Раимқул Суяров. Қўрқув бор (ҳикоя)

Ҳаммаси тушликка яқин бошланди. Хаёлида ер силкинаётгандай бўлаверди. Бир қаршисидаги компьютерга, бир шифтдаги лампага қаради-ю, шартта кўзларини юмиб олди ва бошини чангаллаганича, столга энгашди. Назарида, ер аста-секин қимирлаяпти. Мана, ўзи ўтирган кресло ҳам оҳиста тебрана бошлади. Ҳозир ҳаммаси тамом бўлади, давоми…

Раимқул Суяров. Тобутсоз (ҳикоя)

Уста Соатнинг бозори касодга учради. Қоркурак ясай деса, қишлоқда саноқлигина одамнинг томи шиферсиз. Одамлар молхонаси-ю қўра-қўтонидан тортиб товуқ катагигача шиферлаб олган. Томга тушган қор борки, ўзи эриб кетаверади. Устига устак олдингидек қалин қорлар ҳам йўқ, қоркуракни олиб йўл очайин, деса! давоми…

Раимқул Суяров. Ой тўлган кеча (ҳикоя)

Нафас шира ҳовли адоғидаги пастаккина эрганак даричани очиб, қўшниси Бўрон чўпоннинг томорқасига ўтди ва боши узра ёйилиб турган мажнунтол новдаларини қўллари билан сурганча ариқ ёқалаб чўзилган энсиз уватдан юриб бораркан, ҳайрон бўлди. Кун ёйилиб кетган бўлишига қарамай Бўрон чўпон уйи давоми…

Раимқул Суяров. Фарзанд (ҳикоя)

Ҳар сафар эрта ухлаб қоладиган Очил буванинг кўзларига шу кеча ҳадеганда уйқу келавермади. У узоқ ётди, эртага ўт ўриладиган жойни кўпроқ эгаллаши кераклигини хаёлидан ўтказди. Кўзига доим калтакесакдек бўлиб кўринадиган Турсун қоранинг уйига ўтган йили ўзиникидан икки баравар кўп хашак давоми…


Мақолалар мундарижаси