраева: – Илк ҳикоянгиз “Осмон бир парча” 1970 йилда “Ёшлик” адабий альманахида босилган. Оғир карвон саналган наср жабҳасида ҳануз тинмай захмат чекасиз ва охир-оқибат ижодий такомил учун биринчи навбатда нималар муҳим давоми…
Ўзбек халқининг маънавий меросида «Юсуф ва Зулайхо», «Тоҳир ва Зуҳра», «Баҳром ва Гуландом» каби асарлар қаторида халқ даҳосининг тиниқ кўзгуси бўлган Хоразм жангномаси — «Юсуф ва Аҳмад» достони ҳам алоҳида ўрин тутади. Асар ўтмиш даврларда туркман, озарбойжон, тожик, уйғур, қозоқ, давоми…
Эшик очилиб, хонага кўк камзулли бола кириб келди. У ғоят биққилигидан юриб эмас, думалаб киргандай туюлди. – Менинг исмим Римас. Сеникига меҳмонга келдим. Гитис хурсанд бўлганидан сакраб, чапак чалиб юборди. – Кел, ўйнаймиз. Менинг иккита пойгачи мошинчам бор, – дея давоми…
Маориф Султон (Maarif Soltan) 1956 йил 10 апрелда Озарбайжоннинг Исмойилли туманида муаллим оиласида туғилган. Шоир, таржимон, публицист. Озарбойжон ёзувчилар бирлиги аъзоси. 1979-1984 йилларда Москвадаги М. Горкий номли адабиёти институтини тамомлаган. Шеърлари жаҳон тилларига таржима қилинган. Жаҳон адабиётидан озар тилига таржималар давоми…
Шоир Ўткир Рашид билан суҳбат — Сиз 30-йилларда адабиётга кириб келгансиз. Бу давр адабий жараёни мураккаб ва зиддиятли кечган. Сиз бунинг бевосита гувоҳи бўлгансиз. Ўша йиллардаги адабий муҳит ҳақида гапириб берсангиз. — Адабий муҳитни ижодкор яратади. Шунинг учун адабий муҳитнинг давоми…
Ёзувчи эски одати бўйича ҳар сешанба куни уйини тозалаб кетадиган кекса оқсоч Ма Паркердан катта набирасининг соғлигини сўради. Ма Паркер нимқоронғи зал остонасида, шундоққина оёқ артиладиган ҳўл латта устида турганча ёзувчига эшикни ёпишига кўмаклашган бўлиб базўр овоз чиқарди. – Биз давоми…
Аёл меҳмонни эри ёнига бошлаб кирди. Ҳайтовур Бердиёр Исмат уни кўриб ғашланмади ёки ғашланса ҳам, буни дўстига сездирмади. – Туман марказига етган оёқларинг Чимсаройга етмай қолади-я, – гўё гина қилди хотини чиқиб кетгач. – Ҳеч келмайсанлар! Ё бурунларинг кўтарилиб қолганми? давоми…
Халил нафақага чиқиши билан Вахшивордаги ота ҳовлисига кўчиб келди. Чарчаган мияни дам олдириб, бундан буёғига қарилик даврини қай йўсин ўтказишни ўйлаб кўришга бир-икки ой ўзини эркин қўйди. Шу кайфиятда болалиги ўтган қадрдон гўшанинг сокин ҳаётидан лаззатланиб юрган кунларнинг бирида кутилмаган давоми…
Хўп, ажабтовур замонлар бўлди-да! Тошқул қаердаю олисдан-олис ўзга бир юртда давру даврон суриб яшаётган соҳиб жаноблари ва унинг рафиқаси қаерда – уларнинг тўқнаш-рўпара келишини ким тушида кўрибди – ақл бовар қилмайди, ақл! Бориб турган тасодиф, ғирт тасодиф, ишонай десангиз, ҳеч давоми…