Anvar Suyunov. Yo‘qchi (hikoya)

Yomg‘irdan so‘ng tog‘u toshga tig‘ urgan quyosh nurlari iliq va bo‘shang tuproqni ko‘pchita boshladi. Tizza bo‘yi o‘tloqlar ustida tebranayotgan bug‘ parlana-parlana ko‘m-ko‘k bahor osmoniga singib ketadi. Pichanzorlar orasida bir maromda sayrayotgan mullato‘rg‘ayning chug‘ur-chug‘uri adirlar bo‘ylab kezadi. G‘o‘bdintog‘ etagidagi yoyilmalarda poda davomi…

Anvar Suyunov. Tarsaki (hikoya)

Bola o‘choqboshida edi.Taryok urib o‘tirgan nashavand chollar orasidan otasining bo‘g‘iq va zahil ovozi eshitildi. Shiftidan belga qadar tutun qoplagan o‘n bir balor tarafga ikki bo‘lak novvot, bir tugunchak parvarda olib jo‘nadi.– Choy! – dedi otasi – Ko‘kchoy damla, achchiq bo‘lsin.Ta’kidni davomi…

Anvar Suyunov. Mangu qo‘shiq (esse)

I Etagi quloch yetmas qirlar…Sal ilgariroqda niliy osmonga to‘sh berib, asrlar sukunatini shimib qari tog‘ yastanib yotadi. Ayni kez biz tarifini aytmoqchi bo‘lgan G‘o‘bdin adirlari bahorgi ko‘kbaxmal choponini kiyib,   shimoldan esayotgan Ilono‘tdi shamolining o‘zanini quyi Zarashfonga burib,  ko‘klam oftobining iliq davomi…

Sayido Nasafiy (1637-1710)

Sayido Nasafiy (taxallusi; ismi Mirobid) (1637—Nasaf — 1710) — shoir. Buxoro madrasalarida o‘qigan. To‘quvchilik bilan kun kechirgan. Turdi bilan yaqin do‘st bo‘lgan, uning ta’sirida ijodi kamolga yetgan. Dastlab asarlarida ashtarxoniy hukmdorlarni madh etgan, ularga madhiyalar yozgan. Lekin ijtimoiy tengsizlik, adolatsizliklar davomi…