Mirmuhsin 1921 yil 3 mayda Toshkent shahrida tug‘ilgan. O‘zbekiston xalq yozuvchisi (1981). O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan madaniyat xodimi (1970). Toshkent pedagogika institutini tugatgan (1942). Ilk dostoni — «Qamar» (1938). «Vafo» (1944), «Qadrdon do‘stlar» (1948), «Irmoqlar» (1959), «Qalb va falsafa» (1960), «She’rlar» (1964) va boshqa she’riy to‘plamlari nashr etilgan. Birinchi o‘zbek she’riy romani «Ziyod va Adiba» (1954) Mirmuhrin qalamiga mansub. Dastlabki nasriy qissasi — «Jamila» (1956). «Oq marmar» (1957), «Cho‘ri» (1962), «Tungi chaqmoqlar» (1964), «Arab hikoyalari» (1960), «Chodrali ayol» (1979) qissalari, «Umid», «Chiniqish» (1969), «Degrez o‘g‘li» (1972), «Chotqol yo‘lbarsi» (1977), «Me’mor» (1974), «Ildizlar va yaproqlar» (1982), «Temur Malik» (1986), «Ilon o‘chi» (1995), «Turon malikasi» (1997) kabi romanlar muallifi. Bolalar uchun ham ko‘plab she’r va dostonlar, hikoyalar yozgan («Sheralining mardligi», «Ovchi bolalar», «Luqmon va O‘roqboy va boshqalar).Yozuvchi 2005 yil Toshkent shahrida vafot etgan.Hamza nomidagi O‘zbekiston Davlat mukofoti laureati (1974), «El-yurt xurmati» ordeni bilan mukofotlangan (1998).
Buvaning ta’rificha, “qush uchsa, qanoti odam yursa, oyog‘i kuyadigan” qadimiy Mirzacho‘lda hozir qanchalar obod qishloqlar paydo bo‘ldi. Shu go‘zal qishloqlardan birida Xondamir degan bola yashaydi. Uning ikki tepa tishi tushib, gapirganda kulgiliroq ko‘ringani bilan asli o‘zi juda yaxshi bola. Yozda davomi…
…Deraza pardalari osha keng, ko‘rkam xonaga tashlab qo‘yilgan qizil gilamlardagi oftob asta-sekin surilib, karavotdagi paryostiqchaga yetdi. Yumshoq to‘shakka cho‘kib, pishillab uxlab yotgan to‘rt yashar Erkin har gal mana shunday, oftob yuzlariga tushmaguncha uyg‘onmasdi.Ammo bugun tong otmasdanoq cho‘chib uyg‘onib ketdi. Yonidagi davomi…