Баде Самарқандий (Муҳаммад Баде ибн Муҳаммад Шариф Самарқандий) (1641, Самарқанд — ?) — ўзбек шоири ва адабиётшуноси. «Малеҳо» тахаллуси билан шеърий асарлар ёзган. Уч йиллик саёҳат натижасида «Музокир ул-асҳоб» («Суҳбатдошлар зикри», 1692) номли тазкира яратган. Тазкирада 17-асрда Мовароуннахр ва Эронда давоми…
Абулғозий Баҳодирхон (1603.23.8, Урганч – 1663.4, Хива) – Хива хони (1643—1664), шайбонийлар сулоласидан, тарихчи ва табиб. Абулғозий Баҳодирхоннинг оғалари Ҳабаш султон ва Элбарс султон оталари Араб Муҳаммадхонни енгиб, уни Қум қалъасига қамадилар. Отасининг тарафдорлари бўлган катта оғаси Асфандиёр Эронга, Абулғозий давоми…
Айюб Шаҳрисабзий (тўлиқ исми Мир Хожа Айюб Абулбарака Шаҳрисабзий) (15-аср охири — Шаҳрисабз, 16-аср ўрталари) — ўзбек шоири, мусиқа назариётчиси. Туркий ва форсийда ижод қилган. Шеърлари мутойибага бой, риндлик руҳи билан ажралиб туради. Навоий («Мажолис ун-нафоис»да), Содиқбек Китобдор («Мажма ул-хавоис»да) давоми…
Давлатшоҳ Самарқандий (тўлиқ исми Давлатшоҳ ибн Алоуддавла Бахтишоҳ ассамарқандий) (тахминан 1436/37—95) — ўзбек шоири, адабиётшунос ва давлат арбоби. Отаси Шоҳрухнинг нуфузли амирларидан бўлган. Давлатшоҳ Самарқандий замонасининг йирик олими Фазлуллоҳ Самарқандий қўлида таҳсил кўрган. 1480 йилгача сарой хизматида. Умрининг охирларида сарой давоми…
Шоҳ Ғариб Мирзо (тахаллуси Ғарибий) (15-аср 2-ярми, Ҳирот) — шоир, темурий шаҳзодалардан бири. Ҳусайн Бойқаронинг ўғли. Замондошлари томонидан ўз даврининг нодир истеъдодли шоири сифатида эътироф этилган. Навоий «Фарҳод ва Ширин» достонида Шоҳ Ғариб Мирзога алоҳида боб ажратиб, унга кўпгина яхши давоми…
Бурҳониддин (15-аср) ўзбек шоири. Алишер Навоий “Мажолис ун-нафоис”да бошқа ҳақида маълумот бериб, «Ҳирий шаҳрининг бузургзодаларидиндур, донишманд ва хуштаъб ва сабукруҳ кишидир», деб баҳолаган. У Шоҳрух Мирзо мадрасасида дарс бсрган. Муаммо жанрида шуҳрат топган. Абулқосим Бобур Мирзога бағишлаб «Жавоҳир ул-асмо» муаммо давоми…
Элбек Эркин (Элбек Жуманов) 1986 йилнинг 21 январида Қашқадарё вилоятининг Қоратепа қишлоғида туғилган. Қарши Давлат университетининг ўзбек филологияси факультетини тугатган. “Қашқадарё”, “Ҳуррият” ва “Маҳалла” газеталарида ишлаган. * * * Бойбўри боласиз, туғмас Кунтуғмиш, Ўғил деб, гўрларга топинар миллат. Ё гўрлар давоми…
Абдулазизхон саройида хизмат қилган шоирлардан Бақоий ҳам Темурийлар саройидаги адабий ҳаракатнинг тақлидчиларидан бири эди.Бақоий ижодининг намунаси тарзида келтирилган ушбу ғазал Ҳасан Нисорийнинг «Музаккирул-аҳбоб» тазкирасидан олинди. ҒАЗАЛ Юз шукрки ҳар беғам ила ҳамдам эмасмен,Ишқинг ғамидин шодмену беғам эмасмен. Тангрики мени айлади давоми…
Абдулазизхон (1509-1550) – Шайбонийлардан. Убайдуллахоннинг ўғли, Хоразм ҳокими (1538—39). Отасининг вафоти (1539)дан сўнг мамлакатда иккиҳокимиятчилик вужудга келиб, Абдулазизхон Бухоро хони (1540—50), Кўчкунчихоннинг ўғли Абдуллатифхон эса Самарқанд хони (1540—1551) бўлган. Абдулазизхон ўз ҳукмронлиги даврида давлат ва аҳоли манфаатларини кўзлаб қатор ислоҳотлар давоми…
Муҳаййир (тахаллуси; асл исми Муҳаммадқул Муҳаммадрасул ўғли) (1842, Кўқон — 1918, Риштон тумани) — шоир, таржимон ва хаттот. Ўзбек ва форс-тожик тилларида ижод қилган. 1875—85 йилларда Бухоро мадрасаларида ўқиган. Муҳаййирнинг ўз қўли билан кўчирган мукаммал девонининг 2 нусхаси мавжуд. Девонида давоми…