Abduhamid Muxtorov 1979 yili Jizzax viloyatining, Forish tumanidagi Bolg‘ali qishlog‘ida tavallud topgan.
Jurnalist, publitsist, yozuvchi.
O‘zbekiston milliy universitetining Falsafa va Jurnalistika fakultetlarida tahsil olgan.
Uning “So‘nggi qo‘ngroqdan keyin”, deb nomlangan publitsistik to‘plami, “Mening tasavvurim” deb nomlangan hajviy hikoyalar, hangomalar va tarjimalar to‘plami nashr etilgan.
Suvni yaxshi ko‘raman. Faqat u tiniq bo‘lsa, bepoyon bo‘lsa, o‘rtasiga suzib borib atrofga boqqaningda faqat suv ko‘rinsa. Yuraging orziqib ketsa. Yana ozgina qo‘rqib tursang. Keyin esa… Keyin esa qayiqda bexavotir o‘tirib, yaxshisi chalqancha yotib, quyosh nuridan yuzingni bosh kiyiming bilan davomi…
Har galgidek bugun ham sahar turib bobom bilan o‘zimga tahorat uchun suv tayyorladim. Bomdodni otam ishtirokida o‘qidik. Yoz emasmi, hali quyosh chiqmasa-da atrof allaqachon yorishgan, xush ovoz bilan “Yasin”ni tilovat qilayotgan otam uni yakunlay deb qolgan edi. Shu payt qibla davomi…
Hammasi yarim tunda – men ismini tutmay ustoz deb atovchi Mahmud akaning tap tortmay qilgan telefon qo‘ng‘irog‘idan boshlandi. “E-e-e kattabovojon bormisiz, munday bir ko‘rinayinam demaysiz, izlayverib ichimiz kuyib, sog‘inchdan ichikib ham ketdi-ku”, dedi Mahmud aka. Bu sog‘inch “bir hangi hangrar davomi…
O‘tgan asrning ikkinchi yarmidan beriroqda tug‘ilgan, hamisha o‘zining “komsomol sekretari” bo‘lganini bot-bot takrorlovchi oqsoqol suhbat asnosida bir oz o‘ylanib olgach shunday derdi: – Men selarga havas qilmayman! Shuyam hayot bo‘ldimi? “Oltin davr”mish. Xorlik davri, zorlik davri, yo‘qchilik davri degan ma’qul. davomi…
Temir yo‘l vokzali chumoli uyasini eslatadi… Odam ko‘pligidan yelkada yuk bilan yurish arava tortishdan-da mushkul. Bunda har xil odamni uchratish mumkin. Kimdir uzoq safarga otlangan, kimdir ana shu odamning yuklarini ko‘tarib pul ishlash uchun to‘da oralagan. Yana kimlardir shafqatsizlik cho‘kkan davomi…
Asab xastaligiga duchor bo‘lganlarni ko‘rsam ensam qotadi. Chunki, kuyib-pishib yetib kelgan joyi kasalxona-da. Sizga aytsam odam begimotday beparvo bo‘lishi kerak. Ana shunda hech qachon yutqazmaysiz. Kasallik nima bilmaysiz, og‘irligingiz ham joyida, eng muhimi sog‘u-salomatsiz. Kuydi-pishdi odamning ahvoli-chi, sho‘rlikning yarim umri davomi…
Attestatsiya komissiyasi raisi allaqanday familiyalar yozilgan qog‘ozga ko‘z tashlab olgach, negadir peshonasi tirishib imtihon topshiruvchini savolga tutdi. – Ayting-chi, Xomkallayev, eramizdan avvalgi 45 yilda kelin-kuyovlar ZAGSga borish uchun qanday transportdan foydalangan? Tug‘ilganidan buyon bunaqa savolni eshitmagan Xomkallayev o‘ziga ishonib-ishonmay javob davomi…
Siz ayolni zaifa dedingizmi? So‘zingizni qaytib oling. Bu borada biroz o‘ylab gapirishga to‘g‘ri keladi. Yo‘q, men ularni himoya qilmoqchi emasman. Chunki ular mening himoyamga zor emas. Ammo shunga qaramay, gapingizni qaytib olishingizga to‘g‘ri keladi. Nega deysizmi? Unda eshiting! Itdan juda davomi…
Otamgayam hayronman, endi yetmish beshga kirdiyu nafaqaga chiqaman, deb xarxasha qilgani-qilgan. “Hoy boboy, siz nafaqaga chiqsangiz bizlarni kim boqadi, bu yoqda nevaralaringizning kantrakt pulini to‘lash kerak”, deydigan odam yo‘q. Ana, Jobir o‘rtog‘imning otasi to‘qsonga kirdi, nafaqa haqida g‘iring deb og‘iz davomi…
Mish-mish tarqaldi. Hasanboy ba’zi hamkasblari bilan gaplashmay qo‘yganmish. Eng qizig‘i, o‘sha “ba’zi”lar uning ulfatlarimish. Undanam qizig‘i, Hasanboy ular bilan urishmagan, so‘kishmagan, bor-yo‘g‘i choyxonada birga o‘tirgan-u… Bu gaplar, odatdagidek, to‘ppa-to‘g‘ri Oldibek Berdibekovningning qulog‘iga yetib keldi. U jamoa inoqligi uchun qattiq jon davomi…