Холиёр Сафаров. Уйга қайтиш (ҳикоя)

1 Ҳаёт қизиқ. Ҳар саволнинг жавоби, олмоқнинг бермоғи, севмоқнинг севилмоғи, бормоқнинг келмоғи бор. Ҳаммасидан яхшиси, уйга қайтиш… 2 Авжи баҳор, апрелнинг сўнгги кунлари. Эрта тонг. Қир-адирлар, бутун борлиқ ям-яшил. Лойсувоқ томлар устида лолақизғалдоқлар гулхани ёнади. Атрофга тунда ёққан ёмғирнинг тупроқ давоми…

Холиёр Сафаров. Қанотсиз қушлар (қисса)

Шаҳардаги “Меҳрибонлик уйи” директори Илёс Икромович кутилмаган ташвишга қолди. Ахир кимсан, шаҳарнинг олд бойваччаларидан би­ри саналмиш Мурод Ҳикматович “Меҳрибонлик уйи” тарбияланувчиси Гулбаҳор исмли қизни ўз арзандаси Шерзод учун келинликка сўраб келди!Илёс Икромович икки ўт орасида қол­ди. Ўзича уйи­да хотинига маслаҳат давоми…

Холиёр Сафаров. Уйғониш (ҳикоя)

Улар Дилшодни ярим тунда ижара уйидан олиб чиқишди. Кўзларини уқалаб турган Дилшодга «Ҳалиги, бобонг сени сўраётганди…», дейишди. «Нега» деган саволига эса «Билмадик, Дилшодни олиб келинглар, деди, келавердик», дея қутулдилар. Машина йўлга тушди, аммо ҳеч ким бир-бирига сўз қотмади. Рулда ўтирган давоми…

Холиёр Сафаров. Юлдуз санаётган бола (ҳикоя)

Феруза шомда кетидан соядек эргашиб юрган тўрт яшар ўғилчаси Ёдгор билан ҳовлининг нариги четига, оғил ёнида боғлиқ турган тарғил олдига ўтди. Бузоқчани ийдириб, сигирга бир сиқим маккажўхори ташлади-ю, юкиниб соғишга тушди. Ўғилчаси эса сал нарида чўнқайиб, онаси тарғилнинг елинини силаб-сийпаб давоми…

Холиёр Сафаров. Ой ботмаган кечалар (ҳикоя)

Намозшомда сигирини соғиб, ўчоқ бошига қайтаётган Гулшан опа оғил орти – қир томондан келаётган йигитга эътибор бермай, ҳар кунгидек сутни қозонга солди. Ўчоққа ўтин қалаб, энди гугурт чаққанди, ортидан «Гулшан опа? Ҳов, Гулшан опа!» деган овоз эшитилди. – Келаверинг, – давоми…

Холиёр Сафаров. Қўғирчоқ (ҳикоя)

Она чорпояда икки тўшак ўртасидаги тол бешик гумбазига бир қўлини қўйганича мароқ билан тебратар, иккинчи қўли билан секин бахмал пардани кўтариб, майин ва ичиккан табассум билан қараб-қараб қўярди. Бешик йўрғаси бир маромда «ғийч-ғийч» этган овоз чиқариб, дастасига осиб қўйилган шалдироқ давоми…

Холиёр Сафаров. Жийрон (ҳикоя)

От — инсоннинг йўлдоши.(Халқ мақоли).Ўшанда ёзнинг ўрталари эди. Чорпоя йўқлиги учун бўлса керак, уйимиз олдида гувала ғиштдан ўртаси тупроққа тўлдирилган, атрофи лойсувоқ қилиниб, ўттиз-ўттиз беш сантиметрлар баландликдаги қўлбола супа кўтариб қўйилганди. Ёз оқшомларида оиламиз билан ўша ерда ётардик. Тартиб ҳеч давоми…

Холиёр Сафаров. Икки соҳил (ҳикоя)

Кечки овқатдан сўнг бир дастурхон атрофида ўтиришган оила аъзолари бирин-кетин тарқалиша бошлади. Қайнона неварасини қўлига олди, хушрўйгина келин идиш-товоқларни кўтариб, ошхонага ўтиб кетди. Сочларига оқ тушган, баланд бўйли, қориндор, йиллар заҳмати ва бедор ўтган тунлардаги мутолаалар натижаси ўлароқ, қорамтир юзига давоми…

Холиёр Сафаров. Битта деҳқон етади (ҳикоя)

Мухтор ака доим бир нарса ҳақида ўйлайди. Бутун башариятга хос бу ўй унинг миясида ҳар кунги рўзғор ташвиши ёки соядек эргашиб юргувчи орзулар хаёли эмас, ҳаёт-мамот масаласи… У барча оталар каби фарзандлари камолини кўришни, ўзи етолмаган орзуларга улар етишини истайди. давоми…

Холиёр Сафаров. Тўти Момо (ҳикоя)

– Ичингга ўт тушкурнинг ичи тўлиб кетган экан! Инкубатир бўл-а, инкубатир!– Нима гап, Тўти? Тинчликми? – ҳозиргина бомдодни ўқиб, ташқарилаётган Очил бобо кўча эшигини қарсиллатиб ёпиб кирган хотинининг авзойи бузуқлиги, лопиллаб келишини кўриб, нима бўлганлигини тушунди-ю, чўққи соқолини тутамлаганича остонада давоми…


Мақолалар мундарижаси