Бақоий (XVI аср)

Абдулазизхон саройида хизмат қилган шоирлардан Бақоий ҳам Темурийлар саройидаги адабий ҳаракатнинг тақлидчиларидан бири эди.Бақоий ижодининг намунаси тарзида келтирилган ушбу ғазал Ҳасан Нисорийнинг «Музаккирул-аҳбоб» тазкирасидан олинди. ҒАЗАЛ Юз шукрки ҳар беғам ила ҳамдам эмасмен,Ишқинг ғамидин шодмену беғам эмасмен. Тангрики мени айлади давоми…

Азизий (1509-1550)

Абдулазизхон (1509-1550) – Шайбонийлардан. Убайдуллахоннинг ўғли, Хоразм ҳокими (1538—39). Отасининг вафоти (1539)дан сўнг мамлакатда иккиҳокимиятчилик вужудга келиб, Абдулазизхон Бухоро хони (1540—50), Кўчкунчихоннинг ўғли Абдуллатифхон эса Самарқанд хони (1540—1551) бўлган. Абдулазизхон ўз ҳукмронлиги даврида давлат ва аҳоли манфаатларини кўзлаб қатор ислоҳотлар давоми…

Муҳаййир (1842-1918)

Муҳаййир (тахаллуси; асл исми Муҳаммадқул Муҳаммадрасул ўғли) (1842, Кўқон — 1918, Риштон тумани) — шоир, таржимон ва хаттот. Ўзбек ва форс-тожик тилларида ижод қилган. 1875—85 йилларда Бухоро мадрасаларида ўқиган. Муҳаййирнинг ўз қўли билан кўчирган мукаммал девонининг 2 нусхаси мавжуд. Девонида давоми…

Муҳаммад Расул Мирзо (1840-1922)

Мирзо тахаллусли шоир Муҳаммад Расул Харазмнинг машҳур шоири ва композитари Комил Хоразмийнинг ўғли бўлиб, 1840 йилда туғилди. Мирзо ўз замонасидаги мактаб ва мадрасаларда ўқиш билан бирга, адабиёт ва музика соҳасида кўп нарсани отасидан ўрганди. Мирзо адабиёт ва санъатга ҳавас қўйиб, давоми…

Дилкаш (XIX-XX аср)

* * * Ёна-ёна, эй сабо, сарви хиромондин гапур,Ўзгалар васфини этма, менга жонондин гапур. Дўстлар, панд айламанг, шайдо кўнгулга меҳр этиб,Ишқ йўлида анга ўтлуғ биёбондин гапур. Этма зебин лолаю райҳону насрин, сарви гул,Таркин айла барчасин, ул шўхи даврондин гапур. Неча давоми…

Зорий (XIX-XX аср)

Зорий тахаллусли шоирнинг асли оти Усмонхўжа бўлиб, у Қўқон шаҳрида туғилган. Унинг биографиясига оид тўла маълумотга эга эмасмиз.Зорий XIX аср иккинчи ярми ва XX аср бошларидаги ўзбек адабиётининг демократик йўналишига ёндошган шоирлардан биридир. Бу йўналишнинг йирик вакиллари Муқимий, Завқийлар билан давоми…

Қорий (1828-1906)

Қорий Хўқандий (тахаллуси; асл исми Мулла Мирмаҳмуд Миршамсиддин ўғли) (1828 — Қўқон шаҳри Сармозор даҳаси — 1906) — шоир ва хаттот.  19-аср ўзбек адабиётининг истеъдодли намояндаларидан. Қўқондаги Норбўтабий мадрасасида таълим олган. Араб ва форс тилларини, сарф, наҳв ва луғат илмини давоми…

Ризоий (XVIII аср)

“ХУРШИД ВА МАЛИКАИ ДИЛОРОМ” ДОСТОНИДАН Хитой подшоси кекса Хисрав ва унинг вазири Ҳайдар фарзандсизлик доғида куядилар. Вазирнинг тавсиясияси билан Хисрав Шоҳимардон қабрини тунайди.Хисрав адлу додни илкига олди. Неча вақтдин сўнг подшоҳнинг заифасининг бўюнда хомила қолди, аммо вазирнинг заифасининг бўюнда ҳам давоми…

Носеҳ (XVIII аср)

XVIII асрда яшаб ижод қилган чимёнлик ўзбек шоирларидан бири. Ҳувайдонинг шогирдларидан.   ТАРИХИ ВАФОТИ ҲУВАЙДОЙИ ЧИМЁНИЙ Сўраб бир муршиди равшан ниҳодиЮгуруб телба янглиғ суйи водий. Қарорим йўқ дема сабр айламаккаЖаҳоним тавф этарман мисли боди. Фиғонким, етмадинг қадрига чандонЧиқиб Чимёнимиздан кетди давоми…

Утожий (XVIII аср)

* * * Юрагимни тиғи ҳажринг тилиб этди пора-пора,Кима айтайин бу дардим на даво қилай на чора. Аламингда чиқди жоним, дам урарга йўқ мажолимРаги мағзи устухоним бўлуб эрди пора пора. На кўнгулдадур қарорим, на юзумда шарми оримСанга бердим ихтиёрим, мени давоми…