Абдуқаюм Йўлдош 1962 йил 29 февралда Самарқанд вилоятининг Қўшработ туманида туғилган. Тошкент Политехника институтини (ҳозирги Техника университети) битирган (1985). «Қаро кўзим. Шайх ур-раис» (1990), «Сунбуланинг илк шанбаси» (1998), «Тимсоҳнинг кўз ёшлари» (2003), «Парвоз» (2004), «Бир тун ва бир умр» (2007) каби китоблари нашр этилган.Р. Бредбери, А. Кристи, Ф. Браун, Э. Поттер ҳикояларини, Е. Березиковнинг «Буюк Темур» романини (Ҳ. Шайхов билан ҳамкорликда), П. Шермухамедовнинг «Буюк Хоразмий» романларини ўзбекчага таржима қилган.«Шуҳрат» медали билан тақдирланган (1999).
5-синф ўқувчилари жисмоний тарбия дарсида юз метрга югуриш синовидан ўтадиган бўлишди. Мамасоли ака болаларни стадионга олиб чиқди. “Старт” деб ёзилган чизиққа тўрт ўқувчи қўйилди. Уларнинг орасида синф чопағони Носир ҳам бор эди. Қолган болалар билан “Финиш” деб ёзилган чизиқ ёнида давоми…
I Ўзбековуллик Беркин носфурушнинг тўнғичи то “Элмурод домла” бўлиб танилгунига қадар кўп қийинчиликларни бошдан ўтказди. Болапақир вилоят марказидаги ўзи тугаллаган институтда иш бошлаганида, кўпи билан тўрт йилда номзодлигимни ҳимоя қилиб оламан, деб мўлжаллаганди. Бироқ бу муддат нақ тўққиз йилга чўзилиб давоми…
I Оддийгина кўклам кунларидан бирида Ўзбековул чўпонсиз қолди. Гап шундаки, йигирма йил мобайнида бу касбни ҳалол ва беминнат адо этиб келган Норбой бобо туман ижтимоий таъминот бўлимига қатнай-қатнай, ахийри бир амаллаб қарилик нафақасини тўғрилаб олди-ю, ўзининг ҳам роса жонига тегиб давоми…
Асрорқул у ёқда-ю, бу ерда уйдагиларининг бўлари бўлди. Болалар номус қилганларидан етти маҳалла наридаги мактабга қатнай бошлашди. Муниса маҳалла-кўйга аралашмай қўйди. Шу оила қийналиб қолди, моддий ёрдам берайлик, деб маҳалла оқсоқоли уч-тўрт марта одам юборди, лекин Муниса бирон марта идорага давоми…
Яна мукофот ёзишмабди. Буям камдай, ҳафталаб қорасини кўрсатмай, маош бериладиган куни келиб, сақичини чапиллатганча кассир ёнидан жилмай ўтирадиган касаба уюшма раисаси Назокат опа қарғадай қағиллаб ҳақини юлиб қолди: бу ойда бирмас, икки ходим туғилган экан. Тўрт ойдан бери ваъда қилинаётган давоми…
I Ишхонадан “Меҳрибонлик уйи”га жўнатишди. Тўғрироғи, бош муҳаррир сураткаш билан бораётган экан, мени ҳам қўшиб олишди. Тушунарли, демак, битиклар каминанинг зиммасида… Шинамгина, икки қаватли бино экан. Сердарахт ҳовлиси катта. Кечаги тонготар чойхона базмдан сўнг бошим ёрилай деб турганди. Аммо бир давоми…
I Вақт таъсирини ўтказмайдиган нарсанинг ўзи қолмапти. Ҳатто асл мол ҳам унинг қошида ожиз экан. Бундан ўттиз беш йил бурун Масковда мана шу портфелни нақ бир юз йигирма рублга олаётганимда сотувчи: «Тоза чарм. Сизга юз йил хизмат қилиб беради. Ҳатто давоми…
I Биламан, у бегона эшиклардан чўчийди. Осмону фалакда жойлашган, айвонидан қаралганда одамнинг кўнгли озиб кетадиган бир хонали бетон каталагимнинг на дерматин қопланган ва на рақам битилган ғарибона эшигини таниб олган; фақат шу ерга келгани-келган. Соат мили ўн иккидан ошиб, йўлак давоми…
Сочини ой сайин устарада тақир олдирадиган, ҳиссиз сарғимтил кўзлари одамга иштонини ҳўллаб қўйган боладек боқадиган, ёз-қиш ёрилиб юрадиган, қуруқшаб кетаверадиган лабларини дам-бадам ялаб олаверишдай ўхшовсиз одати бор, шу кунга довур фақир киши панада қабилида бир четда, бор-йўқлигини билдирмасдангина юрадиган, тенгдошлари давоми…
Эркин АЪЗАМга 1 1981 йил эди. Терим авжида. Ит эгасини танимай ётган ур-тўполон кунларнинг бирида армияга тўппа-тўғри даладан, военкомнинг машҳур носранг «Виллис»ига босиб олиб кетилган ўзбековуллик Дўстбой яна икки қовун пишиғини эсон-омон ўтказиб, уйдагиларни сарғайтириб йўл қарата-қарата, ниҳоят, декабрь ойининг давоми…