– Маши скалад, Сервисбой, – деди дўкончи қинғир-қийшиқ тахталардан қилинган беўхшов эшикни ғийқиллатиб очиб, ичкари кираркан. – Анови лаш-лушларни бир томонга тахлаб, тагини тозалаб берасиз. Хизмат ҳақи нақд – уч минг.Сервисбой ҳеч нарса демади. Паришон кўзларини ғалати пирпиратиб қўйди-да, ишга давоми…
Қуёш уфққа секин бош қўйди. Оқшом салқинида қўйларнинг бир маромда ўтлаётганини кўриб, кўнгли тинчиган Қодир бобо гиламдек тўшалган майса устига ёнбошлади. Атрофга чўккан сукунатни аҳён-аҳёнда жониворларнинг маъраши, какликларнинг ва ҳар турли кушларнинг сайрашигина бузиб турарди. Оёқ тарафида ётган итнинг ниманидир давоми…
Мен туғилган Кўҳнашаҳар қишлоғи Қашқадарёнинг қуйи оқимида жойлашган. Унинг кунботар томонида машҳур Занжирсарой қалъасининг харобалари, кунчиқар томонида эса Абдуллахонга нисбат бериладиган, бироқ халқ орасида Бекча деб аталадиган сардоба бўларди. Болалигимда қўй ҳайдаб юриб Занжирсарой харобаларининг сап-сариқ ғиштларига қараб чуқур хаёлга давоми…
Кўпинча мендан нега кулгили ҳикоялар битмай қўйганим ҳақида сўрашади.Бу қулоғимга, “ҳажвчилар ёзмаса ҳеч ким кулмай қўяди”, дегандек эшитилади. Гўё бизнинг кулдиришдан бошқа ишимиз йўқдай.Шахсан мен, бирор кулгили ҳикоя ёзадиган бўлсам, аввал шу ҳикояга асос бўладиган воқеани танишларимга сўзлаб бераман. Сўзлаб давоми…
Очликнинг азоби тутди, ҳар ким қўли-қўнжига илашганини ютди. Аввал кўкка етдик деб кўкарганнинг барисини ейишди, кейин, селдрбош ҳам қуриб қопти, энди ўлмаймиз, дейишди. Шунда ҳам арпа каплаб қанча одам шишиб ўлди. Тирик қолгани буғдой пишиғига етган бўлди.Эрман деганнинг бари урушда, давоми…
Акмал Саййид 1962 йили туғилган. “Жаннати аёллар”, “Мольберт кўзлари”, “Илҳом азоби”, “Ой тўлган тунда”, “Таважжуҳ они” сингари китоблар муаллифи. СОҒИНЧ Соғиндим, онажон, соғиндим бирам, Димоққа урилган оққурай тотин. Кўзимнинг олдидан кетмас сираям, Похол чайла, бола, ўроқчи хотин. Ҳовучгина овулни оқшом давоми…
Дилафрўз Тўрақулова 1986 йили туғилган. Ўзбекистон давлат жаҳон тиллари университетини тамомлаган. ЙЎҚОТДИМ ВА ТОПДИМ Қалб. Исён кўтарар. Беаёв ҳадик, Бошга ғишт тушгандек карахт турибман. Бойлигин йўқотиб қўйган телбадек, Мен ҳамон ўзимни излаб юрибман. Ҳаёт. Юклаб қўйма дарду-ташвишинг, Кўрган ситамларим шусиз давоми…
Умид – ерда ётган полапон.Расул Жумаев I Бу гал ҳам қарз ундира олмади. Шаҳарнинг қоқ киндигидаги гавжум бозорда дўкон очиб, олди-сотдига кўнгил қўйиб анчагина бойиб қолган, талабалик таъмини бирга тотган дўсти Ўктам ҳам мижғовланиб бир дунё баҳонани қалаштириб ташлади. Шу давоми…
Хосият Бобомуродова 1950 йили туғилган. Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими. Тошкент Давлат педагогика университетининг математика факултетини тамомлаган. Кўп йиллар Ёзувчилар уюшмасининг Самарқанд вилояти бўлимида масъул котиблик қилган. Шоиранинг “Самарқандга мактублар”, “Қалб титроғи”, “Ватан ягонадир”, “Жонимнинг эгаси”, “Бормисан, ўзбек” ва яна давоми…
Уят ҳисси… Бу ғоятда ноёб туйғу, тўғрими? Агар у бу қадар камёб бўлмаганида нима бўларди? Олам гулистон бўларди! Мисол учун, Ватан ҳақида шеър ясаб ўтирган шоир қоғоздаги тизмаларига қараб қизариб кетарди. Сохта сатрлари қошида хижолат бўларди. Ватан ҳақида шунчаки ёзиб давоми…