O‘lmas Umarbekov. Qiyomat qarz (drama)
Asarning to‘liq variantini saqlab oling.
O‘lmas Umarbekov 1934 yil 25 yanvarda Toshkent shahrida tug‘ilgan. O‘zbekiston xalq yozuvchisi (1992). O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan san’at arbobi (1984). O‘rta Osiyo universitetining filologiya fakultetini tugatgan (1956). Ilk kitobi — «Hikoyalar» (1958). «Xatingni kutaman», «Yurak so‘zlari» (1960), «Boboyong‘oq» (1961), «Yulduzlar», «Menga ishonmaysanmi?» (1962), «Hayot abadiy» (1964), «Charos» (1966), «Ko‘prik» (1968), «Bolgar qo‘shiqlari», «Oltin yaproqlar» (1972), «Qiyomat qarz» (1976, shu hikoya asosida sahna asari ham bor), «Er yonganda» (1993) kabi hikoya to‘plamlari nashr etilgan. U «Odam bo‘lish qiyin» (1970), «Fotima va Zuhra» (1994) romanlari hamda «Sevgilim — sevgilim» (1963), «Kimning tashvishi yo‘q» (1965), «Urush farzandi» (1972), «Yoz yomg‘iri» (1973), «Oq qaldirg‘och» (1974) tsingari kissalar muallifi. Bir qancha dramalar ham yozgan («Oqar suvlar», 1971; «Tuhmat», 1987; «Oqsoqol», 1991; «O‘zing uchun o‘l yetim», 1992 va boshqa). «Qizimga maktublar» («Mangu hayot bo‘sag‘asida») deb nomlangan publitsistik asari ham bor.O‘lmas Umarbekov 1994 yil 10 noyabrda Toshkentda vafot etgan.Hamza nomidagi O‘zbekiston Davlat mukofoti laureati (1980).
Asarning to‘liq variantini saqlab oling.
Asarning to‘liq variantini saqlab oling.
Asarning to‘liq variantini saqlab oling.
Asarning to‘liq variantini saqlab oling.
Boks bo‘yicha jahon chempioni Po‘lat Ro‘ziyev navbatdagi uchrashuvdan hargalgidek quvnoq qaytdi. Kuzatib kelgan ikki mashina ishqibozlari, qancha xohlashmasin, uyga kirishmadi.— Turaversin, birato‘la to‘yda ochamiz! — dedi kimdir hazil qilib.Po‘lat ular katta ko‘chaga chiqqunlaricha orqalariga qarab turdi, keyin eshik qo‘ng‘irog‘ini bosdi.Qo‘ng‘iroq davomi…
(To‘qilmagan hikoyalar turkumidan) Bolaligimda buvim aytib bergan bir afsona hech yodimdan ko‘tarilmaydi. Umrim o‘tib qoldi, ammo yarim asr burun shu eshitgan afsonam, buvimning tovushi hamon qulog‘im ostida…Bir sahoba har kuni maktabga borib, o‘g‘liga bitta olma berib kelar ekan. Bir kuni davomi…
Uni birinchi marta sakkiz yilcha burun ko‘rdim. Hali chilla kirmagan yoz kunlarining biri edi. Nonushtadan so‘ng odatim bo‘yicha o‘z xonamga o‘tib, yozuv stoli yoniga endi o‘tiray, deb turganimda, temir darvozamizni kimdir taqillatib qoldi.— Hozir! — hovliga tushib ovoz berdim.Ammo taqillatayotgan davomi…
Zaynobiddin Omonov yangi ishga o‘tganidan beri haftaning uch kuni uyda bo‘lsa, to‘rt kuni safarda. Institutni tamomlab qariyb o‘n yil ishlagan. Ilgari shahardan chiqmasdi. Chiqishni o‘zi ham istamasdi. Har kuni soqol qirtishlab, vanna qabul qilishga o‘rgangan odam begona joyda yotib qolishni davomi…
Obidjon akaning oltmish yilligiga atab berilgan ziyofat kutilgandan ham yaxshi o‘tdi. Avvalo aytilgan odamlarning hammasi keldi. Buyurilgan ovqatlar hammaga manzur bo‘ldi. Mashshoqlarning ikkala to‘pi ham kecha oxirigacha xizmat qildi. Maqtovlar-chi! Obidjon akaning o‘zi sha’niga aytilgan gaplardan quvonib, g‘ururlanib o‘tirdi. Ziyofatga davomi…
Ularni soqov o‘tinchi ko‘rib qoldi. Ko‘rdi-yu, taqqa to‘xtadi. Ular yonma-yon, qo‘llarini bir-birlarining yelkalariga tashlab, buloq boshida o‘tirishardi. O‘tinchi yigitni tanidi. Qabila boshlig‘ining yolg‘iz o‘g‘li Mardon edi. U xuddi o‘ljasini poylagan qoplondek ulardan ko‘z uzmay bir muddat qotib turdi. Keyin buloq davomi…